De volgende ochtend zaten Jace, Alec, Romeo en ik aan het ontbijt. "Dat eten van gister was echt heerlijk" kreunt Romeo met volle mond. Ik schoot in de lach. "Serieus Romeo? Je bent aan het eten en praat over het eten van gister? " Romeo kijkt me lachend aan. "Ja wat? Het was toch lekker" "Dat is waar maar toch" antwoord Jace terwijl hij hem op z'n rug klopt. Alec slaat z'n arm om me heen en net als ik wil wegdraaien hoor ik Wolfs en Sophia aankomen. "Het is hier zo mooi Flootje" Wolfs bromt alleen wat en kijkt me recht aan. Ik zie hem zijn kaak aanspannen als hij zijn ogen over de arm om mijn schouders laat glijden. "Gezellig hier?" Vraagt hij me nors. -Ja als jij die tuttebel niet had mee genomen was het leuker geweest- Die gedachten spookt in mijn hoofd als ik knik. Ik vind Alec en Jace geweldig hoor, maar ik was liever alleen met het team geweest. Alleen met Wolfs. Ik had me zo voor genomen dat ik deze weken meer toenadering zou zoeken en dat Wolfs en ik misschien een stap verder konden zetten. Alleen toen kwam Wolfs met het nieuws dat Sophia mee kwam. "Goede morgen Wolfs, Sophia" Begroet Romeo de twee enthusiast. Sophia lacht liefjes "Goede morgen Romeo, Alec, en wat was jou naam ookalweer?" En ze kijkt naar Jace. "Mijn naam is Jace" hij glimlacht en Sophia laat haar blik over mij glijden en lacht zuur. Tuurlijk.. Ik zucht en sta op. "Ik heb genoeg gegeten. Ik ga me omkleden" en ik draai weg. "Ik kan wel mee gaan?" Alec kijkt me glimlachend aan. "Eva kan zich best zelf aankleden hoor" snauwt Wolfs. Ik kijk hem verbaasd aan en schud m'n hoofd. "Nee hoeft niet Alec, ik zie je zo" en ik loop weg.
Opeens hoor ik rennende voetstappen achter me. Ik kijk om en zie Wolfs op me af komen. "Eef kunnen we even praten?" vraagt hij als hij naast me komt lopen. Ik wil niets liever. Eerlijk gezegt wil ik niet praten maar me gewoon meteen met hem in de slaapkamer opsluiten en laten zien welke gevoelens ik voor hem heb. "Praten? Waar over?" "Over jou Eef, waarom doe je zo afstandelijk tegen mij. En tegen Sophia? Ik dacht dat je haar aardig vind?" Die klap verwachte ik niet. Ineens had ik geen zin meer in dit gesprek. In deze vakantie. "Ik doe niet afstandelijk" Ik begin harder te lopen. Ik zie het huisje al. Als ik daar ben kan ik me opsluiten hoef ik niet meer te praten. Het feit dat hij me vraagt waarom ik afstandelijk doe tegen haar zegt genoeg. Ik hoopte dat hij jaloers was, maar blijkbaar niet. Blijkbaar wil hij alleen haar verdedigen. "Eva! Je doet wel afstandelijk! Wat is er nou? Ik maak me zorgen!" Wolfs pakt m'n arm vast en draait me naar hem toe. Ik was bijna bij dat verdomde huisje. "Bezorgd dat Sophia geen fijne vakantie heeft zeker. Nou maak je geen zorgen. Ik blijf gewoon bij jullie uit de buurt" Ik ruk me los en vervolg mijn weg naar het huisje in snelle pas. "Wat? Nee! Eva!" Weer pakt hij me vast. "Ik maak me zorgen om jou! Je doet anders! Sluit me nou niet buiten Eef. Ik ben je partner!" Ik voel tranen in m'n ogen prikken. Aan Wolfs zijn blik te zien ziet hij ze. "Eefje toch wat is er nou?" Ik voel zijn hand op mijn wang. "Wolfs ik-" "Flootje! Daar ben je" Hij kijkt om. Net optijd om mijn traan niet te zien vallen. Hij wil wat tegen Sophia zeggen maar dat hoor ik niet meer. Ik trek mezelf bij hem vandaan en rende weg. Ik wilde niet dat hij nog een kans had om me tegen te houden. Eindelijk ben ik bij het huisje en trek de deur open en storm naar binnen. Ik ga meteen mijn slaap kamer in en doe de deur opslot. Ergens diep van binnen hoop ik dat Wolfs Sophia daar heeft achter gelaten en op mijn deur komt bonken of zo iets. "Nee Eva, niet doen. Hij is met Sophia klaar uit"
Nadat ik me omgekleed heb in mijn bikini, shorts en een shirtje laat ik mezelf op bed vallen en probeer me te beheersen. Ik had nooit mee moeten gaan. Nooit. Waarom heb ik me laten over halen door Marion? Ik had nu gewoon aan het werk kunnen zijn. De deurklink gaat naar beneden en mijn hart maakt een sprong. "Eva?" Bij het horen van de stem van Alec krijg ik een verdrietig gevoel. "Eva ik ben het, Alec" "Ik kom er aan" Ik schrik van de schorheid van mijn stem. Ik doe de deur open en zie Alec staan. "Eva? Wat is er?" Hij kijkt me bezorgd aan. Over Alec zijn schouder zie ik Wolfs die ook naar me kijkt met een trieste blik. Maar naast hem zie ik Sophia staan. Ik laat Alec binnen en doe de deur weer dicht. Alec is op mijn bed gaan zitten en ik plof naast hem neer. Meteen slaat hij zijn armen om me heen en ik begin te vertellen wat er gebeurt is. "Lieverd het klinkt alsof hij echt bezorgd is om je. En toen ik hier net kwam vragen waar je was had hij me er zowat uit gegooid. Tot Sophia zei waar je was. Daar leek hij niet bepaald blij mee. Die vent kan echt eng zijn." Ik glimlach. Ik weet niet of ik Wolfs ooit echt eng heb gevonden. "Maar ik ben hier niet zomaar. Ik denk dat als ik je niet binnen 2 minuten buiten bent met mij worden hier een paar deuren ingeslagen" grapt hij. "Dus" en voor ik het weet word ik over Alec zijn schouders gegooid. "Let's go!" en hij loopt de deur uit. "Alec ik zweer het je zet me neer!" Lach ik. "Nee niet tot we buiten bij Jace, Romeo, Marion en Frits zijn anders worden er deuren ingeslagen" "Alec!!" Lach ik. Zo neemt hij me mee naar buiten en zet me daar neer. "Daar is ze dan" Lacht Marion. "Komen Wolfs en Sophia ook nog?" Vraagt Romeo aan mij. Ik kijk hem aan. "Geen idee" en ik haal mijn schouders glimlachend op. "WOLFS, SOPHIA KOMEN JULLIE?" Liever niet, denk ik. Maar ook zij gaan mee. Dus zo lopen we met z'n allen naar het strand.
A/N: Zo nu 4 jaar later had ik zomaar het idee om eens verder te gaan met dit verhaal. Ik hoop dat jullie het leuk vinden en feedback is altijd welkom!! Bedankt voor het lezen!!
Liefs Anne
