Human maker

Chapter 4

"Ah s-sir Samuel?" tawag ni manang sa akin.

"Ano yun.?" seryosong tanong kosa kanya.

"A-ano p-pong meron don sa baba ng inyong mansion?" takang tanong nya.

"Binigyan ba kita ng karapatan na tanungin yan." galit na sabi ko.

"Paumanhin ho sir." pag hingi nya ng tawad.

"Huwag na huwag mo akong gagambalain sa baba kung hindi ay mag impake kana at umalis kana dito dahil wala akong kailangan kundi ang sarili ko lamang." pagka tapos kong sabihin yun ay umalis na ako sa aking kinalalagyan.

Sa isip isip ko'y hindi sya magandang umpluwensya sa akin.

Sya ay isang mukang pera lamang ngunit kahit alam ko yun ay magagamit ko pa rin siya.

Alam kong ako'y itinatanggi niya sapagkat may ibang may hawak sa kanya maliban sa akin.

Sa isang henyong katulad ko'y alam kona ang galawan dito ng bawat tao.

Kung may pera ka ay lalapit sila at kung wala nama'y maiiwan kang mag-isa.

Pababa na ako mula sa taas na aking kinalalagyan upang mag tungo sa underground bawat segundo ay aking ginugugol sa mga eksperimento bawat segundo ay mahalaga sapagkat hindi ko alam kung hanggang kelan ko maikukubli ang aking mga ginawa.

"Hindi kopa kayo muling naaayos aking Ama, Ina at mahal kong kapatid, at lalong lalo kana Samantha hindi ko alam kung paano kita bibigyang buhay gayong wala na sa iyo ang iyong puso tanging memorya mona lang ang naitago ko." sabi ko sa sarili ko gayong ako lamang ang tao dito.

Sa isang iglap lang ay naiwan akong mag isa rito kasama ang sarili ko hindi ko magawang sumaya gayong hindi kopa nagagawa ang nararapat.

Alam kong mali pero aking gagawin.

Kwestiyunin man ako ng ilan ay gagawin ko ang gusto ko.

Kaya't inumpisahan konang ayusin ang aking pamilya inuna ko ang aking kapatid sapagkat mahak na mahal ko siya.

"Wire lang naman ang nasira sa iyo magagawa ulit kitang ayusin kapatid." pag kuwan ay itinuloy kona ang aking pag aayos.

Mga isang oras din ng maayos kong maikabit ang mga putol putol na wire na nag uugnay sa puso niya ang ibang parte ng katawan nya.

Mali pala puso pala ni Samantha.

Tama puso yun ni Samantha.

"Ayan parang bago kana ulit ayos kana at mabubuhay kanang muli." sambit ko at maya maya pa ay gumana na siya.

"Kuya." masayang bati niya at akoy inundayan ng mahigpit na yakap.

"Bakit po ako andito?" tanong ng kapatid kong si Maria.

"Ahhh inayos pa kase kita." sambit ko ngunit namutawi sakanyang muka ang hinfi makapaniwala siguro ay iniisip niya kung ano ang ibig kong sabihin.

"Hahaha pumunta kana sa taas maliwanag bayun?" sambit ko nalamang upang mawala ang kanyang pagtataka.

Agad siyang napalingon lingon sapaligid buti na lamang at naayos ko ang lugar na pinag ayusan ko sa kanya kaya't hindi nya makikita ang mga glass ng ibat ibang kulay na likido.

"Ah sige kuya." mariin nyang sabi.

"Maria mahal kani kuya." sambit ko ngunit hindi ko alam kung saang parte ng katawan ko nag mula ang sabi sabing yun.

"Kuya love din kita ikaw kuya ko eh." sambut nya at muli akong niyakap.

"Sige napo kuya aakyat na ako." sabi nya ulit.

Tanging ngiti lamang ang aking ibinigay pabalik sakanya.

Nang makita kong nakaalis na si Maria ay tinuloy kona ang pag aayos ko.

Inayos ko ang aking Ina na nag kasabit sabit ang mga wire at natanggal ang nagsisilbing balanse ng kanyang mga organ sa katawan.

Nahirap ako sa oag aayos ngunit sa taglay kong talink ay nagawan ko ito ng paraan.

Sinimulan ko namang ayusin ang aking Ama.

Walang emosyon kase ang ipinapakita niya at baka magtaka ang lahat sapagkat masiyahin talaga ang aking Ama.

Noon nga lamang.

Nakumpuni kona ng maayos ang pamilya ko ngunit isa nalang ang hindi ko napapagtagumpayan at ito ay ang aking pinaka mamahal na babae.

Si Samantha.

Sa pagkat wala na syang puso kaya nahihirapan ako.

Ang hirap nito sa akin tanging isa lang din ang nagawa kong kagaya nya nag iisa lang talaga at ito ay naka sabit sa mga lasong kulay pula.

Pagkat maganda siyang pagmasdan doon paburito nya rin kase ang mga laso.

---To be continue---

Comment and vote guys

Tuloy pa ba? hahaha