Moving On

Chapter 23

"Uy Kampana Anyare? Kala ko okay na kayo, bat gusto na umalis ni Rose" Nasa kama padin ako ng pumasok si Beb at Avi

Nahiga ako ulit at hindi sila pinansin

"Beb? Hey You okay, Talk to us" nag talukbong lang ako ng kumot. Hindi alam ang sasabihin, nang hihina buong katawan ko. Parang sa isang iglam nawalan ako ng gana mabuhay

"Unggoy ka kausapin mo nga kami. Hahayaan nalang ba namin si Rose?" Pilit nilang inalis ang kumot ko kaya nakipag hatakan din ako. Mga unggoy nato hindi marunong maki ramdam. Ughh

"Isa! Kampan-- O.O hey umiiyak ka?" Ughh kainis kainis kainis! Tinakpan ko ang mga mata ko, para na naman akong bata nito. Yung iyak ko kasi hagulgol talaga

"Shhhh wag ka ngang ngumawa dyan Beb. Anong nangyari ba kagabi?"

"I-iha-tid n-nyo na lang s-ya"

"Whut? Ayusin mo nga, para kang retarded dyan. Hahayaan nalang namin ang minion mong umalis?" Takang tanong ni Avi at tumango lang ako

"Why?" Kay Beb naman ako tumingin

"L-long sto--"

"Then make it short!!" O.o huh *gulp kinabahan ako bigla kay Beb, minsan lang siya sumigaw damn

Kahit hirap ay sinabi ko sa kanila ang buong pangyayari. Kahit sila walang masabi. Namutawi ang katahimikan sa amin

"S-sasamahan ko nalang muna sila Ash pabalik" Sabi ni Beb at tumango lang ako. They understand me very well. Pag sinabi ko sinabi ko.

Nanatili lang si Avy sa tabi ko. Ang unggoy nato kala mo may seryosong payong sasabihin pero naka titig lang siya sakin. Sa inis ay nahiga nalang ulit ako at nag tago sa kumot. Doon ko naramdaman ang yakap niya kaya napa iyak ulit ako.

Why?

Tanging tanong sa utak ko. Bakit ako, bakit kailangang ako pa. Bakit kailangang mangyari lahat ng yon at bakit ko siya nakilala at higit sa lahat bakit ko siya minahal ng ganito.

"Go on just cry" she said and i did untill i fell asleep

3 oras din akong naka tulog. Pag labas ko ng kwarto ay ang tahimik na. Umalis na sila. Si Avi lang ang naiwan. Pina layas nya din ang harem niya

"Here, nag luto ako. Kumain kana" kinuha ko ang bigay niya, lugaw? Sa gutom ay hindi kona inisip kung anong lasa nito and. . . . .

"Avi?"

"Hmm?"

"Ilang beses ko ba sasabihin sayo na hindi sangkap ang kamatis sa lugaw? Kelan mo ba nalaman na bagay ang kamatis sa sinabawang kanin ha?" Seryosong tanong ko.

"The moment na minahal mo si Rose" seryosong sabi niya din at naupo sa harap ko. :) ohh and here she comes.

Na niniwala ba kayonh ang pinaka magaling mag bigay ng payo ay yung mga taong walang experience sa love life?

Sumubo pa ako ng isang kutsara. Hindi ko maintindihan talaga ang lasa

"Hindi masarap, don't ever try this again" sabi ko habang kumakain padin

"Yeah, hindi nga bagay at Hindi dapat pero bakit kinakain mo padin? Bakit pinipilit mo pading kainin kahit naiiyak ka na sa pangit ng lasa?" Tinignan ko ang lugaw niya. Natutuluan na din pala ng luha ko

"Nang makita mo yang lugaw, parang ang ordinary or normal lang hindi ba? Kaya mo nga kinain eh, pero ng matikman mo na at marealize mong ang pangit pala ng lasa. Tinapon mo ba?"

"No, you continue eating. Why? Dahil ba wala kanang choice? No because that's stupid. Kumain ka padin kase gusto mo, ayaw mong may hindi natatapos. Yun ka eh, yun si Bell, matigas ang ulo" nakikinig lang ako sa mga sinasabi niya