VAMPIRE KA LANG, DYOSA AKO! BOOK II (COMPLETED!)

Kabanata 3

Gabi na nang matapos kong pinturahan ang kwarto ng anak ko. Luto na rin yung bakang pinukuluan ko ng buong araw. I'm sure hiwalay na hiwalay na yung buto sa karne. Hehehe

I wiped my sweat when my phone vibrate. Nakunot ko ang noo ko ng makita ang unregistered number.

"Hello?" I answered.

"BEBE!" sigaw nong nasakabilang linya. Nailayo ko tuloy ang cellphone sa tenga ko.

"Kingina!" bulalas ko na lang. Pakiramdam ko'y naalog yung utak ko sa sigaw ng gaga na ito.

"Ay! Ikaw nga talaga, di mo ba ako nakikilala?"

"Teka. Teka. Sino ka ba? Saan mo nakuha ang number ko." Nakapamaywang ako na akala mo talaga nakikita niya.

"Ha?"

"Anong ha!?" nababanas kong sabi sa kabilang linya.

"Hakdok!" sabi nong nasakabilang linya bago bumungisngis.

Akmang ibaba ko na sana ang cellphone ko nang pigilan niya ako.

"Hoy teka lang! Huwag mong ibababa," natataw niya pangsabi.

"Naku kung sino ka man miss–"

"Hoy si Mary Ann 'to!" putol nong nasa kabilang linya.
Naikunot ko ang noo ko. Isa lang ang kilala kong Mary Ana na mahilig gumawa ng entrance.

"Mariaaaa!?" sigaw ko.

"Grabe ghorl ha! Tagal mo naman maka recognize? Nagtatampo ako. Suyuin mo ko."

"Pasuyo ka sa crush mo," balik kong sigaw dito.

Ayon, nagkwentuhan kami. She's Mary Ann Larrie Alcapaz, my  best of friend in Negros Occidental. Duh! Nanirahan kami doon ng anim taon bago kami lumuwas at napunta rito sa Kanto Paasa. Kaya naman nakilala ko ang babaeng 'yan. Actually since grade 1 lagi kaming nag-aaway dahil hindi ako nagpapahiram ng lapis. Lol

But, 5th grade came we're more competitive. Naalala ko nga kung bakit naging best of friend ko ang babaeng ito.

Inaaway kase ako nun ni Caloy dahil sa katabaan ko, then she came. Acted like my own hero in elementary days. Sinuntok niya ng bongga yung kaklase ko ayon knockdown si Caloy. Hindi na nagpakita kinabukasan. Best childhood memory. HAHAHAHA

And yeah since that day, we stop as greatest opponent and decide to help each other until we graduate. So ayon, wala na akong balita kung anong kaganapan niya sa buhay niya sa high school .

"So kailan ka magbabakasyon dito? Fiesta na sa makalawang linggo. Anong plano mo?" sunod-sunod niyang tanong after she narrate what happened in her life after I left.

"Ay oo nga 'no. Magle-letchon kayo?" natatawa kong tanong dito.

"Hindi naman  yan mawawala e," she replied.

"HAHAHA sige punta ako diyan," I paused.

"Kaso wala akong matutuluyan, teh! Di ba nga binenta ni erpats yung bahay namin diyan?"

"No problem, pwede ka na tumira don, ulit!"

"Paano?"

"Gaga, malamang papasok ka sa pinto, anong paano?"

"E, di ba binenta na yun?" I breath.

"Ako bahala, ako na may-ari non kaya wala ka nang problema sa matutuluyan mo rito."

Napangisi ako. Ang taray naman ng babaetang 'to! Yayamanin na.

"Sige," natatawa kong sabi rito. Ibinababa ko na ang tawag matapos kong magpasalamat.

Napabugga ako ng mag ring ulit ang cellphone ko. Napangiti ako ng makita kung sino iyon. I put my headphone on.

"Mama!" Agad na bongad ni Khalzer. Ang anghel ng buhay ko.

"Hello baby?" Natawa ako ng sinimangutan niya ako. Kinamusta niya lang ako at ayon nagkwentuhan kami hanggang bandila.

Magmamadaling araw na ng matapos ang pag-uusap namin ng anak ko. Napahiga ako sa kama ko. Nakatitig lang ako sa kisame.

Now what? Nahanap na ako ni Kaizer. And I'm afraid everything will turn into waste again. At yung nangyari sa amin kanina sa kotse niya? Ughh!

Please lang self huwag ka maging marupok ulit! Kalma ka lang ex mo na 'yan.

I breath out. I'm about to shut my eyes when I heard a knock on my window.

I immediately wide  my eyes at pinakinggan kung totoo ba 'yong narinig ko. But maybe dala lang sa pagod at kung ano ano na ang naririnig ko. Napaharap ako sa mesa ko. Iginala ko ang tingin ko doon. May mga bagong gamit na ako. But the only thing that old in my sight is the flower he gave.

I don't know why I still have this flower in my room? Napaupo ako sa kama ko at humarap sa flower pot. Sinong mag-aakalang mabubuhay pa pala 'tong bulaklak na 'to? Ito yung bigay ni Kaizer noong nanliligaw pa ito sa akin.

I wry. Who would thought that after all this day, this flower never dies. But bloom so light instead. Ang simpling tangkay niya ay nagbunga ng isa pangbulaklak. The leaves are so green. So healthy.

Babalik na sana ako sa pagtulog ng marinig ang pagkahol ng aso. I forgot nasa kwarto ko pala natulog itong aso na 'to.

Tiningnan ko siya ng kaskasin niya ang pinto.

"What?" Natatawa kong sabi rito ng tumingin ito sa akin habang winawagayway ang buntot nito. Awww so cute.

"Naiihi ka?"

Okay nababaliw na ako at kinakausap na ang aso. Tumayo ito at malakas na tumahol.

Bumangon ako sa kama at pinagbuksan ito ng pinto. Mabilis naman siyang tumakbo palabas ng kwarto ko. Nagtataho pa ito na para bang excited.

Excited makakita ng sariling tae?

Sinundan ko na rin si Kai at baka magkalat iyon sa sala. Amp. Nakakapagod pa naman maglinis.

Tumambad sa akin ang tahimik na sala pagkababa ko kaya dumiretso ako sa kusina. Pero hindi ko siya makita.

"Saan naman kaya nagpunta yon?"

Isang malakas na kahol ang pumukaw sa akin galing sa labas. Mabilis kong binuksan ang pinto at nakita ang aso kong nagkakahol sa daan.

"Hey, sinong kinakahulan mo diyan?" malambing kong tanong sa aso ko bago hinagod ang likod ng tainga nito.

Tiningnan ko ang daan wala namang tao. Tch. Baka may nakikita siyang hindi ko nakikita? Geeeh!

Lumakas naman bigla ang ihip ng hangin. Shit baka multo yung kinakahulan ng aso ko? Peste!

"Kai, tara na sa loob."

Kumahol pa ng dalawang beses ang aso ko bago sumunod sa akin.

I'm about to close the door when I saw a silhouette underneath the streetlight. Sa takot ko ay mabilis kong ni lock ang pinto tsaka umakyat sa kwarto.
Bumungad sa akin ang aso kong naka pwesto na sa kama ko. Tumihaya pa ito habang labas ang dila. Panandaliang nawala yung takot ko.

Ang kyut talaga ng aso na 'to. Sarap isako at sinakop niya na talaga ang kalahati ng higaan ko. Hmp!