İMKANSIZ

9. BÖLÜM

Miray sabah uyandığında Koray'ın yanında olmadığını görmüştü. O sırada Koray oda kapısını açıp kahvaltılıkların olduğu bir tepsisiyle içeri girmişti.
Miray gülümseyerek ona baktı. Koray tepsiyi komidinin üzerine koyup ona yaklaşmıştı. Yüzünü tutup onu öptükten sonra,
Miray:"Benden önce uyanmışsın. Keşke beni de uyandırsaydın"
Koray:"O kadar güzel uyuyordun ki uyandırmak istemedim."
Miray:"Öyle mi?" dedi gülümseyerek..
Koray onu tekrar öptü..
Daha sonra Koray, Miray'ın yanına oturup tepsiyi önüne koymuştu.
Miray, Koray ile kahvaltısını yaparken o sırada Miray'ın telefonu çalmıştı.
Miray baktığında Oğuz'un onu her zaman aradığı telefon numarası olduğunu görünce hemen kapatmıştı. Bir daha çalmaya başladığında Koray ona bakmıştı.
Koray:"Kim arıyor?"
Miray endişeyle onun gözlerine bakıp "Şirketle alakalı bir sorun vardı onun için aramışlardır herhalde!"
Koray:"Tatilde bile rahat vermiyorlar!"dedi kızarak..
*

Koray ile hazırlanıp çıktıklarında Miray Ayça ile konuşurken, Koray Yılmaz ile arkalarından yürüyordu.
Koray:"Şu dünkü adam neyin nesi biliyor musun?"
Yılmaz sorgulayıcı bakışlarla Koray'a baktı.
Yılmaz:"Çok tanımıyorum ama iyi biri. Miray'ı tanıdığı için soruyorsan bence sadece tanışıyorlardır."
Koray:"Evet ama Oğuz denen adamın Miray'a bakışını hiç beğenmedim Yılmaz!"
Yılmaz elini Koray'ın omuzuna attı..
"Eğer merak ediyorsan bunu Miray'a sormalısın kardeşim. Belki de büyütülecek kadar birşey yoktur ortada."
Koray başıyla onayladı.

*
Koray, Miray'ı eve bıraktıktan sonra evine gitmişti.
Eve girip merdivenlere yöneldiğinde dedesi;
"Yine o kızın yanında mıydın?"
Koray arkasını dönüp dedesine baktı ve başıyla onayladı. Dedesinin bu tavrından gerçekten sıkılmıştı.
Orhan Bey:"Aklını başına al Koray! O kızı üzme artık!"
Koray:"Benim aklım başımda dede! Elif'e gelince zaten bende onun üzülmesini istemiyorum" dedikten sonra odasına gitmişti.

Duş aldıktan sonra üzerini değiştirip odasından çıkmıştı.
Merdivenlerden inerken telefonunun çalmasıyla durmuştu.
Arayan Elif'ti.
Telefonu açtığında;
Elif:"Evinden bugün taşınıyorum. Bilmen gerektiğini düşündüm."
Koray:"Orada kalmaya devam edebilirsin Elif. Sadece bazı eşyalarımı alacağım.".
Elif:"Buna gerek yok Koray! Seninle anılarımın olduğu bir evde daha fazla kalmak istemiyorum."
Koray:"Elif!" dediğinde telefon kapanmıştı.
Koray hemen merdivenlerden inip evden çıkmıştı.

*
Kendi evine geldiğinde kapıyı anahtarıyla açtı. Elif ise eşyalarını kutulara yerleştiriyordu.
Koray:"Buna gerek yok demiştim."
Elif:"Seninle alakalı hiç bir şeyin yakınımda olmasını istemiyorum."
Koray bir şey söylememişti.
Elif ona yaklaştı ve sarıldı.
"Yakında buralardan da gideceğim." dediğinde Koray ondan ayrılmıştı.
Koray:"Ne demek bu!" dediğinde;
Elif:"Memleketime geri döneceğim demek."
Koray:"Bu senin kararın fakat şirketteki işine devam etmeni istiyorum."
Elif ona bakıp;"İşlerimi yoluna koyana kadar çalışacağım."
Koray başıyla onaylamıştı.
Elif:"Bana yardım eder misin Koray? Çünkü bunları tek başına taşımamın imkanı yok!" dediğinde Koray başıyla onaylamıştı.
Elif bavullarını alıp dışarı çıktığında Koray 'da eşyalarını aşağıya taşımıştı.
"Benden ayrılmaman için elimden geleni yapacağım!"dedikten sonra o da evden çıkmıştı.

Koray arabaya eşyaları koyduğunda,
Elif:"Beni bırakmana gerek yok!"
Koray:"Bin hadi Elif!"dediğinden Elif gülümsemişti.
Eşyalarını arabanın arkasına koyup ön koltuğa oturdu.
Elif yeni evinin adresini Koray'a söyledikten sonra Koray oraya gelmişti.
Ev tek katlıydı ve oldukça eski görünüyordu.
Koray:"Burası mı?"dediğinde,
Elif başıyla onayladı.
Koray eşyalarını çıkardığında Elif'te evin kapısını açmıştı.
Koray eşyaları kapıya kadar getirip arabaya geri dönüyorken, Elif onun kolundan tuttu.
Elif:"Yarın şehir dışında toplantımız var."
Koray onun elini elinden çekip Elif'e baktı.
Koray:"Katılmayacağım." dediğinde Elif sinirlenmişti.
Onun gözlerine bakıp; "Katılman gerekiyor, adamlar seninle görüşmek istiyor."
Koray kaşlarını çatmıştı.
Elif ise devam etmişti. "Sırf ayrıldık diye işimizi aksatmayacağız Koray! Bu projeyi almak için ikimizde çok çalıştık."
Koray:"Tamam haklısın yarın gideriz" dediğinde Elif gülümsemişti.
Koray ise birşey söylemeden arabasına yönelmişti.