𝗠𝗬 𝗧𝗘𝗔𝗖𝗛𝗘𝗥 |𝙹.𝙹𝙺| 「ᵀᵃᵐᵃᵐˡᵃⁿᵈᶦ」

11.вölϋм

Keyifli okumalar dilerim
🍁

( Jae Hee )

Maceralı geçen günümüz nihayet gece varmıştı. Annem özür mahiyetinde Jungkook hocayı yemeğe kalmaya zorlamıştı, Jungkook hoca başta kabul etmek istemese de annemin keskin ürktücü bakışları ikna olması için epey yeterli olmuştu.

Güzel bir yemekten sonra biz balkona çıkmıştık, annemler ise dükkânı toparlamak için aşağı inmişti. Eskiden manzarası kötü diye söylediğim balkon şimdi içinde güzel bir anı ile dolmuştu.

Bir kaç tane yıldız çıkmıştı şansa, ama ben gökyüzünde olan yıldızlardan daha çok yıldız görmüştüm onu gözlerinde, öyle parlak ve güzellerdi ki, âdeta küçük bir galaxy gibiydi.

İkimizin manzarasının nedeni aynı ama açısı çok farklıydı.

" Yüzümde bir şey mi var?"

Bana dönmeden kurduğu cümle ile bakışlarımı hızla aşağı çektim, yüzünü bile dönmeden onu izlediğimi nasıl fark etmişti?

" Ah hayır şey... Öylesine gözüm dalmış" diye geçiştirdim ama yine inandırıcı olmadığını pekâlâ orta idi.

Bir süre sessizce gökyüzüne baktık, benim ise gözlerim yeniden onun yüzüne döndü. Az öncekinden farklı bir ifade vardı yüzünde, sanki biraz daha hüzünlü bir ifade. Aslında biraz düşününce ailem ile vakit geçirdiği her saniye onlara nasıl baktığını fark etmiştim. Gözleri bir şey arıyormuşçasına derin derin bakmıştı.

" Hocam size bir şey soracağım ama cevap vermeme hakkına sahipsiniz"

" Böyle söylediğine göre önemli bir şey"

" Evet"

Sessizliği bozan ben olmuştum, şimdi ise bir cesaret bunu sormam gerekti, en azından bu konuda emin olmuş olurdum.

" Hocam aileniz..." Sözümü bitirmememiştim ama daha şimdiden gerilmişti.

" Devamını getirmekte tereddüt ettim şimdi"

" Çekinme sor" diyordu fakat vücut dili sorma diye haykırıyordu sanki.

" Ya da vazgeçtim, bence yıldızlara bakmaya devam edelim"

Ben yeniden gökyüzüne odak olurken o da bana odak olmuş gibi döndürdü bedenini, kollarını göğsünde birleştirerek sahte bir kızgınlık ile baktı.

" Bu kadar korktuğun nedir? Aileniz dedin evet ailem, ne merak ediyorsun üstelik seni bu yönde meraka iten nedir?"

Ben soru sormuştum değil mi sözde, ama soru yağmuruna tutulmuştum.
Ben de ona dönerek ellerimi birbirine kenetledim, sonuçta ben lafını esirgemeyen biriydim değil mi? Konuşabilirdim.

" Hocam sanki bir şeylere özlem duyuyormuşsunuz gibi hissettim, yanılıyor muyum?"

" Yanılıyorsun" dedi soğuk ve tok bir ses ile. Olduğum yere çakılı kalmıştım daha da bir şey demeye cesaretim kalmamıştı.