KALBİMDE ÖLÜM (KAÇINILMAZ AŞKLAR-2) (TAMAMLANDI)

K.Ö. 🖤 Bölüm 3

Selam K.Ö. okurları..

Başlamadan önce yıldıza basalım olur mu?

Dağarcığımdaki sözcükleri art arda ortadan kaldırdım, kıyım bittiğinde tek biri sağ kaldı: YALNIZLIK!   (Emil Michel Cioran)

"Sözlerin bana ihanetten başka bir şey olmadığı gibi başarısız olduğun ilişkinin sorumlusu da ben değilim. Seni çok uzun bir süre görmek istemiyorum." Yazmıştı Selin notta.

Şaka gibiydi gerçekten. Selin yine ortalığı, pardon hayatımı dağıtmıştı ve ben nasıl toplayacağımı bilmiyordum. Günlerce odamdan çıkmadım, okula gitmedim ve ne Selin ne de Emre tarafından merak edilmedim. İşin tuhaf tarafı ağlamadım hiç. İçim resmen boşalmıştı. Emre ile ayrılmış mıydık şimdi?

Bir hafta sonra annem ve babam moralimin neden bozuk olduğunu anlamak için yanıma geldiler. Kapıyı açtığım an hıçkırıklara boğuldum. Resmi olarak tanıştırmasam da ailem Emre'yi ve onunla evlenmeyi planladığımı biliyordu. Olanları onlara ayrıntısı ile anlattım. Hiç konuşmadan dinlediler beni. Anlattıkça ağladım ve ağladıkça daha çok anlatma ihtiyacı duydum. Hayatımda en çok sevdiğim iki insan ihanet etmişti bana ve işin ilginç yanı onlar terk etmişti beni. Babam çok öfkeliydi, bunu yüzünde görebiliyordum. Annem ise kardeşinin kızını hayatımıza bu kadar dahil ettiği pişman ve üzgün görülüyordu.

"Bu evi sana yalnız yaşaman için almıştım çünkü sen hep fedakârlık yapıyorsun. O kız şımarığın teki. Sana doğduğun günden beri ne öğretmeye çalıştım Yaren, söyler misin?" diye soran babamın sesi şefkat doluydu.

"Hayatta ailen haricinde kimseye güvenme ve ne sebeple olursa olsun yalan söyleme. Yalan başkalarının seni yaralamak için kullanacağı en büyük kozdur." diye tekrarladım. Yalan söylemem büyük hataydı ama iş işten geçmişti. Ailem ne Selin ne de Emre hakkında yorum yapmıştı. Başkalarının davranışlarını değiştiremezdim onlara göre, ben kendi davranışımdan sorumluydum.

Ertesi gün tekrar okula gitmeye başladım. Ailem bir ay yanımda kalacaktı ve ben bu sürede toparlanmaya kararlıydım. Onları ilk kez hayal kırıklığına uğratmıştım ve tekrarı olmaması konusunda çok dikkat edecektim.

İki hafta sonra bir gün Selin geldi kapıya. Çok üzgündü, ağlıyordu. Benim davranışlarımı yanlış yorumladığını, Emre'nin beni bunaltmasını yanlış değerlendirdiğini, o sırada Ali'den çok bahsettiğimi ve onun da Koray'a, kötü niyetten değil, böyle giderse Emre'nin beni kaybedebileceğini söylediğini anlattı. Koray uyarırsa Emre kendine çekidüzen verir, diye düşünmüştü güya.

Onu affettiğimi ama hayatıma almaya hazır olmadığımı söyledim ben de. Annem ve babam tek kelime etmemişti yine. Selin'e kötü davranmamışlardı ama mesafeliydiler.