50.BÖLÜM "İŞ HAYATI"

58K 3.4K 3K
                                    

Merhaba <3

Bir önceki bölüme gelen yorumlarınız için çok teşekkür ederim, bu bölüm için de yorumlarınızı bekliyorum.

Oy vermeyi de unutmayın lütfen♡

Keyifli okumalar!

.

.

.

50. BÖLÜM "İŞ HAYATI"

Cihangir'in hâlâ ciddi bir şekilde yüzüme baktığını fark edince dakikalardır yaptığım gibi yine omuz silktim.

"Hiç bana öyle bakma, istemiyorum dedim." Derin bir nefes aldı ve kaşlarını biraz daha çattı.

"Sebep?" Kollarımı göğsümün altında birleştirip arkama yaslandım.

"Çocuk değilim ben. Çocuğunu okula götüren baba gibi beni her gün işe mi götüreceksin?" Tek kaşı kalktı.

"Götürürüm, ne olmuş yani?" Yine omuz silktim.

"Bana ne ya istemiyorum! Kendim gideceğim." Cihangir tam ağzını açmış cevap verecekken Yaren araya girdi.

"Cemre haklı abi. Küçük çocuk gibi her gün sen mi götürüp getireceksin?" Her zamanki gibi bana hak veren Yaren'e gülümsedim.

"Olmaz!" Yine ağzından tek kelime çıkmıştı ve gayet ciddi görünüyordu. "Ben götürürüm," diye tamamladı.

"Götürüp getirmek yetmez Cihangir. Gel akşama kadar da yanımda otur." Başını salladı.

"Bence çok güzel fikir, olur gelirim." Arkamdaki yastığı alarak ona attım ve ayağa kalktım.

"Ben gidiyorum!" dedim ve "Sen burada kalıyorsun," diye ekledim, söylediğim şeye kulak asmadan ayağa kalktı.

"Sen öyle zannet," deyip yanıma geldi. "Hadi arabada bekliyorum." Şaşkınca ona bakarken yanımdan uzaklaştı ve evden çıktı.

Aslında onun götürmesinde hiçbir sorun yoktu. Fakat ben Cihangir'i birazcık tanıyorsam benimle beraber restorana girer. Akşama kadar da öylece otururdu.

"Başarılar Cemre." Yaren'e döndüm.

"Ne için?" Güldü.

"Akşama kadar abim sabrının sınırlarını sonuna kadar zorlayacaktır. Umarım akşam eve birlikte dönersiniz. Biriniz mezara biriniz hapse girmezsiniz." Güldüm.

"Hapse girecek olan büyük bir ihtimal ben olacağım." Yaren gülünce başka hiçbir şey söylemeden Cihangir'in arkasından ben de evden çıktım. Arabanın içini göremesem de orada olduğunu bildiğim için başka hiçbir yere bakmadan direkt arabaya yürüdüm ve bindim.

Ben binince Cihangir hiçbir şey söylemeden arabayı çalıştırdı ve bahçeden çıkarak restorana doğru sürdü.

"Bakıyorum da pes ettin. Hiç sesin çıkmıyor." Bakışlarım onu buldu. Güldüğünü fark edince kaşlarımı çattım.

AŞKA DÜŞÜŞDonde viven las historias. Descúbrelo ahora