Drown •Larry Stylinson• Dutch (on hold)

hoofdstuk 25 • Louis

Ik word wakker van het geluid van mijn wekker. Ik doe mijn ogen open en kijk de kamer rond. Als ik zie dat Harry nog slaapt, zet ik snel de wekker uit. Ik wil hem niet wakker maken, hij slaapt zo vredig...

Ik stap uit bed en betrap mezelf erop dat ik naar hem aan het staren ben. Naar hoe zijn tattoos zijn lichaam sieren, zijn lange bos krullen... Zijn mooie gezicht en... Louis, nu moet je echt ophouden hoor. Je lijkt wel een stalker.

Ik sta op en loop naar beneden, naar de keuken. Mama en Des zitten samen aan de keukentafel. Ze hebben geen idee van wat er gisteren is gebeurt.

"Goedemorgen!" Ik ga naast mijn moeder zitten en plant een kus op haar voorhoofd. Mijn moeder lacht verbaasd. "Waarom ben jij zo vrolijk?" Ik haal mijn schouders op.

"Morgen!" Zijn zware ochtendstem geeft me een raar gevoel in mijn buik. Ik draai me naar de deur. Zodra hij in de gaten heeft dat ik kijk, grijnst hij naar me. Hij gaat tegenover me zitten. "Jij ook al zo vrolijk?" lacht Des. Harry lacht. "Mag dat niet dan?" vraagt hij.

"Hoe was het schoolfeest?" Ik denk aan gisteren. Als Harry er niet was geweest, was ik waarschijnlijk doodgeweest. Gelukkig was hij er, en hoe. Ik wist niet dat hij ook iets voor mij voelt. Het liefst zou ik hem nu willen zoenen, maar ik weet dat dat niet kan.

"Awesome." Harry's antwoord haalt me uit mijn gedachten. Ik knik. "Nog leuke meisjes ontmoet jongen?" vraagt Des aan Harry. Harry schudt zijn hoofd. "Deze keer niet." Hij kijkt onopvallend naar me. Ik voel dat ik rood word en sta op.

"Ik denk dat ik zo maar eens aanloop, anders kom ik te laat op school," mompel ik. Harry kijkt me verbaasd aan. "Je kan ook met mij meerijden?" Ik kijk hem dankbaar aan en knik.

"Wat is er gebeurt tussen onze jongens?" lacht mijn moeder. "Gister zijn mijn ogen geopend, laten we maar zeggen. Maar excuseer me, wij moeten zo gaan." Harry staat ook op. Hij weet dat we nog een half uur hebben, toch? Hij pakt mijn hand en trekt me mee naar de auto. ik ga lachend op de bijrijdersstoel zitten. Harry gaat naast me zitten en begint te rijden. Hij legt zijn hand op mijn knie.

"Waarom zijn we zo vroeg ver..." Harry legt de hand die eerst op mijn knie lag tegen mijn mond. "Sshht. Don't talk... Ik heb gewoon wat tijd met jou nodig." Hij glimlacht verlegen. Harry en verlegen? Het is zo schattig. Gisteren was het nog zo anders. En nu? Nu waren we geen 'just friends' meer.

Net voor de afslag van school stopt Harry langs de weg. Hij grijnst naar me en parkeert ergens waar niet veel mensen zijn. Ik kijk hem verwachtingsvol aan. "Kiss me Styles." Harry lacht. "Je bent zo klef." Ik lach ook. "Maar goed: kom maar. Je moet er wel wat voor doen." Ik ga met mijn lippen naar de zijne, maar Harry trekt zijn hoofd weg. Ik probeer het opnieuw, maar weer doet hij hetzelfde. "Bitch!" Hij lacht. Ik druk snel mijn lippen op die van Harry. "Ha!" Harry pakt me vast en drukt zijn lippen op de mijne. Damn, dat voelt goed.

"Lou? Je weet dat we op school..."

"Ik weet het," onderbreek ik hem. "Het is oké." Harry knikt verlegen. "wat er ook gebeurt," hij drukt zijn lippen kort op mijn wang, "Je bent goed zoals je bent en ik hou van je." Het klinkt zo geloofwaardig dat ik het moet geloven. Ik knik. Harry rijdt naar de parkeerplaats van de school.

"Wat voor les hebben we dadelijk?" vraag ik, terwijl ik mijn tas pak en de deur van de auto openmaak. "Engels. En daarna gym..." Fuck. Ik heb geen briefje. "Ik doe toch niet mee. Ik heb mijn spullen niet bij. Daarbij heb ik last van..." Ik denk na. "Mijn enkel." Harry knikt. Hij lijkt me niet te geloven, maar ik laat het maar hierbij.

---

"Goed, jongens. Volgende week proefwerk." Ik sla mijn boek dicht en zucht. Hierna hebben we gym, vreselijk. De bel gaat. Ik sta op, waarna ik meteen weer aan de kant word geduwd door Zayn. Hij lacht uitbundig. Harry kijkt me verontschuldigend aan. Ik schud zachtjes mijn hoofd en sta opnieuw op. Ik loop op mijn gemak naar het gymlokaal, zonder mijn spullen te pakken. Toch ben ik niet als eerste. Ook de leraar is er al.

"Meneer? Ik kan niet mee gymen. Ik heb last van mijn enkel," lieg ik. De leraar zucht geïrriteerd. "Heb je een briefje?" Ik schud mijn hoofd. "Ik ben vanochtend door mijn enkel gegaan toen mijn moeder nog op bed lag." De leraar knikt bedenkelijk. Hij rolt met zijn ogen. "Goed dan. Maar de volgende keer neem je een briefje mee." Ik knik snel en ga op de bank zitten. Ik heb het weer gered voor vandaag.

Ik zie hoe Harry en Zayn lachend de gymzaal binnenkomen. Als Harry me ziet, kijkt hij me bezorgd aan. Als Zayn me ziet, loopt hij naar me toe en trekt hjj Harry nee. Er staat een vieze grijns op zijn gezicht.

"Hey." Zayn duwt me. "Ik raak je aan. Val je nu op me?" Wat een misselijke opmerking. "Jij valt toch ook niet op elk meisje dat jou aanraakt," sis ik. Dat had ik beter niet kunnen doen. Zayn geeft me een klap, recht tegen mijn kaak. "Zayn, doe niet. Dadelijk krijg je problemen man." Harry pakt Zayn's schouder. Ik ga met mijn hand over mijn kaak.

"Mietje." Zayn spuugt het woord uit, letterlijk. Hij spuugt op me, zoals kinderen dat bij elkaar doen. "Je bent echt een loser. Wat dacht je? Zomaar Harry zoenen? Ieuwh. Hier kom je zomaar mee weg." Ik veeg met mijn mauw het spuug weg en trek een vies gezicht. Zayn kijkt me boos aan. Daarna kijkt hij naar Harry.

"zeg jij ook eens wat," jut hij Harry op. Harry bijt op zijn lip. Hij kijkt me aan met een blik die wil zeggen dat hij het niet gaat menen. Daarna doet hij alsof hij me boos aankijkt. "Luister eens, rat." Hij pakt mijn kraag. "Raak me ooit nog met één vinger aan en je weet niet wat je gaat overkomen." Zayn knikt tevreden. Hij slaat Harry op zijn schouders.

"Kom Hazz, we gaan." Zayn loopt naar de andere kant van de gymzaal. Harry laat mijn kraag nog niet los, integendeel. Hij trekt me dichter naar hem toe. Zijn warme adem in mijn nek geeft me kippenvel. "Ik meen het: je gaat niet weten wat je gaat overkomen. En geloof me: als je me vanavond aanraakt ben ik hardhandiger dan nu." Hij grijnst, waardoor ik weet wat hij bedoelt. Daarna laat hij me los en loopt hij naar Zayn. Ik kan een kleine lach niet onderdrukken.