Δάκρυα

Κεφάλαιο 2

Άργησε τελικά να κοιμηθεί και όταν το έκανε ο ύπνος της ήταν γεμάτος εφιαλτικά όνειρα. Ξύπνησε το πρωί νιώθοντας ένα ακαθόριστο κακό προαίσθημα. Ετοιμάστηκε για το σχολείο και αφού πήρε βιαστικά πρωινό έφυγε από το σπίτι. Στο δρόμο έκανε τη σκέψη πως λίγες φορές ακόμα θα έκανε αυτήν την διαδρομή. Τελείωνε την τρίτη λυκείου, έμεναν τα μαθήματα αυτής της εβδομάδας και μετά τέλος, δεν θα ξαναπήγαινε ποτέ σ' αυτό το σχολείο αφού οι πανελλήνιες θα δίνονταν σε άλλο.

Δεν την χαροποιούσε αυτό, το σχολείο ήταν ο μόνος χώρος όπου ένιωθε ότι μπορούσε να είναι ο εαυτός της. Με τον πατέρα της να ασκεί ασφυκτικό και πολλές φορές βίαιο έλεγχο στις παρέες της δεν είχε την ευκαιρία να εκφράζεται ελεύθερα ούτε και να βρίσκεται πολύ με φίλους. Στο σπίτι δεν υπήρχε περιθώριο για βούληση άλλου πέρα από τον πατέρα της και έτσι της απέμεινε μόνο το σχολείο.

Πέρασε την πόρτα της αυλής και κατευθύνθηκε προς τη σκιά που έριχνε το σχολικό κτήριο μιας και ο ήλιος ήδη έκαιγε. Είδε σε μια άκρη την Μαρίνα, την καλύτερή της φίλη και πήγε προς το μέρος της. Αντίθετα με εκείνη η Μαρίνα μισούσε το σχολείο και δεν έβλεπε την ώρα να τελειώσει. Όχι ότι δεν ήταν έξυπνη ή καλή μαθήτρια αλλά ήταν αφοσιωμένη στη μεγάλη της αγάπη τη ζωγραφική και το σχολείο ήταν εμπόδιο στην αφιέρωση ολόκληρου του χρόνου της σ' αυτή.

-Καλημέρα Μαρίνα.

-Κάθισε, είπε η φίλη της και κάτι στη φωνή της προϊδέασε την Βερόνικα για άσχημα νέα.

-Τι τρέχει; ρώτησε ανήσυχη.

-Πήγες στο πάρτι της Μαρκέλλας; ρώτησε η Μαρίνα.

-Ναι.

-Και εκεί κοιμήθηκες με το Γιώργο, είπε η Μαρίνα με έναν τόνο σαν να παρακαλούσε τη φίλη της να τη διαψεύσει.

-Όχι ότι το θυμάμαι αλλά έτσι νομίζω ότι έγινε, δεν ξέρω. Μου πρόσφερε ένα ποτό και μετά δεν θυμάμαι παρά σκόρπια πράγματα. Δεν ξέρω, ξύπνησα το επόμενο απόγευμα και ήμουν χάλια μετά.

-Προφανώς κάτι είχε το ποτό. Όσο αμάθητη και αν είσαι στο ποτό δεν θα επιδρούσε έτσι. Κάτι που σε έκανε θύμα και τώρα το κάθαρμα μπορεί να περηφανεύεται πως πήγε μαζί σου και πήρε για ενθύμιο τα εσώρουχά σου.

-Τι;

Η Βερόνικα κοίταξε την φίλη της με μια έκφραση σοκ να σχηματίζεται στο πρόσωπό της. Νόμιζε πως είχε χάσει τα εσώρουχά της πάνω στο πάθος της σεξουαλικής πράξης αλλά τώρα αποδεικνυόταν πως δεν ήταν έτσι, ο Γιώργος είχε πάρει ένα τρόπαιο όπως κάνουν οι κυνηγοί στα σαφάρι. Ένιωσε ναυτία, δεν έτρεφε αυταπάτες για αγάπη εκ μέρους του ή κάποιων έστω τρυφερών αισθημάτων. Δεν μπορούσε όμως να φανταστεί μια τέτοια κυνική πράξη.