When 30-year-old Golda learns she only has a year to live due to cancer, she decides to relive her youth by going back to high school by bribing the principal. But as she attends classes disguised as a teenager, she finds that the students she meets...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Forgiveness takes time But an unconditional love is eternal
/12/ A Good Daughter
[GOLDA]
NGAYON na lang siguro ulit ako kinabahan ng ganito. Ewan ko ba, sanay naman na akong humarap sa mga tao pero biglang nabuhay 'yung kaba sa dibdib ko, paano kung hindi nila ako magustuhan?
In fairness, malamig dito sa dressing room na binigay nila sa amin sa backstage. Mas dumagdag tuloy ang lamig sa kabang nararamdaman ko. Siguro kaya rin ako kinakabahan kasi ngayon ko lang naranasan 'to.
Biglang bumukas ang pinto at pumasok siya sa loob ng silid, matamlay ang kilos niya at nakatingin sa sahig, napansin ko na may hawak siyang paper bag.
Umupo siya sa dulo malayo sa akin. Kaming dalawa lang ni Waldy ang nasa dressing room ngayon.
Tumingin ako sa orasan, fifteen minutes na lang magsisimula na 'yung patimpalak kaya kanina pa 'ko nakaayos. Pero si Waldy, hindi pa rin siya nag-aayos ng sarili, nakasuot pa rin siya ng uniform.
Tumayo ako at lumapit sa kanya.
"Bakit hindi ka pa nagbibihis?" tanong ko sa kanya.
Dahil araw ng pagdiriwang ng Buwan ng Wika ngayon ay required ng pamunuan na nakasuot kaming mga kalahok ng pormal. Kaya nga nakasuot ako ng Filipiniana dress.
Hindi sumagot si Waldy. Nakita ko 'yung paper bag sa sahig at kinuha ko 'yon. Binulatlat ko 'yung laman at nakita 'yung susuotin niyang damit kaso laking gulat ko nang makitang luray-luray 'yon gamit ang gunting.
"Anong nangyari sa damit mo?" tanong ko sa kanya. Tumingin siya sa'kin at walang bahid ng emosyon ang mukha niya.
"Nagtatanong ka pa, alam mo naman ang sagot," walang ganang sagot niya sa'kin.
Nilapag ko sa mesa 'yung damit at pumanewang ako.
"Sila Briana na naman ba ang may pakana nito?"
Sumilay ang malungkot na ngiti sa kanyang labi. Isang linggo na ang nakalipas magmula nang bumalik siya sa school at kahit na hindi ko man nakikita ng harapan ay alam kong isang linggo na rin siyang pinahihirapan ng mga bully.
Biglang bumukas ulit ang pinto at sumungaw mula roon ang isang facilitator. "Ready na kayo? Malapit na magstart. Ikaw beh," tinuro nito si Waldy, "magbihis ka na."
Nang umalis ang facilitator ay humarap ulit ako kay Waldy. Nakita ko ulit 'yung damit niya atsaka biglang may pumasok na idea sa isip ko.
"B-Bakit ka naghuhubad?" gulat niyang tanong nang makita niya 'kong binababa 'yung zipper ng dress ko.
