ΧΩΡΙΣ ΕΝΑ ΑΝΤΙΟ...(YOU NEVER SAID GOODBYE)

Αμερική....

************

Το είπε και το έκανε ο Γιάννης. Την πήρε μαζί του στην Αμερική προσφέροντάς της ένα παράθυρο στον πλανήτη που εκείνη δεν θα μπορούσε να ζήσει ποτέ άλλοτε. Και θα τον ευγνωμονούσε αιώνια γι'αυτό, το ήξερε καλά τώρα, καθώς καθημερινά, στα ελεύθερα πρωινά της ανακάλυπτε αχόρταγα, ολότελα μαγεμένη αυτόν τον καίνουριο μυστηριώδη κόσμο βήμα προς βήμα με κάθε είδους βόλτες και περιπλανήσεις ανάμεσα στα καλοδιατηρημένα αριστοκρατικά κτίρια, τα πανέμορφα πολυκαταστήματα που στεγάζονταν  σε ατσάλινους ουρανοξύστες αλλά και τα κάθε λογής πάρκα, μικρά ή μεγάλα που ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια εδώ και εκεί, σχεδόν σε κάθε γωνιά τούτης της πόλης.... 

Οσο για τα απογεύματά της αλλά και του Γιάννη κατ' επέκταση, αυτά ήταν γεμάτα από ατέλειωτες ώρες συνεδρίων, ενώ τα βράδια συνήθως συνοδεύονταν από  κοινωνικές συνεδριακές επαφές και γνωριμίες,  που για έναν άντρα του διαμετρήματός του ήταν σίγουρα αρκετά σημαντικές. Και εκείνη δίπλα του, έπαιζε το παιχνίδι της αρκετά πειστικά, σαν συνοδός του αρκετά γνωστού -όπως διαπίστωνε- εντατικολόγου Γιάννη Μιχαηλίδη, που οι συνάδελφοί του εκτιμούσαν και σέβονταν. 

Έτσι και σήμερα λοιπόν, της είχε ζητήσει να προσέξει λίγο παραπάνω τον εαυτό της και μάλιστα να φορέσει ένα επίσημο φόρεμα που της είχε κάνει δώρο εκείνος, κατάλληλο για την σημερινή εξαιρετική περίπτωση, όπου μεγάλοι και επιφανείς Αμερικανοί πολίτες, μα και άλλοι της ομογένειας, θα παρευρίσκονταν για έναν πολύ σημαντικό φιλανθρωπικό σκοπό. Την εύρεση χρημάτων για την ανέγερση ενός μεγάλου νοσοκομείου με σκοπό την έρευνα σε παθήσεις που προκαλούνται μετά από μεγάλα ατυχήματα, κυρίως τροχαία. Εκεί, ο τομέας της εντατικής ήταν ζωτικής σημασίας και καταλύτης σ' ότι αφορά την ανάρρωση των ασθενών και η Άννα ήταν σίγουρη πως όλοι θα συνέβαλλαν οικονομικά, καθώς καθένας έχει βρεθεί σε παρόμοια θέση λόγω συγγενή, γνωστού ή φίλου.

Είχε σταθεί ώρες ατελείωτες λοιπόν μπροστά στον μεγάλο καθρέπτη ψάχνοντας το κατάλληλο φόρεμα, πριν καταλήξει σε ένα μακρύ, σε ίσια γραμμή γαλάζιο φόρεμα με λεπτές τιράντες, απαλό ντεκολτέ και πλάτη αρκετά αποκαλυπτική όπως θα ταίριαζε σε μια κομψή μα όχι σεμνότυφη μοντέρνα γυναίκα.

Έπιασε τα μαλλιά της ψηλά σε ένα αυστηρό σινιόν, τόνισε λίγο παραπάνω το βλέμμα της, έβαλε ένα όμορφο βραχιόλι στον καρπό, δυο πανέμορφα μπριγιάν σκουλαρίκια στ' αυτιά και ήταν έτοιμη για κυκλοφορία  όπως σχολίασε χαρακτηριστικά στον Γιάννη όταν ήρθε να την πάρει. Και έτσι χαρούμενη όπως ήταν, σαν μικρό παιδί που αδημονούσε για την έκπληξη, δεν πρόλαβε να προσέξει το αρκετά ικανοποιημένο ύφος του για την εμφάνισή της.