month // TEXTING

33

Şu son günlerde sanırım hayatımın en zor günlerini yaşıyordum galiba. Her şey üstüme üstüme geliyordu. Böyle bir şeyi yaşayacağımı düşünmemiştim ama gerçekten kaylanamadığımı hissediyordum. hep güçlü biri olmuştum öyle olmaya da devam etmek istiyorum.

Babam bana küçüklüğümden beri hep kötü davranan biri olmuştu. Hiçbir zaman çıkıp baba kız gezmemiştik. Bana kızı değilmişim gibi davranırdı kısaca. Ne kadar kötü olursak olalım hiç bana vuracağını da düşünmezdim.

Vurdu.

Birçok kez.

2 gündür hiçbir şey yapmıyordum. Ne telefonuma bakıyordum ne de ders çalışıyordum. Bitkisel hayatta gibiydim.

M... onunla konuşmak bana gerçekten huzur veriyordu. Şunu da söyleyebilirdim ki ona gerçekten değer veriyorum.

Beni deli gibi merak ettiğimden emindim aöa telefona bakmak gerçekten istememiştim. Ve onunla konuşmayı da dehşet özlemiştim.

Yavaşta yarağımdan kalkıp telefonumu elime aldım. Nedense okuyacağım mesajlardan deli gibi korkuyorum şu an.

Ve korktuğun gibi de oldu. Yazdığı son mesajı gözlerimi doldurdu.

M: hoşçakal

İçimden deli gibi ağlamaktan başka bir şey gelmiyordu. Onunla konuşmamızı kesmemize 1 hafta kalmıştı.

Gerçekten onunla konuşmayı kesmeyi istiyor muyum?

Ya da daha önce hiç görmediğim bir insandan hoşlanacaktır miydim?

Telefonumu bıraktım. Şu an ona bir şey bulamıyordum yazacak.

Komisinim çekmecesini açıp günler önce penceremin önüne bıraktığı kutuyu aldım. Daha açmamıştım ama açma vaktim gelmişti bence.

Açtım.

İçinde bir kitap vardı.

Romeo ve Juliet

Ve bir de not:

seni seviyorum,unutma

Daha da hıçkırarak ağlamaya başladım. Niye ağladığımı bile bilmiyordum ki.

Ama durduramadım kendimi ve ağlayarak uyuyakaldım.

yorum ve vote:)