Part 10___
Jimin រេីមិនឈប់ដៃព្យាយាមវៃទៅបុរស បិតមុខនោះមិនដកដៃ
«លែងហ៊ឺ...ប្រាប់ថាអោយលែង»Jimin លេីកដៃវៃទ្រូងរបស់គេឌឹបៗហេីយរេីខ្លាំងព្រោះចង្កេះត្រូវគេអោបជាប់ហេីយថែមទាំងអោយអង្គុយនៅលេីភ្លៅទៀតផង
«ស្ងាត់ណា...Jiminei ...ស្ងាត់កុំរេីមេីល»បុរសបិតមុខនិយាយហេីយព្យាយាមងាកមុខចេញនឹងស្រវ៉ាចាប់ដៃតូចៗតែកំពុងចង់ទះគេដោយបេីដៃម្ខាងព្រោះម្ខាងទៀតជាប់អោបចង្កេះតូចនោះ
«ទេ...មិនឈប់...ហឹកៗ..លែងភ្លាម..»Jimin មិនស្ដាប់ហេីយក៏មិនចាប់អារម្មណ៍ថាគេស្គាល់ខ្លួនដែល
«Jiminei បងប្រាប់អោយឈប់»បុរសម្នាក់នោះចាប់ដៃគេជាប់ហេីយក៏សម្លត់ទេីបរាងតូចខ្លាចលែងរេីប្ដូរមកជាយំវិញ
«ហឹកៗ...ហ៊ឺ...លែងខ្ញុំទៅ...លោកចង់បានអី»Jimin យំឡេីងសសឹកពេលនេះគេមិនខុសពីក្មេងត្រូវមនុស្សធំធ្វេីបាបទេ
«Minie គឺបងណា...គឺបង»គេនិយាយស្រទន់ដាក់ក្មេងតូចដែលយំមិនឈប់
«សំ...លេងនេះ...បង...បងប្រុស»Jimin ឈប់យំហេីយបេីកភ្នែកមេីលគេម៉ក់ៗ
«មែនគឺបង»Jungkook លែងដៃរាងតូចហេីយដោះមួកខ្មៅដែលបាំងមុខនោះចេញ
«បងប្រុស...ជាបងពិតមែន...ហឹកៗ »Jimin ពេបមាត់យំម្ដងទៀតមុននេះគេខ្លាចខ្លាំងណាស់ហេីយក៏ស្ទុះអោបកគេជាប់
«បងប្រុសដឹងទេថាខ្ញុំភ័យប៉ុណ្ណា...ហ៊ឺៗ»Jimin យំយកៗខ្ទប់មុខនឹងករបស់គេ
«កុំយំអី...Minie របស់បង...ឈប់ភ័យទៅណា»Jungkook លេីកដៃអង្អែលក្បាលរាងតូចតិចៗឯដៃដែលអោបចង្កេះក៏រឹតណែនលេីសដេីម
«ហឹកៗ»Jimin
«កុំយំបងនៅទីនេះហេីយតេី»Jungkook
«មុននេះបងប្រុសលេងស្អី»Jimin ងេីបមុខចេញពីករបស់អ្នកកម្លោះហេីយខាំមាត់សម្លក់គេចេះលេងឆ្គួតៗចឹងទៅកេីតដែលមនុស្សកំពុងតែខ្សោយស្រាប់ផង
«បេីមិនធ្វេីចឹងពេលនេះបងមិចនឹងបានជួប Minieទៅ »Jungkook ធ្វេីជាទម្លាក់ទឹកមុខចុះ
«ហេតុអីក៏និយាយបែបនេះ»Jimin
«បងជិតទៅ....អាមេរិកវិញហេីយ..បងចង់នៅជិតឯងអោយបានច្រេីនទេីបធ្វេីបែបនេះ»Jungkook ដាក់រាងតូចអោយអង្គុយលេីកៅអីស្រួលបួលវិញហេីយចាប់ដៃគេមកកាន់ថ្នមៗទឹកមុខសោកសៅក៏បង្ហាញឡេីង
