15. Afstandelijk

4 0 0
                                    

Die avond belde ik nogmaals naar zijn huis. 'Goede avond, met mevrouw Donovan. Met wie spreek ik?' Ik zuchtte diep, niet wetend wat te zeggen. 'Goede avond, met Valerie, alweer.' Ik hoorde Matts moeder zuchtten. 'Ik denk niet dat hij wilt praten, meisje,' zei ze stellig. 'Ik moet hem spreken,' zei ik stellig terug.

'Ik ga het voor je proberen,' zei ze uiteindelijk. Even was het stil aan de andere kant van del lijn. Ik pakte een knuffel van me bed af en pakte die stevig vast, hopend dat het een beetje geluk bracht. Op een gegeven moment kraakte de telefoon en hoorde ze Matts stem. 'Hallo,' zei hij, voorzichtig.

'Hey, met mij, Valerie.' Ze moest nerveus grinniken van haar stomme woordkeuze. 'Wat is er zo belangrijk?' vroeg hij, aardig geïrriteerd. Hij wilde haar blijkbaar nog niet met me spreken. 'Ik wil even mijn excuus aanbieden...,' begon ze, hoopvol dat hij het zou accepteren. 'Kom je daar nu pas mee?'

Even moest ik nadenken. Hij was duidelijk gekwetst. 'Het spijt me oprecht. Ik zou het graag goed willen maken. Zou je morgen misschien samen wat willen doen?' Hij zuchtte en zei: 'Moet je niet trainen?' 

Blind Fall // Matt Donovan// Short story//☑Where stories live. Discover now