Drown •Larry Stylinson• Dutch (on hold)

Hoofdstuk 17 - Louis

Ik druk mijn lippen kort op de hare waarna ik haar lang aankijk. Ze heeft een mooi gezicht, helaas is het geen jongen. Ik zucht en kijk om me heen. De slaapkamer van het huis voelt leeg zonder Harry... Wacht, Huh?

"Je bent echt knap..." Moet ik nou reageren? Moet ik het nu... Nou ja, je weet wel... met haar doen? Net zoals Harry doet met meisjes. Dat durf ik niet. Ik wil niet ontmaagd worden door een meisje... Maar ik durf haar niet weg te sturen.

Het meisje, waarvan ik haar naam ben vergeten, streelt me langs mijn vest naar beneden, naar mijn broek. Ik bijt op mijn lip. Ik moet het doen, voor Harry. Nee wacht, voor zijn lessen, niet voor hem. Waarom zou ik het voor hem doen? Hij haat mij toch... Ook al had ik een ander gevoel toen hij mij kuste, eerder deze avond. Ik heb er een raar gevoel van. Het was... Magisch? Ik weet het niet. Harry's lippen voelde zacht aan, zijn stoppeltjes prikte in mijn kin. Het was zoals ik mijn eerste kus had voorgesteld, ook al had ik niet verwacht dat het met mijn 'vijand' zal zijn.

"Wat was je naam ook alweer?" vraag ik onhandig. Het meisje lacht. "Sylvia." Ze plant haar lippen in mijn nek en begint zuigzoenen te zetten. Ik hap naar adem als ze mijn sweetspot vindt. "Hebbes," lacht ze. Ik lach zachtjes.

Sylvia gaat naar de knoop van mijn broek. Ik slik. Ze stopt. "Wil je niet?" vraagt ze. En nu? Nee zeggen. Nee, Louis Tomlinson. Dat ga je niet doen... "Jawel... maar... uhm..." Wat moet ik zeggen? Wat valt er te zeggen? "Wacht eens..." Shit. Heeft ze me door? "Je bent nog maagd hé?" vraagt ze lachend. Ik knik. Mijn wangen worden vuurrood. "Het is niet erg. Ik vind het juist schattig..." Ik bijt op mijn lip.

Sylvia begint aan de knoop van mijn broek te peuteren. "Ik zal voorzichtig met je zijn," zegt ze zacht, terwijl ze aan de pijpen van mijn broek trekt. Het maakt me zenuwachtig, ik wil dit niet. Echt niet...

"Uhm..." Ik draai me geschrokken om. In de deuropening staat Harry. Komt hij kijken hoe ik het doe? Of komt hij me helpen? Ik hoop het laatste, natuurlijk. "Hoi, Uhm..."
"Sylvia," zegt ze. Harry knikt langzaam. "Juist ja. Luister eens. Het is twee uur 's nachts en ik wil graag naar bed. Ik denk dat je maar eens moet gaan." Harry gebaart naar de deur. Sylvia kijkt hem verontwaardigd aan. "Maar..." Harry schudt zijn hoofd. "Geen maar. Ik ben moe. Daarbij vind ik je niet bij Louis passen. Je bent zijn type niet to be honest. Laat mijn broertje met rust alsjeblieft. Louis, dit gaat je moeder niet leuk vinden." Ik kijk hem stomverbaasd aan. Hij haalt zijn schouders op. "Ze slaapt hiernaast. Kom op, Silvana, weg wezen." Sylvia staat op. "Sylvia..." mompelt ze. "Kom je er zelf uit?" vraagt Harry, die duidelijk ongeïnteresseerd is in haar naam. Sylvia knikt en loopt de slaapkamer uit. Harry sluit de deur achter zich en laat zich zuchtend op bed vallen.

"Waarom deed je dat nou?" vraag ik. Harry trekt zijn shirt uit. "Ik vond het wel weer genoeg voor vandaag. Ontmaagden komt een andere keer..." Ik staar naar Harry's tattoos. "Uhm... oke?" lach ik. Even ben ik bang dat Harry er iets van zegt, maar dat doet hij niet. Hij trekt zijn broek ook uit. "Of wilde je wel?" vraagt hij. Ik zucht. "Nou... nee..." mompel ik. Ik sta op en loop naar de spiegel. Ik bekijk mijn nek. Naast de brandvlek van de sigaret zitten drie zuigzoenen. Ik vloek zachtjes.

"Wat?" Harry komt achter me staan. Ik draai me om en kijk voor twee seconden recht in Harry's ogen. Daarna draai ik mijn hoofd. "Kijk dan..." verzucht ik Harry gaat met zijn vingers over de zuigzoenen heen. "Daar krijg je vragen over, ben ik bang..." lacht Harry. Ik lach schamper.

"Vond ze je sweetspot?" vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. "Ja. Maar ik heb nooit iets gesnapt van dat hele zuigzoen gedoe..." mompel ik binnensmonds. Harry begint te lachen. "Het gaat vanzelf." Hij glimlacht, waardoor ik naar zijn lippen kijk. De lippen die de mijne nog hebben geraakt. "Ik weet het niet..." mompel ik. Harry denkt na.

"Ik kan het je wel leren? Het is niet zo moeilijk..." Harry bijt op zijn lip. "Je haat me?" vraag ik verbaasd. Stiekem wil ik wel dat hij het doet... "Alles om te overleven." Hij lacht. Ik weet dat hij me niet meer zo haat als eerst.

Harry loopt naar zijn bed en gaat zitten. Hij klopt naast zich. "Les 4, dan denk ik..." Ik ga naast hem zitten. "Goed." Harry buigt zich naar me toe. "Je zet je lippen in iemands nek en ja... de rest gaat vanzelf." Harry zet een zuigzoen in mijn nek. Ik blaas zachtjes mijn adem uit. "Zo probeer je iemands sweetspot te vinden. Je hebt wel in de gaten wanneer je die raakt." Harry plaatst nog een zuigzoen in mijn nek. Ik kreun zachtjes, ik kan er niks aan doen. Het voelt beter als net. Harry haalt zijn gezicht uit mijn nek, zijn warme adem verdwijnt. Hij grijnst. "Gevonden." Ik lach.

"Nu jij," beveelt Harry. Ik bijt op mijn lip. "Maar... Ik..." Harry legt zijn hand op mijn schouder. "Geloof me, het gaat vanzelf. Niet bang zijn..." Hij glimlacht. Ik zucht diep. Daarna buig ik me naar Harry's nek. Ik zet mijn lippen ertegen aan en doe wat ik denk dat ik moet doen. Harry zucht. "Zo goed?" vraag ik. "Je doet het prima, Lou... Ga maar op zoek naar mijn sweet spot." Ik denk na. "Maar dan loop je morgen met allemaal zuigzoenen in je nek door de school..." lach ik. Harry haalt zijn schouders op. "Ik zeg gewoon dat ik met een meisje was. Dat doe ik wel vaker." Hij lacht. Ik knik langzaam.

Ik plaats mijn lippen weer in Harry's nek en doe hetzelfde als net. "Heb ik..."
"Je merkt het vanzelf wel, Louis." Ik zucht diep. Ik plaats nog een keer mijn lippen in zijn nek. "Fuck..." Harry kreunt zachtjes. Ik haal mijn lippen uit zijn nek en glimlach trots. "Drie keer, niet slecht." Harry lacht.

Het rare is: Ik wil niet dat ik hem na drie keer had gevonden. Ik zou wel nog meer zuigzoenen in Harry's nek willen zetten... Maar dat mag ik niet denken: Hij mag mij niet, niet echt. De enige rede waarom hij dit doet, is omdat hij niet voor schud wil staan. Ik zucht. Harry wrijft in zijn nek. Ik sta op en ga op mijn eigen bed liggen.

"Nu nog een vriendin vinden om de rest mee uit te vogelen, want ik kan je niet verder helpen..." lacht Harry. Ik lach zachtjes. Hij moest eens weten...