kırılan camımız, kapımız, penceremiz ve kaybolan çöp kutumuz. / Hyunsung

•}[09]{•

31072020 ~ 2150

~~~

Evimizin bahçesine adım atar atmaz bir kadının etrafını çepe çevre sarmış olan annem ve pek sevdiğim kardelleri büyük ihtimalle yine falcılarla kafayı bozmuştu.

Hiiç selam verme girişiminde bulunmadan içeri girmeyi düşünüyordum ama cin gözlü teyzelerimin gözünden kaçabileceğim düşünceside biraz saçmaydı.

Teyzelerimden biri annemi dürtüp beni gösterirken konuşmuştu yüksek sesle.

"Kız Hyunjin'e de baktıralım mı bi? Bak çocuğun süzülmüş şu haline bak!"

Elbetteki tüm ısrar ve çabalrım bir sonuca varmış ve ben annemgilşn dizinin dibinde falcı karıyla bakışırken bulmuştum kebdimi.

"Ona karşı hala aynı duyguları mı hissediyorsun?"

Falcı kadının gözlerimin içine bakarak söylediği şeyle hızla gözlerimi kaçırdım.

Annem gülerek kolumu dürtmüş, teyzemgil çoktan  fısıldaşmaya başlamıştı büyük ihtimalle ailenin tek oğlu olarak gelinlerini merak ediyorlardı ama hiçbirine çıkıp diyemiyordum ki ne gelini?

Ki bu falcı kadın ne saçmalıyordu?
Kime karşı aynı duyguları besleyecektim? Minho'ya mı?

"Gözlerime bak oğlum. Seni üzdüğü gözlerindeki hüzünden belli."

Minho'nun yaptığı hiçbir şey olmasada ona olan sevgimin ciddiye alınmaması gerçeği beni cidden üzüyordu.

Falcı kadın ısrarla gözlerime bakmaya devam ederken ellerimi tuttu.

"Evet. Onun aşık olunası biri olduğunda ısrarcısın. Ama iyi düşünmelisin. Onsuzda mutlu olabilirsin."

Daha dün ilk defa bana sarılmıştı. Fakat ben hissettiğim tek şeyin huzur olduğunu düşünürken arkadaşımmışçasına saçlarımı karıştırıp gittikten sonra yine karmakarışık aklımla başbaşa kalmıştım.

Minho hep dürüst olmuştu. Sevgime hiçbir zaman karşılık veremeyeceğini söylemesine rağmen peşinde koşmam benim aptallığımdı.

"Ne diyorsun falcı hanım? Oğlumu üzen bir kız mı var?!"

Falcı gülümseyerek kafasını olumsuz anlamda salladı.

"Cinsiyet bilmem ben. Biri var oğlunun hayatında. Görünüşü güzel, kalbi temiz, iyi huylu biri. Oğluna hiçbir kötülüğü dokunmamış. Yaptığı tek şey Hyunjin'in sevgisini kazanmak olmuş ve bir karşılık vermemek."

Kaşları çatık bşr şekilde falcıya bakan anneme döndüm bıkmış bir edayla.
Kulağına yaklaşarak fısıldadım sonra.

"Anne sallıyor bu kadın ama sen yine de inanmak istersen imkansız aşk de geç."

Falcı kadın güldü. Tuttuğu ellerimi sıktı.

"Hayır oğlum hayır. Seninki imkansız aşk değil. Seninki saf bir sevgi. O güzel gözlerini ayır ondan biraz. Etrafına bak."

Söylediklerimi tahmin edebileceği düşüncesini bir kenara bırakıp kesin sesli söyledim diye kendimi kandırmaya başladığımda falcı kadın tüm ciddiyletiyle konuşmaya devam etti.

"Hyunjin. Hissediyorum. Yakın zamanda, şu an aşık olduğunu sandığın kişiden daha çok değer verdiğin biri çıkacak karşına."

Güldüm.

"Üç vakte kadar mı?"

"Hayır. Sen kendini kandırmayı bıraktığın vakte kadar."

~~~
01082020 ~ 0011
Syglr
Svglr