kırılan camımız, kapımız, penceremiz ve kaybolan çöp kutumuz. / Hyunsung

•}[11]{•

02082020 ~ 1931

~~~

Günler, haftalar hatta aylar geçmişti.

Kafayı yemiş gibi hissediyordu Hyunjin.
Sahnenin ortasında yalnızca kolu çarptığı için Jisung'un yüzünü yumruk manyağı yapacak kadar hemde.

Yalnızca prova yapıyorlardı. Jisung ona bulaşmamıştı bile.
Kendine geldiğinde üzerine çıktığı beden de kendiside şaşkınlık içerisindeydi.

Arkaş grupları henüz gelmemişti.
Jisung acıyla bağırıp Hyunjin'i üzerinden iterken ayaklanmıştı.
Cidden canı yanmıştı. Sinirliydi.

"Kendine gel artık Hyunjin."

Gözlerinin içine baktığı Hyunjin'i anlamaya çalışıyormuş gibi bir hali vardı. Son zamanlarda olanlara o bile anlam veremiyordu.

Hyunjin hala yerdeydi. Tek kelime etmemişti. Sadece gözlerine bakan gencin gözlerine bakıyordu.
Attığı dsyağın iki mislini bekliyormuş gibiydi.

Fakat beklediği gibi olmamıştı. Jisung kanlı yüzüne aldırış etmeden sanki hiç canı yanıyormuş gibi sanki hiç revire gitmesi gerekmiyormuş, sanki Hyunjin ona hiç dayak atmamış gibi karşısına oturmuştu.

"Sen seviyordun Hyunjin."

Kalbini gösterdi.

"Ruhunla hemde."

Prova salonunda kimse olmadığı için rahattı.

"Ama sevgin artık zarar veriyor. Üzgünüm ama bu takıntılığa girer."

Kalbini işaret eden parmağı bu seferde kafasını işaret etmeye başlamıştı.

"Ruhundan çıkar ve yalnızca aklına girer. İstersen yine dayak manyağı yapabilirsin beni ama orta okuldan beri aynı sınıfta okudğum Hyunjin'i tanımayacak kadar salak değilim."

Hyunjin'in ağzını bıçak açmıyordu.

"Biliyor musun? Bir eşyleri değiştirmelisin artık. Minho'nun ne kadar üzüldüğünden ve senin için endişelendiğinden haberin bile yok."

"Sevgin zarar veriyor Hwang Hyunjin. Arkadaşlarıma zarar vermeni istemiyorum. Kendine de."

~~~

02082020 ~ 2014
Svglr
Syglr