The Serendipity Seatmates : The Wish

Chapter 13: The Scars He Hid

KINGDOM

<Chapter▪︎13▪︎The Scars He Hid>

Wendy, UVCA, Class 4-1, 5:45pm...

Nang pumasok ako, nakita ko si Pristine kasama si Sherryl. Nang lumapit ako hindi nila ako napansin. "Uy, nakita mo ba post ni Ivy? Naiiyak daw siya ganun-ganun." Sabi ni Sherryl. "Anyare? Saktan siya ni Jason? Dat kasi gumising din yung babae na yun." Sabi ni Pristine. Nang maubo ako, napatalikod sila.

"W~Wendy! Kanina ka pa?" Tanong ni Sherryl. "Kakarating ko lang." Sagot ko. "Well, kamusta yung ideas mo sa project natin?" Tanong ni Pristine. Hala nakalimutan ko! Naku, magiging bulkan nanaman to si Pristine. "Nakalimutan ko." Sagot kong ninenerbyos. Grabe naman at pagkatakot ko kay Pris, kaso hindi takot manuntok to eh. Mamaya masampolan ako.

"Hay nako, naman talaga, o." Sabi niyang nagpipigil ng galit. "Palagpasin mo na. Next week pa deadline nun." Sabi ko at nagbugtong hininga siya. "Basta magisip na tayo. Ayaw kong malate ng pasa." Sabi niya. Tumango lang kami ni Ryl nang magbell, dumating si Jason at umupo sa tabi ko. Nang nanahimik kami at natatakot akong magsalita. Hindi nagtagal ay uwian na rin at umalis agad ako.

"Wendy!"

Nang tignan ko, si Jason yun tumatakbo palapit sakin. Nanigas naman ako. Nang nasa harapan ko siya. "Pres, pwede ba tayong magusap?" Tanong niya. Tumango ako kasi gusto ko rin siyang kausapin, para magsorry sa sinabi kong mga sumobra kahapon.

Wendy, I××tea Shop, 12:59pm...

Nang umorder kami at umupo, huminga siya ng malalim. "Pres, tungkol sa sinabi mo kahapo-" "Sorry. Naoffend kasi kita sa sinabi ko. Paano ba ako hindi magagalit sayo. Sorry parin." Sabi ko. "Alam kong galit ka, nagreflect ako at naisip na nagalit kasi ako naman talaga yung maymali." Sabi niya. "Jason, kasi si Ivy. Mahal ka niya, Jason." Sabi ko. Nangtitigan niya ako. "Nag... break na kami." Sabi niya.

Kaya ba nagpost si Ivy? Napangiti ako. "Pero, dahil ba sakin? Kaya kayo nagbreak?" Tanong ko. "Hindi, kasi gusto kong maging masmaganda buhay niya. Hindi rin kasi siya sasaya sakin eh." Sagot niya. Nang mapaluha ako. "Nasaktan na rin ako eh. Gusto kong magmahal. Kaya gusto sana kitang ligawan." Sumbat niya. "Wendy Dominica, pwede ba kita Ligawan?" Tanong niya. Napangiti naman ako ng naluha.

"Oo naman. Syempre." Sagot ko. Agad niyang hinawakan ang dalawang kamay ko. "Hindi kita sasaktan. Promise." Sabi niya. "Pero pano ka nasaktan?" Tanong ko. "Kasi napansin kong hindi ako nasaya kahit nandyan si Papa. Hindi ako nakakapagseryoso sa iisang babae. At nasasaktan ako dahil sa mga nanyayari." Sagot niya ng seryoso. "Tutuparin ko yung mga sinabi ko. Hindi ka iiyak. Promise!" Sabi niya. Nang magusap kami agad na sumasaya ako.

Lumipas ang hapon at umuwi din ako.

Wendy, Bedroom, 4:34pm...

Nang magpahinga ako, agad ko naman naalala yung tumawag sakin kahapon...

Father Frank calling...

× Hello?

+ Wendy? Tama ba?

× Opo, bakit po kayo napatawag?

+ Maynagawa pa si 'Son sayo?

× P-Po?

+ Naiyak si Jason nung natutulog.

× N-nagkamisunderstanding lang po kami! Sorry po.

+ Okay lang, pero Wendy sana isipin mo. Mayrason ang lahat ng bagay.

× Po?

+ Hindi ganyan lagi si Jason, mahina rin si Jason. Pagpasensyahan mo na.

× S-Sorry po.

+ Sige salamat at goodbye.

× Sige po, bye rin po...

-

Mahina kaba talaga Jason? Pero salamat dahil hindi mo ako lolokohin....

Ipapatuloy...