When 30-year-old Golda learns she only has a year to live due to cancer, she decides to relive her youth by going back to high school by bribing the principal. But as she attends classes disguised as a teenager, she finds that the students she meets...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
The enlightened once said, the cause of our suffering is attachment. The only cure is to let go of things we care about, and we love.
/25/ I Don't Want To Lose It Soon
[GOLDA]
"GOLDY, huyyy!" namalayan ko na lang na pumipitik si Waldy sa harapan ko. Magmula kasi nang bumalik ako ng classroom kanina ay naging lutang ako.
"Bakit ba?" iritable kong tanong.
"Nasaan regalo namin?" nakapamewang na tanong ni Waldy.
Namalayan ko na lang ang kasalukuyang nangyayari, naglilinis na ang buong klase dahil tapos na ang Christmas Party. Kakatapos lang ng exchange gift at ngayon ay oras na para ligpitin 'yung mga kinalat namin sa classroom.
"Hah?"
"Anong huh ka diyan. Wala ka man lang pa-gift sa'min?" nakangusong tanong ni Waldy.
"W-Wala akong gift sa inyo," sabi ako at siyang dating ni Ruffa sa harapan namin.
"Don't slack, tumulong naman kayo, guys," sabi ni Ruffa sa'min dahil kaming dalawa na lang pala ni Wald yang naka-sitting pretty, 'yung mga kaklase ko ay kanya-kanya ng ginagawa. Tumayo ako at naglakad ako sa may pintuan para kumuha ng walis.
"Ang sungit mo naman, girl!" dinig kong biro ni Waldy kay Ruffa. "'Eto na, tutulong na."
Naramdaman ko na nasa likuran ko si Waldy at nagulat ako nang bigla niya kong niyakap kaya natigilan ako.
"Hoy, punyeta ka," saway ko sa kanya.
"Goldyyy, joke lang naman 'yung gift, galit ka ba?" malambing niyang tanong.
"Huh? Hindi ako galit, shunga," sabi ko tapos bumitiw siya sa'kin.
"Weh?" 'di pa nakuntento ang gaga dahil pumunta siya sa harapan ko para silipin 'yung mukha ko. "Eh, bakit parang badtrip ka? Ikaw naman, hindi ma-joke."
"Hay nako, Waldy, tigilan mo ako," sabi ko at naglakad ako ulit papuntang pintuan.
"Sungit. Meron ka?"
"Oo," sagot ko na lang at hindi na niya ako kinulit.
Nang makalapit ako sa pintuan ay bigla akong natigilan ulit. Sinadya ko talaga na hindi muna sila bigyan ng Christmas gift, gusto ko sana pagsabayin 'yung ireregalo ko sa kanila sa graduation—hindi dahil sa nagtitipid ako... Kasi feel ko lang mas special kapag binigyan ko sila ng isang regalo sa pagtatapos.
