Στοίχημα; Στοίχημα.{TYS_GR}

Μέρος 13ο

Μάρκος

Άκουσα το κουδούνι να χτυπάει και άνοιξα την πόρτα. Χαιρετηθήκαμε και μπήκε μέσα. Το σπίτι μου έδειχνε πολύ καλύτερο από ότι έδειχνε πριν δύο ώρες. Μπόρεσα να συμμαζέψω τα ασυμμάζευτα, πράγμα που θεωρούσα ακατόρθωτο. Δεν ήθελα με την καμία να βρει το μποξεράκι μου πάνω στη λάμπα, εκεί που βρισκόταν πριν.

Μπήκαμε στο δωμάτιό μου και την περιεργάστηκα. Στεκόταν άβολα όρθια κρατώντας σφιχτά πάνω της την κάπα που φορούσε. Ήταν λες και ή θα πήγαινε για κατασκοπεία ή θα μου έκανε στριπτίζ. Στην τελευταία ιδέα χαμογέλασα.

Ευτυχώς που δεν ξέρει τι σκέφτομαι.

-‘’Λοιπόν’’ είπε μετά από λίγη ώρα ‘’υπόσχεσαι πώς ότι και να δεις δεν θα γελάσεις;’’

Την κοίταζα ανέκφραστος ενώ σκεφτόμουν πως μπορεί όντως να ήθελε να μου κάνει στριπτίζ.

-‘’Εμμ..’’ δεν πρόλαβα να μιλήσω και μου αποκάλυψε το κόκκινο φόρεμα που σκέπαζε το κορμί της. Μου είχε κοπεί η μιλιά.

Έμεινα να την κοιτάζω με ανοιχτό το στόμα σαν χάνος, όπως ακριβώς στα κινούμενα σχέδια που στο καρτούν βγαίνουν τα μάτια έξω, η γλώσσα κρέμεται μέχρι κάτω και πετάγεται η καρδιά έξω; Κάτι παρόμοιο. Το φόρεμα έκανε τα πόδια της να φαίνονται ατελείωτα και παρατήρησα για πρώτη φορά πόσο ωραίο σώμα έχει. Το κόκκινο ήταν το χρώμα της, την έκανε να θυμίζει τη φωτιά. Ήταν φωτιά και θα καιγόμουν.

-‘’Πες μου ότι αυτό θα το βάλεις στην παράσταση και προσπάθησες τώρα να μπεις στο κλίμα.’’ Τη ρώτησα ενώ ταυτόχρονα γέλαγα.

Η Ειρήνη παρά το γεγονός ότι ντρεπόταν είχε ένα ικανοποιητικό χαμόγελο στα χείλη της. Σηκώθηκα και την πλησίασα αργά και την κοιτούσα σταθερά μέσα στα μάτια της. Πήγα από πίσω της, της αγκάλιασα με τα χέρια μου τη μέση της και την τράβηξα κι άλλο πάνω μου. Έστριψε το κεφάλι της για να με κοιτάξει και άφησε το λαιμό της ακάλυπτο. Όλες οι άμυνες μου εξαφανίστηκαν,

-‘’Θα με τρελάνεις εσύ’’ της είπα και ακούμπησα τα χείλη μου στο γυμνό δέρμα της. Ανατρίχιασε.

-‘’Μακάρι’’ μου απάντησε και άστραψαν τα μάτια της.

Με το ζόρι την άφησα από τα χέρια μου και της έδειξα να καθίσει.

-‘’Πρόσεχε γιατί άμα με ξεμυαλίσεις δεν θα κάνουμε πρόβα.’’ Της είπα. Το τελευταίο που με ένοιαζε. Δικαιολογία ήταν η πρόβα για να την δω.