month // TEXTING

13

M: senin yüzünden tatillerden de nefret ediyorum

M: canım seni görmek istiyor

M: hep de perden kapalı duruyorsun anasını satayım

M: hiç demiyor musun belki bi anonimim vardır

M: utanıyodur yanıma gelmeye

M: bari perdemi açık tutayım da beni görsün arada bir falan

M: ayıp ayıp

M: insan bir düşünür

Derin: burda mısın?!

M: :)

Derin: korkmaya başlamalı mıyım

M: emin ol sana en son zarar vericek insanım,korkma

M: perden de açık olsun

Derin: özür dilerim beyfendi açıyorum hemen (!)

M: tamam bi daha olmasın

M: bu seferlik affettim

M: hadi yine iyisin

Açıkcası gerçekten orda olup olmadığını cidden merak etmiştim. Yatağımdan inip penceremin önüne gidip perdemi açtım. Sokak lambasının altında birini gördüm. Elinde telefon vardı ışığı da yüzüne yansıyordu fakat kafasını örttüğü kapüşonlu onu kamufle etmişti. O muydu emin değildim. Hafifçe başını kaldırdı ve benim olduğum tarafa baktı.  gülümsediğini gördüm ve bu görüntü hoştu gerçekten. Fakat yüzünü görmeyi becerememiştim hala.

Arka cebine soktuğu elini ağır bir şekilde kaldırdı ve el salladı bana parmaklarını çok hafifçe oynatırken. Ben..ben hiçbir şey yapmadım. Yani nutkum tutuldu gibi oldum biraz. O ise telefonunda parmaklarını oynatırken arkasını dönüp yürümeye başladı.

M: sözümü dinlemeni sevdim

M: ve demeden edemeyeceğim

M: yine çok güzelsin