Κολλημένοι στο 'Φίλοι'

~Έπρεπε να την αφήσω εκεί! Να την βιάσει!~

23/2/20🖤

Όλα φαινόντουσαν κανονικά στην ζωή της Αλεξάνδρας. Είχε ξεχάσει... μάλλον ξεπεράσει το χθεσινό γεγονός και δεν κρατούσε καθόλου κακία, ούτε ήθελε να μάθει γιατί συνέβη αυτό. Ο Κώστας από την άλλη, ήθελε να μάθει το γιατί, και αν θα πρέπει να κρατάει σε απόσταση αυτήν την φιλία. Το ένστικτό του, του έλεγε να τους κρατήσει μακριά αν θέλει την κοπέλα του, δίπλα του.

Ήξερε όμως πως αυτό δεν θα ήταν εύκολο αφού υπήρχε ένα ισχυρό δέσιμο ανάμεσα τους.

Πάω και κάθομαι κανονικά το πρωί στην θέση μου δίπλα από τον Άλεξ. Στα πρώτα 30 λεπτά δεν είχε εμφανιστεί μέχρι που χτυπάει η πόρτα και τον βλέπω χώμα. 

"Πάλι ήπιε!" ψιθυρίζω στα κορίτσια.  
"Πότε ξανά ήπιε δηλαδή;" με ρωτάει τρομαγμένη η Χριστίνα
"εχθές το βράδυ" τους λέω κι τότε μας σταματάει η καθηγήτρια

Έρχεται και κάθετε στην θέση του, δίπλα μου. Είναι πραγματικά χάλια. Σακούλες κάτω από τα μάτια του, ανέμελα, αλλά όχι με τον συνηθισμένο τρόπο, μαλλιά και τσαλακωμένα ρούχα. Δεν είναι αυτός ο Άλεξ μου.

"Χοντρή Αγάπη είσαι καλά;" τον ρωτάω σιγανά
"Ναι καλά είμαι. Απλά ήπια λίγο παραπάνω εχθές και σήμερα το πρωί" μου ανακοινώνει
"Σήμερα;" 
"Ναι ξύπνησα στις 4 και άρχισα να πίνω με τα παιδιά" μου απαντάει
"Γιατί;" τον ρωτάω μέσα στην αγωνία
"όχου ανάκριση μου κάνεις;!" φωνάζει σιγανά 
"Συγγνώμη που ενδιαφέρομαι για εσένα! Δεν θα το ξανακάνω!" 
"Καλά συγγνώμη! Απλά έχω δύσκολες μέρες" μου λέει και κοιτάζει μπροστά του. Εγώ τον αγκαλιάζω από τα πλάγια και του ψιθυρίζω πως όλα καλά θα πάνε.

Τελειώνει και η πρώτη ώρα και βρίσκουμε ένα παγκάκι και καθόμαστε.

"Λοιπόν πότε θα γνωρίσουμε το αγόρι σου!;" ρωτάει χαρούμενη η Χριστίνα
"Ναι αυτό τα έχετε 3 μέρες και δεν τον έχουμε δει καν, για να σου πούμε αν τον εγκρίνουμε!" συμπληρώνει η Μαρίνα
"καλά θα του πω να έρθει να με πάρει για να τον δείτε!" λέω κι πιάνω στα χέρια μου το κινητό μου για να τον πάρω τηλέφωνο. Σήμερα δεν έχει σχολείο γιατί κάτι γιορτάζει το σχολείο του, δεν έχω ιδέα τι.

Χτυπάει δύο φορές και το σηκώνει. Το βάζω σε ανοιχτή ακρόαση

"Έλα μωρό μου" μου λέει
"Τι κάνει η αγάπη μου!;" ρωτάω κι τα κορίτσια κάνουν πως λιποθυμούν
"καλά εσύ μωρό μου;" 
"καλά" κάνω μια μικρή παύση "Να σου πω! Μπορείς να μου κάνεις μια μικρή χαρούλα!;" ρωτάω με μουρουδίστηκη φωνή
"Ότι θες!" μου λέει και τα κορίτσια σχηματίζουν καρδιές με τα χέρια τους
"Μπορείς να έρθεις να με πάρεις γιατί θέλουν να σε γνωρίσουν τα κορίτσια;"
"Ναι φυσικά! Τι ώρα θες;" μου λέει με γλυκιά φωνή
"στην 1" 
"οκ θα είμαι εκεί!" λέει "Σε αγαπάω, να προσέχεις! Ή βασικά άστο! Μου αρέσει να σε προσέχω εγώ!" λέει και λιώνω! 
"Γεια!" λέω και το κλείνω