Λίγες μέρες αργοτερα
Βρίσκομαι μπροστά από τον αδερφός μου εδώ και 2 λεπτά χωρίς να ξέρω τι να κάνω...
Με αγκαλιαζει και τον σφίγγω πάνω μου
Δάκρυα ξανά έρχονται στα μάτια μου όταν χαϊδεύει τα μαλλιά μου
"Να προσέχεις εντάξει?" χαϊδεύει το μάγουλο μου και γνεφω
Ειμαστε στα ΚΤΕΛ...και όσο περιμένουμε το λεωφορείο αποχαιρετιομαστε...φευγει στρατό και το έχω πάρει πολύ κατάκαρδα..
"Να μου την προσέχεις έτσι?" λεει στον Μαρκ πίσω μου
Που λέτε τα βρήκα με τον Μαρκ..είπαμε αν σκοπεύουμε να ξανά προσπαθήσουμε για σχέση να το πάμε σιγα
"Πρέπει να φύγω" με φιλάει στο μάγουλο και βγαινω από τις σκεψεις μου
"Πόσο θα κάτσεις εκεί?" ρωταω αφού δεν γνωριζω
"9μηνες...θα αντέξεις" γελαω αχνα
Μας χαιρετάει και ανεβαίνει στο λεωφορείο...ο Μαρκ περνάει το χέρι του γύρω από τον ώμο μου και χαμογελάω
...
Κάθομαι στον καναπέ και ο Μαρκ έρχεται με τα 2 κουτιά πίτσα και κάθεται δίπλα μου
Γελαω όταν μπουκωνεται και γυρνάει να με κοιταξει, ξεκιναω να τρώω και εγώ πειράζοντας τον
...
Χασκογέλασε για ώρες και κυρίως εγώ μιας και τα τελευταία 10 λεπτα δεν έχει σταματήσει να με γαργαλαει
"Μαρκ...στα-σταματά!" φωναζω μέσα στα γέλια μου
Μετά από λίγο σταματάει και ξαπλώνει πάνω στο σώμα μου, χαμογελαω όταν με κοιτάει στα μάτια ενώ χαϊδεύω τα μαλλιά του
Το πρόσωπο του φωτίζεται και ανταποδίδει το χαμογελο
"Θα μετακομιζες ποτέ μαζί μου?" ρωταει και μένω εκπληκτη
"Δεν ξέρω..."απανταω ειλικρινά
"Αν δεν έφευγα τότε...θα μετακομιζες?" ξαναρωταει
"Τότε ναι" χαμογελαω
Κοιτάει αμήχανα στο πατωμα και μετά ξανά σε εμενα
"Ξες ότι σε αγαπώ παρόλο που προσπαθούμε να είμαστε απλά φίλοι σωστά?"ρωταει
Τον κοιταω άβολα ακόμα κι αν μου το λέει σχεδόν κάθε μερα
"Το ξερω αλλά...δεν μπορώ να πω το ίδιο" απανταω
Σηκώνεται αργά από πάνω μου και κάθεται κανονικά, βγάζει το κινητό από την τσέπη του και το ανοίγει, τον κοιταω καθώς δεν μιλάει η κάνει κάτι και νιώθω ασχημα
Του έχω πει ότι δεν ξέρω πλέον τι νιώθω προς αυτόν, το πήρε καλά τότε..τωρα τι έγινε?
"Τι έπαθες?" ρωταω και τον πλησιάζω
"Τιποτα απλά...αστο"λεει
"Τι είναι Μαρκ?" επιμενω
"Απλά..νιωθω ότι θα μείνουμε στο φίλοι..και απλά δεν ξέρω" λει και στο τέλος με κοιταει
"Συμφωνήσαμε να το προσπαθήσουμε...και να το πάμε αργά" του θυμιζω
"Το ξερω αλλα, μου είναι δύσκολο!Μου είναι δύσκολο να σε έχω δίπλα μου και να μην μπορώ να σε φιλήσω!Μπορεί να έλειπα 2 χρόνια αλλά δεν σταμάτησα να σε σκέφτομαι!Και...και έφυγα για εσένα" ξεσπαει
"Τι εννοείς έφυγες για εμενα?"ρωταω περιεργα
"Ο...ο αδερφός σου και ο..Λουκ μου είπαν πως δεν εισουν καλά, τις περισσότερες τουλάχιστον φορές και...για αυτό ήθελα να φυγω"εξηγει
"Δηλαδή αυτοί σου έδωσαν αυτοί την ιδέα?"λεω
"Όχι δεν μου ειπαν να φύγω, μου είπαν ότι δεν εισουν καλά και έτσι αποφάσισα εγώ να φύγω..."λεει
"Σκεφτηκες ότι θα ήταν καλύτερο να φύγεις?Πίστευα ότι θα με ηξερες"λεω με ειρωνεία
"Τελος πάντων δεν με ενδιαφέρει"σταματάω την συζητηση
Γυρνάει να με κοιταξει όπως κι εγώ, πλησιάζω σε αυτόν χωρίς να σπάσω την επαφή με τα μάτια του
"Αν θες να με φιλήσεις...καντω"λεω πάνω στα χείλια του
Αρπάζει το πρόσωπο μου και πιέζει τα χείλια του στο δικό μου, με ρίχνει πίσω στον καναπέ και στηρίζεται από πάνω μου
"Ελπίδα...αν δεν θες δεν θα το κάνω" λεει τελικα
"Όταν κάποιος σου λέει κάτι..σημαινει ότι το θελει"του απανταω και χαμογελάει
Καλώς ήρθατε πεταλούδες στο στομάχι!
Γειαα
Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο?
Ο αδερφός της Ελπίδας εφυγε🤷
ΑΛΛΑ
Η Ελπίδα τα βρήκε με τον Μαρκ! 🎉😙
Τι νομίζετε ότι θα γίνει στην συνέχεια?
Τα λεμε💖
VOCÊ ESTÁ LENDO
My anarchy girl || ✓
Conto"Λες ψέματα!" ουρλιαζω στα μούτρα του "Σταμάτα να φωνάζεις δεν κερδίζεις τίποτα" απανταει χαλαρα "Σταματήσε με" προκαλώ και έρχεται μπροστά μου Πιέζει τα χείλια του στα δικά μου και νιώθω το σώμα μου να ηρεμει ___________ Book series order: 1) My an...
