30 κεφαλαιο * φτανουμε στο τελος😢🖤*

322 17 15
                                    

Κατ pov:

Εκει που κοιμομουν ξυπνησα απο μια ανατριχιλα,κατι ενιωσα σαν κατι κακο να εγινε. Ανοιξα το κινητο μου. Ειδα οτι ειχα απειρες κλησης απο τα παιδια ομως δεν τους πηρα, αυτον που πηρα κατευθειαν ηταν ο Τεο. 

Η κληση χτυπουσε ομως δεν το σηκωνε. Ξαφνικα το σηκωσε...

Κ:Ελα τεο εισαι καλα ενιωσα μια ανατριχιλα και...

?!...:ειστε συγκενης του Νεαρου

Κ:Εμμμ ναι αλλα ποιος ειναι 

Γ:ειμαι γιατρος, πρεπει να ερθετε στο νοσοκομειο ο Νεαρος ειχε ενα ατυχημα 

αμεσως εκλεισα την κληση και εφυγα οσο ποιο γρηγορα μπορουσα για το νοσοκομειο.Ολα τα φαναρια με κοκκινο τα περασα. Αφου εφτασα στο νοσοκομεο αρχισα να ψαχνω σαν χαμενη εναν γιατρο

Μετα απο λιγο  βρηκα καποιον

Κ:συγνωμη γιατρε μηπως ξερετε καποιον Θοδωρή Παπαγεωργίου που ηρθε πριν λιγο 

Γ:α ναι ειστε η κοπελα που τηλεφωνησε πριν λιγο 

Κ:ναι εγω ειμαι 

Γ:ελατε μαζι μου 

Πηγαμε με τον γιατρο στον 2ο όροφο. 

Γ:εδω ειναι μπορειτε να μπειτε μεσα αλλα δεν εχει ξυπνησει

Κ:σε τι κατασταση ειναι γιατρε?!

Γ:εχει σπασει το ποδι του και εχει πολλες ανοιχτες πληγες απο την ασφαλτο,απο ωρα σε ωρα θα ξυπνησει λογικα

Κ:λογικα?!

Γ:ναι κοιταξτε το χτυπημα ηταν δυνατο γιαυτο και ισως υπαρχει καποιο θεμα με το αν θα ξυπνησει τωρα 

Κ: καταλαβα, μπορω να τον δω τωρα

Γ:ναι φυσικα 

Άνοιξα την πόρτα. Τον είδα γεμάτο γρατζουνιές και χτυπήματα. Άρχισα να κλαιω. Είχε σολινακια παντού πάνω του. Αχ ρε μωρό μου πως γίναμε έτσι 🥺

Πήγα κοντά του. Τα παιδιά δεν τα έχω ενημερώσει ακόμα. Θα τους πάρω σε λίγο.

Κάθησα σε μια καρέκλα δίπλα του. Του έπιασα το χέρι. Άρχισα να του μιλάω  και ας ήξερα πως δεν με ακούει

Κ:αχ ρε μωρό μου. Αν ήξερες πόσο μετανιώνω. Εγώ φταίω μόνο εγώ, τι σκεφτόμουν. Είμαι ηλίθια που σε άφησα 😭😭😭😭Σ'αγαπώ ρε σ'αγαπάω πολύ κιόλας και δεν αντέχω μακρυά σου

Τ:επιτέλους το είπες

Κ:ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ

Τ:ήρεμα ρε μωρό μου τι έπαθες

↜Εγω μαζι σου?Ουτε στον αλλον κοσμο↝Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα