Στοίχημα; Στοίχημα.{TYS_GR}

Μέρος 6ο

Ειρήνη

Η Κυριακή πέρασε χωρίς πολλές εκπλήξεις. Όχι τουλάχιστον τις εκπλήξεις που εγώ θα ήθελα. Ήταν η τελευταία μέρα του Μαρτίου, η ημέρα που η Φαίη έκλεινε τα 16. Είχα προμηθευτεί το δώρο της εδώ και δύο εβδομάδες. Ένα λιπγκλος που είχε σταμπάρει εδώ και καιρό και κάτι αρώματα μάρκας. 6 ημέρες μετά είχα εγώ τα δικά μου γενέθλια. Δεν είχα ούτε σκεφτεί να οργανώσω κάτι, σε αντίθεση με την εορτάζουσα η οποία το διοργάνωνε εδώ και 4 μήνες. Μαζί με την Ιωάννα, τη Χριστίνα και άλλα κορίτσια που δεν γνώριζα προσωπικά αρχίσαμε να περπατάμε χωρίς να ξέρουμε που, επειδή το μέρος ήταν έκπληξη. Φυσικά εγώ γνώριζα αλλά έκανα την ανίδεη.

-‘’Κινούμαστε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα..’’ μονολόγησε η Ιωάννα.

-‘’Με βάρκα την Φαίη θες να πεις’’ τη διόρθωσα πειράζοντάς την.

-‘’Μπα… με βάρκα την ελπίδα πιο γρήγορα και ασφαλή θα φτάναμε’’ είπε η Ιωάννα και σκάσαμε όλες στα γέλια. Περπατάγαμε για τουλάχιστον σαράντα λεπτά αλλά σε περίπου μία ώρα είχαμε φτάσει.

Πέσαμε ταλαίπωρες πάνω στους αναπαυτικούς πολύχρωμους καναπέδες χωρίς προοπτική να σηκωθούμε. Οι υπόλοιπες τουλάχιστον γιατί εγώ δεν χρειαζόμουν τόση πολλή ώρα. Κοίταξα γύρω μου το μαγαζί. Μικρό και μακρόστενο γεμάτο χρώματα και μικρούς πίνακες της εποχής. Άλλοι απεικόνιζαν κάτι γλυκά και άλλοι διάφορα χρώματα. Έμοιαζε πιο πολύ με μικρό καθιστικό ενός σπιτιού βγαλμένο από ταινία της Disney. Άξιζε το περπάτημα.

-‘’Ώρες ώρες απορώ πού τα βρίσκεις αυτά τα μαγαζιά’’ της είπα κοιτάζοντάς τη.

Οι υπόλοιπες μόλις με άκουσαν σηκώθηκαν από τους καναπέδες και έριξαν μια προσεκτική μάτια γύρω τους. Η Φαίη μετά από όλα τα παράπονα είχε ακούσει, δέχτηκε με χαρά τα συγχαρητήρια όλων μας. Η ώρα περνούσε πολύ ωραία. Σήμερα το πρωί βγήκε για να γιορτάσει τα γενέθλιά της ενώ το απόγευμα θα το περνούσε με το αγόρι της. Δεν υπήρχε τούρτα αλλά ένας γιγαντιαίος λόφος από cupcakes που έγραφαν πάνω με γλάσο τα ονόματά μας και στην κορυφή το όνομα της Φαίης.

Όταν γύρισα σπίτι, χτύπησε κατευθείαν το κινητό μου.

-‘’Έλα Ιωάννα. Σου έλειψα ε;’’ τη ρώτησα γελώντας.

-‘’Ναι αυτά τα πέντε λεπτά μου φάνηκαν αιώνας μακριά σου’’ απάντησε και ξεκαρδιστήκαμε στα γέλια.

-‘’Είσαι ακόμα νευριασμένη με τη Δήμητρα;’’ Ανέφερα για την κοπέλα που βρισκόταν στην παρέα μας και έλεγε συνέχεια πως τα έφτιαξε με τον Αντώνη τον πρώην της Ιωάννας.