Jennie is echt een leuke meid. Iemand met wie ik mezelf wel vriendinnen zie worden. Zoveel heb ik daar niet van. Nu ik er zo over na denk, buiten mijn werk om heb ik niet echt vrienden. Ik spreek nooit af met mensen. Mijn werk is letterlijk mijn leven. Ik kijk naar het strand en zie Wolfs en Sophia zitten. Na alles van eerder deze dag heb ik helamaal niet nagedacht, ik durf me nog niet zo goed over te geven aan dit gevoel. Wat als Wolfs het niet uitmaakt met Sophia, wat als dit echt tussen ons komt te staan in ons werk? Mijn werk is alles. Zie je mij al thuis of achter een bureau stil zitten? Zelfs de gedachten benauwd me. Wolfs kijkt mijn kant op en zwaait. Ik zwaai terug. Er moet een weg te vinden zijn. Het moet. "En waar ben jij met je gedachten?" Ik hoor Alec achter me lachen. Twee handen klemmen zich om mijn middel en tillen me omhoog. Voor ik het weet vlieg ik door de lucht en val ik voorover het water in. Als ik boven kom hoorik Alec zijn aanstekelijke lach. "Jij irritante-" Ik maak mijn zin niet af maar wijs naar Alec. "Ja wat? Maak je zin maar af" lacht hij. "Dat wil je niet" lach ik. "toch wel" en hij komt dichter bij. Ik lach en probeer weg te komen. "Echt niet" en Alec duikt onderwater. Hij zwemt half onder me door en als hij omhoog komt zit ik op zijn nek. "ALEC!" "Worstelen!" Roept Jace en hij neemt Jennie op zijn nek.
Ik ben de tel kwijt geraakt hoeveel potjes we hebben gedaan. Moe van het lachen en klieren lopen we het strand op vanuit de zee. "pfff wie heeft er nou uiteindelijk gewonnen?" vraagt Romeo als we bij Wolfs en Sophia aankomen "Gelijk spel" zeggen Jennie en ik in koor. Ze stoot me lachend aan en ik verlies mijn evenwicht waardoor ik half tegen Wolfs aanval die me lachend opvangt. "zo was het gezellig?" Ik knik en blijf liggen. Te moe om op te staan. Wolfs laat de hand waar hij op steunt onder mijn hoofd liggen. Alec ploft naast me neer en Jace, Jennie en Romeo gaan tegenover mij zitten.
Marion en Frits komen later ook bij ons zitten. Zo liggen we daar tot mijn maag ineens heel hart knort. "Zo.. Jij hebt honger of niet?" lacht Wolfs terwijl hij voor de zoveelste keer zijn blik over mijn lichaam laat glijden. Ik grinnik en knik. "Als de waterratten zich nou eens gaan omkleden? Kunnen we zo in het restaurant gaan eten" zegt Marion. Iedereen knikt en ik sta op. Ik draai me zo dat mijn billen precies voor Wolfs zijn en loop samen met de anderen richting mijn huisje. De anderen gaan het huisje naast de mijne binnen als ik de deur open doe. Ik ga naar mijn slaapkamer.
Net als ik mijn T-shirt over mijn bikini aan trek gaat mijn deur open. Ik draai me om en voor ik wat kan doen slaan er twee sterke armen zich om mijn middel. "Vermaak jij je een beetje met die gastjes?" Hij drukt een kus net achter mijn oor. Zijn handen verplaatsten zich naar mijn onderbuik. "Jong, vol energie huh?" Mijn hele lichaam tintelt van top tot teen. "Zoek je het jonger?" Een van zijn handen glijd naar beneden richting mijn bikini broekje. "Ik ben ook sterk hoor, vraag het maar en ik gooi je over m'n schouder" zijn hand gaat steeds wat lager. "Wolfssss" kreun ik. Met ontzettend veel moeite duw ik mezelf los. "Alsjeblieft Wolfs. Niet zolang je het niet hebt uit gemaakt met Sophia" Wolfs zucht dramatisch. "Eef toe nou" zijn handen rijken naar me uit maar ik draai me weg. "Nee nee meneer Wolfs, je weet wat je te doen staat" Ik laat mijn hand over zijn riem gaan. Dan pak ik mijn shorts en trek deze aan. Net als ik alles aan heb komt Sophia binnen. "Oh hier ben je Flotje. Ben jij ook klaar Eva? Kunnen we gaan" Naar Wolfs glimlacht ze, maar als haar ogen mij vinden worden ze koud en verandert haar glimlach in een kille glimlach. Ik rol mijn ogen en zet mijn beste fake smile op "Ja hoor, laten we gaan"
Het liefst had ik die Italiaanse tuttebel over de tafel heen getrokken. Doe ik voor haar nou rustig aan met Wolfs? Ze is poeslief tegen iedereen behalve tegen mij, ze kapt me af en werpt me gemene blikken. En Wolfs duwt haar niet eens van hem af! Nee hij slaat zijn arm om haar heen! Ik ben hier zo klaar mee. Ik zei het toch! Hij gaat nooit bij haar weg. Echt als dat mens nog een keer- "Aarde aan Eva!" Ik schrik op en kijk naar Jennie haar lachende gezicht. "Eva is een dromer" grapt Alec die zijn arm om mij heen heeft geslagen en mij tegen zich aan trekt. Het liefst kruip ik juist tegen hem aan nu. Ik voel me veilig bij hem. Ik weet namelijk dat er niets dan vriendschap is. Hij verwacht niks, ik verwacht niks. Gewoon vriendschap. Wolfs kijkt me aan over de tafel. Hij kijkt bezorgd. "Ik ben moe jongens, ik ga naar bed" en ik sta op. "Ik loop wel met je mee ik ga er ook vroeg in" en Alec staat ook op. Wolfs vliegt zo wat op. "Ik ga ook" Ik knik en nadat ik iedereen welterusten heb gewenst loop ik weg. Gevolgd door Alec en Wolfs allebij. Alec geeft me een knuffel als hij het eerste huisje in gaat. "ik red me wel, het is oké" fluister ik in zijn oor. Hij knikt een gaat naar binnen. Als de deur dicht gaat voel ik meteen iemand mijn hand pakken. Ik kijk op naar Wolfs. "Zullen we een stukje lopen samen? Langs het water?" Hij trekt lichtjes aan mijn hand om me mee te nemen. Ik knik en volg hem. Het is ondertussen al helemaal donker. Er is niemand behalve wij twee.
A/N: Hallo lieve lezers! Ik hoop dat jullie dit hoofdstuk leuk vinden! Feedback en votes zijn altijd welkom<3
Liefs Anne
