Since Day One (Completed)

Day Four: Boring Little World

Coen

So yeah, it's thursday! Goodafternoon! Have a nice day.

Wait, what? What am i even talking about?

Im at school, and about what happened yesterday uhm.. lets forget that.

But why is my heart beating so fast yesterday? Aish my heart is crazy. Reall crazy.

For today, im at school and as usual, im with my friends.

Hays ganito na lang ba lagi sa school? Wala na bang mangyayari saking kakaiba?

Uwian na nga pala namin ngayon, and uhm... hindi ko masyadong napansin si Alford, cause unang una, wala akong pakielam sakanya, pangalawa, wala pa rin akong pakielam sakanya. Haha

Tinignan ko ang mga kaibigan kong gumagawa ng assignment, pr should i say nagkokopyahan ng assignment. Tsh

Nakauwi na kaya si Alford?

Hays, bat ko ba iniisip yung lalaking yon?

Grade 10 ako, and sa school namin may colege. Nandito pa ang mga college dahil hapon pa ang uwian nila.

Pati ang mga grade 7, maging ang ibang gade 11 and 12.

''Aba lalim ng iniisip natin ah?'' Sabi ni Vio na syang source ng assignment ng dalawang to.

''Tss, oo at sa sobrang lalim hindi mo kayang sisidin. Haha" Sagot ko naman sakanya na ikinatawa nya.

''Busying busy yung dalawa kakakopya sakin. Lintik ayaw magsariling sikap" Natatawang sabi ni Vio at sabay naman kaming sumulyap sa dalawang nagongopya.

"Himala kanina ah, wala kayong ganap ni Alford." Natatawang sabi ni Vio. Kumunot naman ang noo ko.

"What do you mean ganap?" Natatawa kong tanong. Anong ganap sinasabi nito? Tsh haha.

"Pa-innocent. Haha." Natatawa na namang sabi nya. Kumunot lalo ang noo ko. Anong ibig nyang sabihin. 

"Go straight to the point Vio" Utos ko sakanya.

"Wala ka kong nakakakilig na nangyari ngayon sainyo ni Alford. Nung mga nakaraan araw ang dami eh. Kakilig. Haha." Tumatawang sabi nya. Pinagtri-tripan ba ko ng isang to?

Walang magawa sa buhay. Geh shabu pa. Tsh

"Wala kang magawa no?" Tanong ko sakanya dahilan para tumawa pa ng todo. Hays, bat ko ba naging kaibigan to?

"Gusto mong may magawa ako?" Tanong ni Vio at tumawa ng malakas. Crazy.

Tinaasan ko lang sya ng kilay. 

''Why don't we play a game?" Sabi ni Vio. Siguraduhin nya lang namaayos na laro to.

"Anong laro hoy?! Mananali naman dyan!" Biglang sigaw ni Jermaine. Sino pa ba ang pinaka-maingay sa grupo?

"Mamaya na tayo sumali! Tapusin muna natin to!" Sigaw naman ni Clarence. 

"Ano ba! Mamaya na tayo mangopya! Maglaro muna tayo!" Sigaw ulit ni Jermaine.

Tatawa tawa namang lumapit samin si Clarence.

"Anong laro?" I ask them.

"Are you ready to play... Truth or Dare?" Pa-intense na sabi ni Vio.

"Game ako dyan! Teka kuha muna ko bote. Haha" Jermaine said. Buti naman naisip nya yun, ng magkasilbi sya.

Minute passed and finally, he came back.

"Lets get this game started!" Jermaine shouted. Nagsigawan na rin ang dalawa pang kaibigan namin.

Pinaikot na ang bola, luckily, hindi ako ang tinamaan.