Halik Ni Kamatayan (Completed)

Chapter XLVI

“Anong pakay mo dito sa Isla Azul?”

Napalunok si Rose sa biglang pagseryoso ng mukha ni Jin na hawak pa rin ang kamay niya. Kahit kailan talaga ay napakahirap bilugin ng ulo nito. Pinilit niyang matawa habang binabawi ang kamay. “A-ano bang sinasabi mo, Jin?”

“Kilala mo kaming lahat dito pero ikaw… Wala kaming alam na kahit ano tungkol sa ‘yo,” patuloy ni Jin.

“Ang weird mo ha. Saka pwede ba, hindi naman kita pinipilit na maniwala!” Kilala niya si Jin. Hindi siya nito bibitawan hangga’t hindi nakukuha ang sagot mula sa kanya. “Kung ano man ‘yung sinabi sa ‘yo ni Adolph, my God! Paniniwalaan mo talaga siya?! Gumagawa lang siya ng kwento. Paano ako magkakagusto sa isang kagaya niya?!”

“Tigilan mo na ang pagsisinungaling mo, Rose. Hindi ko talaga alam kung paano sila nagkakagusto sa ‘yo. Si Mel, si Adolph, si Harris pati na rin si Jojo! Ano bang ginagawa mo para mabilog ang ulo nila?! Ano ba talagang plano mo sa amin ng mga kaibigan ko?!” lumalalim na ang paghinga ni Jin. Gusto niya nang malaman ang totoo ngayon. Hindi siya papayag na masira ng babaeng turista ang pagkakaibigan nila.

“B-bitawan mo na sabi ako…”

“Sabihin mo na sa akin ang totoo! Sino ka ba talaga?!” matigas na tanong ni Jin.

“Jin!? Anong ginagawa mo?!”

Saglit na lumingon si Rose kay Adolph na nakatayo hindi kalayuan mula sa kanila. At nang ibinalik ang tingin kay Jin ay bigla niya itong sinampal dahilan upang mabitawan na nito ang kamay niya. “Ang sabi ko sa ‘yo hindi kita gusto! Si Adolph ang gusto ko kaya h’wag  mong ipilit ang sarili mo sa akin!”

Nanlaki ang mga mata ni Jin at hindi kaagad nakapagsalita lalo na nang lumapit si Adolph sa kanila. Tumakbo si Rose sa likod nito.

“A-Adolph… S-Si Jin… Pinipilit niya akong halikan!” naiiyak na sabi ni Rose.

Hindi makapaniwala si Jin dahil sa sinabi ni Rose na ngayon ay nasa likod ni Adolph. Pero mas lalong lumakas ang kabog sa dibdib niya nang makita ang pasimpleng pagngisi ng turista. “P-Paps… Hindi totoo –”

“Putang ina ka, Jin! Pinagkakatiwala ko sa ‘yo si Rose pero ikaw lang pala ang magtatangkang umahas sa kanya!” sigaw ni Adolph. Mabilis na tumama ng tatlong beses ang kamao niya sa panga ni Jin.

“Adolph, tama na...” awat ni Rose.

Humihingal na tinigilan ni Adolph ang kaibigan nang marinig ang boses ni Rose. Ang mga kamay nito ang unti-unting nagpakalma sa pakiramdam niya. Binitawan ang kwelyo ni Jin bago tumayo. “Umalis ka na dito Jin, bago ko pa tuluyang mabasag ‘yang mukha mo.”

Nasapo ni Jin ang pumutok na labi. “Adolph, pwede ba h’wag ka ngang magtanga-tangahan! Binibilog ng babaeng ‘yan ang ulo mo! Ang ulo nating lahat!”

“Ang sabi ko umalis ka na dito gago ka, bago ko pa makalimutan na may pinagsamahan tayo!” bulyaw pa ni Adolph.

Tumayo na si Jin. Idinura ang dugo. At sa pagsulyap na ginawa niya kay Rose ay nakita niyang muli ang ngiti sa mga labi nito. Napailing na lang siya. Nagpabaling-baling ang tingin niya dalawa bago nagdesisyong umalis.

“Rose…” saglit na niyakap ni Adolph ang magandang turista at pagkatapos ay hinaplos ang mukha nito. Nagtiim-bagang siya nang makita ang maliit na sugat sa labi nito. Nalaman niya kanina na pinuntahan ng tatay niya ang bahay na tinutuluyan ni Rose kaya kaagad siyang sumugod dito. “Si Tatay ba ang may gawa nito?”

Nangilid ang luha sa mga mata ni Rose bago tumango.

“Sorry… Dapat hindi na umabot ang lahat dito.” Pinipigilan ni Adolph ang sarili na maiyak. Napakagulo ng sitwasyon niya at sa totoo lang ay hindi niya na alam kung paano pa iyon aayusin. Isa lang ang sigurado siya. Hinding-hindi na niya hahayaan ang tatay niya na masaktan pa ang babaeng mahal niya. “Umalis na tayo dito sa Isla Azul.”

****

“Napaano ‘yan?” takang tanong ni Jojo nang tumabi siya kay Jin. Nakita niya itong nakasandal sa may puno ng niyog habang ang tingin ay nasa papalubog na araw.

“Nasapak ako ni Adolph kanina.” May hawak na yelong nakabalot sa tuwalya si Jin na idinidikit niya sa may panga niya. Balak niyang umuwi ng malalim na ang gabi dahil siguradong mag-uusisa ang mga lolo at lola niya tungkol sa pasa at sugat niya sa mukha.