Dit is mijn allereerste verhaal die ik ga uitbrengen. Het boek gaat over Amira Amrani. Een jong Marokkaans meisje uit Amsterdam. Amira is zoals elk ander onzeker en zoekend naar wat ze wil. Amira neemt jullie mee in haar journey. Hoe ze struggelt me...
Ik besloot om te gaan lopen en daar liepen de tranen naar beneden. Even serieus hoe kan hij zo doen? Ik ben klaar met die gozer. Hij wilde altijd vroeg trouwen altijd vroeg kinderen altijd vroeg samen wonen. Ik bewijst echt het tegendeel op dit moment. Ik zag een bankje en besloot daar even te gaan zitten en oppeens begon ik te janken als een baby.
Ik hoorde voetstappen en keek op. Ik zag een jongen met sportschoenen, korte short en een hoodie waarvan hij ze capuchon op had naar me toe komen. Hijgend vroeg hij ' Gaat het dame?'. Ik knikte en begon weer te huilen. ' Hij hurkte op de grond en keek me aan. ' Ik heb geen idee wat er aan de hand is, maar het komt goed echt' zei hij. Ik veegde me tranen en keek hem aan. ' Gaat alles goed met je' zei hij. Ik knikte. ' Kleine ruzie gehad met iemand' zei ik hem. ' Ga lekker naar huis neem een douche en bel diegene vanavond op het goed te maken' zei hij. 'Heb echt geen zin om diegene te spreken' zei ik hem. ' Zet je over je trots heen, anders gaat het nog erger worden' zei hij mij. ' Dankjewel voor je peptalk! Het heeft geholpen' zei ik terwijl ik me tranen wegveegde en een glimlach op me gezicht toverde. Hij grinnikte. ' Dame blijf, Ik blij' zei hij.
' Ik ben trouwens Ilias' zei hij. ' Amira' zei ik hem. 'Sorry dat ik je trainingssessie verstoord heb' zei ik hem. ' Maakt niet uit , was een korte hersteltraining' zei hij tegen me. ' Waar moet je heen?' vroeg hij me. Ik vertelde waar ik heen moest en hij bood me aan om mee te lopen. ' Is echt niet nodig, Wollah' zei ik hem. ' Is geen stress' zei hij. ' Het is donker een knappe dame, zoals jij kan echt niet alleen buiten zijn' zei hij. Ik grinnikte en bedankte hem en we liepen samen naar huis.
Ik kwam me huis binnen en besloot me gemiste gebed te verrichten. Inmiddels was het al 23:00. Ik appt mijn broer om te vragen of hij vanavond thuis kwam. Die antwoorden dat hij voorlopig niet thuis zou komen en dat Achraf bij me mocht slapen om op me te letten. Hahah, hij mocht eens weten. Ik besloot een lekkere douche te nemen en mezelf te verwennen. Na een half uur kleedde ik me om in een Nike sportlegging en een Nike hoodie. Ik liep naar me kamer en opende mijn MacBook die ik gekregen heb van Mama toen ik geslaagd was. Ik startte een aflevering van Love Island.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Tot ik gestoord werd me telefoon. 'Achraf, FaceTime video' hoorde ik Siri zeggen.
' Waar the kanker ben je?' vroeg hij. ' Thuis ben je' zei hij en hing op. Hij herkende zijn shirt die ingelijst boven me bed hing. Dat was een kort gesprek?
Ik ging verder met het kijken van me film en hoorde 10min later de bel gaan. Ik keek uit het raam om te kijken we het was. Wat doe die gozer hier nou. Ik liep naar beneden en maakte de deur open voor Achraf. Hij was boos. Heel erg boos. Je gaat me nu zeggen waar je was. ' Wat ?' vroeg ik hem. ' Je hoort me Amira! Waar was je?' zei hij. ' Nergens? Ik ging gewoon gelijk naar huis hoor' zei ik. ' Ik ga het wat makkelijker voor je maken' zei hij. Hij pakte ze telefoon en liet me een foto zien. Hurkende Ilias en huilende Amira op een bankje. ' WIE HEEFT DEZE FOTO GEMAAKT?' vroeg ik hem. ' DOET ER NIET TOE' Schreeuwde hij. ' Vind je dit normaal?' zei hij. 'Ik ga jou echt nooit snappen, he' zei ik hem. 'Ik moet alles aan je vertellen anders wordt je boos en als ik boos doe om iets wat je verbergt dan mag dat oppeens niet' zei ik. ' Wat doe je nog hier? Je verbergt dingen voor me' zei ik. ' Ik hoef niet met een jongen te gaan die iets voor me verbergt' zei ik hem. Hij keek me aan en zei niets. Een minuut lang keken we elkaar in de ogen aan.
' Heb je iets gedaan vandaag met hem?' vroeg hij. 'Hij zag me huilen en vroeg hoe het met me ging en ging een stuk met me meelopen naar huis' zei ik hem. ' Honderd?' vroeg hij. ' 100%' zei ik hem. ' Trek je schoenen aan ik ga je wat laten zien' zei hij. Ik keek me verbaasd aan. ' Ik ben nog steeds parra hoor?' zei ik hem. 'Schoenen aan Amira' beveelde hij. Ik trok me schoenen en jas aan en we liepen samen de deur uit.
Waar denken jullie dat Achraf Amira naar toe zal nemen?
