2 μήνες μετα
Προχωράω προς το γυμναστήριο που έδωσα συνάντηση με τον Αλεξ, αλλά όταν φτάνω δεν τον βλεπω
Όταν τον περνώ τηλέφωνο μου το κλεινει κατευθείαν
Οκευ...
Να πάω από το σπίτι του?Θα περιμενω λίγο ακομα
...
Έχω περάσει από το σπίτι του και η μαμά του μου απάντησε με ένα "Δεν ξέρω που είναι πριν λίγο έφυγε"
Καλά ίσως να είναι στην συμμορία η με τον αδερφό μου
Γυρνάω στο σπίτι μου και είμαι μόνη..καλα ρε παιδιά τι έγινε τελευταία?
Ξεκινάω να πηγαίνω προς την αποθήκη και όταν φτάνω χτυπαω την πόρτα ρυθμικα
Τωρα αν δεν είναι εδώ κάτι θα έγινε..
Ανοίγει ο αδερφός μου και χαμογελάει-γελαει αμηχανα
"Να μπω η θα με αφήσεις έξω?" ρωταω ειρωνικα
Κοιτάει λίγο προς μια κατεύθυνση αλλά μετά με αφήνει να μπω
Όλοι είναι μαζεμένοι εδώ και αφηνω ένα ειρωνικό γέλιο
"Όλοι εδώ" λέω ειρωνικα
"Έγινε κάτι και με κοιτάτε έτσι?" ρωταω αφού όλοι με κοιτάνε εντονα
"Εμ..να..."ξεκιναει να λέει ο αδερφός μου
Να σας πω ποιος είναι επίσης εδώ?Θα σας πω
Ο Μαρκ εμφανίζεται από το δίπλα δωμάτιο και ακουμπάει στον τοίχο δίπλα του
"Καλά κατάλαβα φεύγω" λέω αφού τον δω
Απλώνει το χέρι του και με γυρίζει από τον ωμο
"Μπορούμε να μιλήσουμε?" λεει κοντά στο πρόσωπο μου
Γυρνάω να κοιτάξω τους υπόλοιπους και η Μαρία χαμογελάει πονηρα
"Καλά" ξεφυσαω και βγαίνουμε εξω
"Πες τι θέλεις" σταυρωνω τα χέρια μου
"Εγώ απλά...δεν...καταλαβαίνω γιατί...εχεις τόσο μίσος προς εμένα" χάνει τα λόγια του
"Μαρκ...δεν έχω μίσος προς εσένα, απλά σε αποφεύγω" απανταω
"Ναι αλλά γιατί...γιατι με αποφεύγεις?"ρωτάει ξανα
"Γιατί εσύ έφυγες"
"Εσύ έλειπες 2 χρόνια...περιμενεις να έχω την ίδια συμπεριφορά απέναντι σου?Εδώ στην οικογένεια μου δεν συμπεριφερομαι ιδια"συνεχιζω
"Ειχα λόγο που έφυγα, στο είπα κι όλας"μου θυμιζει
"Ναι γιατί κουραστικες, επειδή σε κυνηγούσε η αστυνομία και επειδή το να αγαπάς κάποιον είναι κουραστικό"λέω τα λόγια του
Με πλησιαζει κι άλλο και μπορώ να δω από πίσω του όλους τους άλλους στο παράθυρο να παρακολουθουν
Δεν λέει τίποτα απλά με κοιταει λυπημένα
"Ζητάω πολλά άλλα...σε παρακαλώ δώσε μου άλλη μια ευκαιρία, δεν θα φύγω ξανα"παρακαλαει
"Δεν ξέρω Μαρκ..."λεω και κοιτάω το πάτωμα
"Σε παρακαλώ" ξανά λεει
"Όχι Μαρκ..."απομακρυνομαι
Τα μάτια μου ξεκινά να τσούζουν και κοιτάω τριγυρω
"Δεν μπορώ να το ξανά κάνω...απλα προσπάθησε να το ξεχάσεις"προσπαθώ να φανώ ψυχρή απέναντι του
"Μου ζητάς απλά να ξεχάσω?Ελπίδα αφού ακόμα έχει αισθήματα για εμενα"λεει
"Δεν έχω Μαρκ"ψευδομαι
"Έχεις...το ξέρω, σε ξέρω καλά" επιμενει
Γυρνάω να τον κοιταξω, το βλέμμα του κολλάει στο δικό μου
Να πω την αλήθεια, ναι έχω ακόμα συναισθήματα για αυτόν, αλλά δεν θέλω να του το δείξω...
"Ελπιδα..."πιανει το χέρι μου
"Μαρκ το κάνεις πιο δύσκολο και για τους δύο "τον ενημερωνω
"Τουλάχιστον σκέψου το.." πλησιαζει το πρόσωπο του
Οι παλμοί μου δυναμώνουν όταν ακουμπάει τα χείλια του στα δικά μου..
Απόμακρυνομαι αργά και κοιτάω διστακτικα τα μάτια του
Πάω να πω κάτι αλλά τελικά κάνω μεταβολή και φεύγω..
Αφήνοντας τον μονο
Γειαα
Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο?
Είδαμε τον Μαρκ να παρακαλεί την Ελπίδα ❤️
Τι λέτε να κάνει τελικά η Ελπίδα?
⚠️ΕΡΩΤΗΣΗ : θέλετε pov Μαρκ? ⚠️
Τα λεμε
CZYTASZ
My anarchy girl || ✓
Krótkie Opowiadania"Λες ψέματα!" ουρλιαζω στα μούτρα του "Σταμάτα να φωνάζεις δεν κερδίζεις τίποτα" απανταει χαλαρα "Σταματήσε με" προκαλώ και έρχεται μπροστά μου Πιέζει τα χείλια του στα δικά μου και νιώθω το σώμα μου να ηρεμει ___________ Book series order: 1) My an...
