Merhaba <3
Bir önceki bölüme gelen yorumlarınız için çok teşekkür ederim, bu bölüm için de yorumlarınızı bekliyorum.
Oy vermeyi de unutmayın lütfen♡
Keyifli okumalar!
.
.
.
19.BÖLÜM "KURTARICI"
CİHANGİR ARSLAN
Öfkeden delirmek üzereyken gözlerimi karşımdaki heriften bir türlü çekemedim. Yanımızdaki şu yaşlı kadın olmasaydı bu kadar sabredemez, hemen şimdi ağzını burnunu kırardım ama kadının varlığı buna engel oluyordu.
"Torunumdan uzak duracaksınız!" diye kızdı Neriman teyze.
"Bunu yapamam, Cemre'nin babasına söz verdim. Kızına yardım edeceğim diye," diyen Koray'ı duyduğum an öfkem daha da arttı.
"Sen kimsin de ona yardım ediyorsun lan! Uzak duracaksın Cemre'den. Yoksa sana yemin ederim seni gebertirim!" diye bağırdım.
"Buna Cemre karar verir, sen değil!" dedi, sakin kalmak için derin bir nefes aldım. Şu an gerçekten olay çıkarmak istemiyordum.
"Ya kes o sesini ya da kalk git buradan, yoksa elimden bir kaza çıkacak," dedim dişlerimi sıkarak.
"Çıksın o kaza, çıksın da seni öldürmek için elimde bir sebep olsun," dedi, sinirle güldüm.
"Sen mi beni öldüreceksin? Lan sen daha o belindeki silahı bana doğrultamadan ölmüş olursun," dedim, yüz ifadesi sertleşti. O sırada Neriman teyze araya girdi.
"Susun ikiniz de, buraya birbirinizi yiyin diye çağırmadım sizi!" diye kızdı.
"Neriman teyze sen çok yanlış yapıyorsun! Oğlunla aranda ne vardı bilmiyorum ama oğlunu öldüren bir adamı evine almakla yanlış yapıyorsun! Cemre'yi hiç mi düşünmüyorsun?" diye sordu, geri zekalının gerçekten de hiçbir şeyden haberi yoktu.
"Cemre'yi düşünmek sana mı kaldı?" diye sorduğum an bakışları beni buldu.
"Bana kaldı lan!"
"Kimsin, Cemre'den ne istiyorsun bilmiyorum ama elbet kimin için çalıştığını öğreneceğim. O zaman da seni hiç düşünmeden geberteceğim!" dedim, bir anda ayağa kalktı.
"Gebertsene lan, bak karşında duruyorum hadi öldür beni," dediği an ben de öfkeyle ayağa kalktım. Ona vurmak için üzerine yürüdüm ama bunu yapamadan Neriman Teyze araya girdi.
"Yeter, oturun yerinize!" diye bağırdı, olduğum yerde kaldım ve ellerimi yumruk yaptım. Vuramamış olmayı kendine yediremezken sırf ona olan saygımdan kendimi sakinleştirip yerime oturdum.
"Ben Cemre'nin babasını yıllarca önce sildim," dedi Neriman teyze ve Koray'a yaklaştı. "Neden sildim onu da biliyor musun?" diye sordu.
"Bilmiyorum."
"Bu oğlanın," deyip beni gösterdi ve devam etti. "Kardeşine yaptığı kötülük yüzünden sildim. Madem Cemre'nin babasıyla o kadar yakındın bunu da biliyor olman gerekir," dedi, ellerimi yumruk yaptım.
Bu durumu bildiğini biliyordum, zaten ona anlatan ben olmuştum. O gecenin ardından o şerefsizi her yerde ararken burada yaşayan annesini öğrenmiş ve buraya gelmiştim. O öfkeyle de kadına her şeyi anlatmıştım. Başta inanmamıştı, oğlum yapmaz demişti ama sonradan o da bana inanmaya başlamıştı. Yaptığı ilk şey de o şerefsizi reddetmek olmuştu. Hatta onu öldürceğimden bile haberi vardı ama bir kere bir yapma dememişti. Çünkü o da hak ettiğini biliyordu. Yani ben Neriman Teyzeyi 5 yıldır tanıyordum ve onun bu intikamdan ilk günden beri haberi vardı.
أنت تقرأ
AŞKA DÜŞÜŞ
أدب نسائي"Biliyor musun?" dedi gözlerimin içine bakarak. Eş zamanlı olarak bana doğru bir adım daha attı, aramızdaki mesafeyi iyice kapattı. Gözlerimi ondan kaçırıp geri çekilmek yerine korkmadan, tüm cesaretimle ben de konuştum.⠀ ⠀ "Neyi?" Yüzünde hafif bir...
