BERCESTE

YENİDEN

Bölüm 2

Yıldız arbanın sesini duyar duymaz dışarıya fırladı. Arabadan inen Kuzey olmalıydı, ya da olmamalıydı bilmiyordu... Onu görmeye hazır mıydı? O değilse de beraber yıllarının geçtiği o evde başkasını görmeye hazır mıydı? Arabanın kapısı açıldı ve siyah bir postal belirdi. Yıldız derin bir nefes aldı.. Evet işte oydu Kuzey'di o. Kuzey ellerinde ki poşetlerle indi arabadan. Arabayı kapattı ve sanki hissetmişçesine arkasını döndü. İşte tam da o an.. Uzaktan da olsa yıllar sonra yeniden göz gözeydiler. Kuzey ellerinde ki poşetleri yere düşürür, poşetlerin birinden dökülen narlar yuvarlanmaya başlamıştır bile.. Biri bir kayaya çarpar ve dağılıverir orda... Kuzey bir adım atar geriye doğru, o değildir. Olamazdı, olmamalıydı çünkü, çünkü onu bir daha görmeyi kaldıramazdı.. Yıldız bir adım atar öne doğru, bir adım daha atar ve gözlerinden yaşlar süzülür.. Yıldız ve Kuzey arasında ki mesafe kapandıkça Kuzey'inde gözleri doluyordu.. Arada ki bu derin sessizliğe Yıldız acı dolu sesiyle son vermişti.

Yıldız: Kuzey?

Kuzey: Sen niye geldin buraya, senin ne işin var burada?

Yıldız: Evime döndüm, köyüme.

Kusey: (hayır anlamında kafasını sallar) hayır. Senin evin burası değil, köyün burası değil. Burada sana ait bir şey kalmadı Yıldız. Nereden geldiysen oraya dön.

Yıldız: (acıyla) dönemem. Dönmicem.

Kuzey: (sinirle) burada sana yer yok. Hele benim evimin karşısında hiç yok

Yıldız: (sakince) burası benim evim. Burada kalıcam. Beni görmek istemiyorsan sen gidebilirsin.

Kuzey: Yıldız (keser)

Yıldız : (sakince) Kuzey çocuktuk. Yapamazdım. Hayallerimden vazgeçemezdim.

Kuzey: (acıyla) benim hayallerimden ne istedin be kadın?

Yıldız: (acıyla) Halledemez miyiz?

Kuzey: (acıyla) neyi? Hangi birini?

Yıldız: Kuzey (keser)

Kuzey: (acıyla) Bak. Bir adam bir kadını çok sever, kadında gider. Biz bundan ibaretiz. (Eliyle Yıldız'ın evini gösterir) şimdi ne yapmak istersen yap.

Yıldız Kuzey'in arkasından öylece baka kalmıştır. Gözlerinden yaşlar süzülür.. Arkasından Hanife'nin sesi duyulur.

Hanife: Hadi Kızım. (Omzuna dokunur)

Yıldız: Anne ben ne yaptım?

Hanife: Asla geri getiremeyeceğim hatalar yaptın kızım. Kırdın, döktün, parçaladın.. arkana bile bakmadan bırakıp gittin. Bak ben bile seni asla affetmeyeceğim Kuzey'in affetmesini bekleme.

Yıldız: Haklısın. Haklısın anne hiçbir şeyi hak etmiyorum ben.

(Arkadan tanıdık bir ses faha duyulur)

Nahide: Yıldız?

Yoıldız: (arkasına döner) Yenge?

Nahide Yıldız'ın abisi Sefer'in eşidir. Koşarak Yıldız'a sarılır.

Nahide: Mavişimm hoş geldin yengesinin boncuğu.

Yıldız: (sarılır) hoş buldum yenge çok özlemişim seni.

Nahide: (yanağına dokunur) bende seni boncuğum.

Nahide Yıldız ve Hanife içeriye geçmiştir.

SAHNE : KUZEY EV

Kuzey evine gelmiştir. Elleri titrercesine masaya tutunmaya çalışır. Gözlerinden yaşlar süzülür.. Çaresizlikle dizleri üstünde yere çöker. Kendi kendine konuşur..

Kuzey: Neden geldin Yıldız, ben hayallerimde ki Yıldızz ile yaşarken çok mutluydum.. (gözlerinden yaş süzülür) Hayallerimdekinden de güzel.. hala çok güzel..

Kuzey ayağa kalkar ve odasına geçer. Yatağının altında sakladığı küçük mavi kutusunu çıkartır. Kapağını açar ve onu karşılayan ilk şey Yıldız'ın yırtılmış ama bantlanmış eski fotoğrafı olur. Ellerini gözlerinin üzerinde gezdirir ve kendi kendine mırıldanır;

Kuzey: Senden gittiğini biliyorsun, ama yinede bekliyorsun, yinede seviyorsun..

Fotoğrafla beraber yere çöker. Sırtını duvara dayar ve fotoğrafı kucağıma bastırır.

SAHNE: YILDIZ EV

Yıldız ağlıyordur ve sürekli Kuzey'in evine bakıyordur. Nahide lafa girer,

Nahşde: Bakma boşuna mavi mavi. Gittin bi kere

Yıldız: (ağlak) ama geri geldim

Nahide: Ne fark eder? Yüzüne her baktığında onu terk edip gidişini hatırlayacak. Gittin bir kere

Yıldız: (ağlak) Yenge bari sen yapma hatalıyım biliyorum. Ama telafi edemez miyim?

Nahide : ( acıyla) 18 yıl telafi edilebilir mi boncuğum?

Yıldız: (sakince) ya edilebilirse?

Nahide: (merakla) nasıl yani?

Yıldız:( sakince) Herkesin beni affetmesi için elimden geleni yapıcam yenge. Kuzey dahil. Yanımda mısın sen onu söyle?

Nahide: (sakince) tabiki yanındayım YılNah iş başında ( gülümser)

Yıldız elleriyle gözyaşlarını silip mavi gözlerini Kuzey'in evine çevirir ve içinden;

Yıldız: Gözlerinde ki acıdan anladım, umut hala var...