The Serendipity Seatmates : The Wish

Chapter 9: The Unfairness of Parents

KINGDOM

<Chapter▪︎9▪︎The Unfairness of Parents>

Wendy, Living Room, 12:30pm...

Kakarating lang namin ni Dia sa bahay. Parating na din daw sina Mama at maybisita. Si Dia pagtapos magligpit ng unti tumazs na sa kuwarto at naiwan ako sa baba nagiintay. Nang bumusina yung sasakyan, tumingin ako sa labas at nakita ang kotse ni Papa. Bumaba si Mama at agad akong nagmano.

"Mama, maybisita tayo?" Tanong ko. "Oo, Dom. Magaayus lang muna ako ng pagkain. Kaibigan namin yung bisita nalate kami kasi galing school yung anak niya inintay pa namin umuwi." Pagpaliwanag ni Mama. Tumulong ako at pumasok si Papa at narinig ko yung hoses nang inaakala kong kaibigan nila.

Nang makapaghanda kami sa lamesa, tinawag ni Mama yung dalawang bisita at si Papa. Umupo ako sa tapat nina Mama, maytumabi sakin kaya napatingin ako. Hala!? Si... Si Jason!? Nung tinignan ko yung isa, isa yun sa mga Taga-school admin namin. Yung Papa ni Jason! Napangiti na lang siya.

"Wendy, siya si Jason. Anak siya ni Pastor Frank." Pagpakilala ni Mama. Tumango ako at ngumiti. Maya't maya nagusap ng nagusap yung mga magulang ko at papa niya, hindi na nga nila kami halos napansin eh. Tinapik ni Jason yung balikat ko, tumingin ko. "Musta Pres?" Tanong niya. "O-Okay naman. Pero bakit ka nandito?" Tanong kong nautal.

"Kasi gusto ko. Bakit ayaw mo ako dito Pres?" Tanong niya na maypapout. Napangiti naman siya. Nagbugtong hininga ako at lumingon sakanya. "Bat ka pumayag? Pano kung ayaw kung nandito ka?" Sabi ko. Nagacting naman siya na parang sumakit yung puso niya. "Lah, sama naman ni Pres." Sabi niya. Nang maglipit kami, nagpunta ako sa labas para makalimot nung mga nanyayari sa sarili kung buhay.

Nang bumalik ako, tinawag ako ni Mama. "Dom, magsistay si Jason dito hanggang bukas. Aalis kasi si Fr. Frank." Sabi ni Mama. Nagpanic naman ako. Teka!? Bat kaylangan nandito!? Diba kaya naman niyang magstay magisa? Tumango nalang ako at tumaas sa kuwarto namin ni Dia. Nagbugtong hininga ako.

"Ano meron sa baba?" Tanong ni Dia.

"Magsistay si Jason dito. Wala daw kasi papa niya." Sagot ko.

"Eh, bat malungkot ka? Diba crush mo si Jason?" Tanong niya ulit. Napatitig ako sa pinto.

"Hindi ko nga alam eh. Kung Crush ko o hindi." Sagot ko.

Wendy, 10:34pm...

Nagising ako dahil kinaylangan kung pumunta sa CR. Nang matapos ako, binuksan ko yung pinto nang tumama ako sa chest nang lalaki. Nang tignan ko, si Jason yun. Nakangiti lang siya. "Hi, Pres." Sabi niya habang nagbigay ng daan sakin. Nang dumeretso ako, tinapik niya ako sa braso. "Pres, asan mga baso niyo? Nauuhaw ako eh, kanina ko pa hinahanap." Tanong niya.

Nang bigyan ko siya nung baso. Nilagay ko to sa kamay niya at umalis, pero maybigla akong nakitang parang buntot. Natakot ako, kaya tumabi agad ako kay Jason. Tinignan niya naman ako ng kakaiba. "Ano meron sayo? Nakakita kaba ng multo?" Tanong niya. Talagang ng asar pa. Tinuro ko yung parang buntot na nasa ilalim nang lamesa. Tinignan niya ng mabuti to tas nilapitan ng dahan-dahan.

Dala niya yung phone niya kaya binuksan niya yung flashlight. Nakita namin na pusa yun. Nag-hiss siya samin tas tumakbo papunta sa bintana. Nagbugtong hininga ako. "Salamat." Sabi ko. "Natakot kaba dun? Ano kala mo daga? Kahit papano, pede mo na ako bitawan." Sumbat niya. Napatingin ako sa kamay namin. Nagholding hands pala kami habang nanyari yun.

Binitawan ko agad yung kamay niya. "Siguro plinano nina Tita Daph toh." Pagbanta niya. "Ano mapapala nina Mama dun? Wag kang magsabi nang hindi ka sure." Sabi ko na parang offended. Sino ba hindi maooffend kung sinabihan yung magulang mo nun? Ano makukuha nila kung gagawin nila yun.

"Kung feeling mo kasalanan ko to, wag mo ako tignan." Sabi ko. "Wala naman akong sinasabi. Pero feeling ko lang. Unfair kasi pinasama lang ako tas ikaw naman pinapasama nila sakin." Sumbat niya. "Grabe, so sinasabi mong Unfair parents ko? Edi sana sinabi mo sa Papa mo na ayaw mong pumunta. Nadamay pa Parents kong nagmagandang loob lang." Sumbat ko pabalik.

Tumaas ako at pumunta agad sa kama. Nakakairita naman yun. As if. Hindi lahat ng Babae patay na patay sakanya. Porket pogy siya, kala mo king sino. Hays. Makapagpahinga na nga. Wag magpastress...

Ipapatuloy...

--