"Sa lahat ng pagkakataong magkasama kami ay puro sakit lang ang nararamdaman ko, Beka. Sasaya ako ng panandalian pero kinabukasan ay nanakawan na naman ako ng ngiti. Mahal ko si Dean, pero kung hindi talaga kami ang para sa isa't isa, ngayon palang...
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
Jenson'sPov.
One month to be exact, one month nang comatause si Dean at one month ko na siyang hindi napupuntahan dahil sa kalagayan ko. Ni hindi ko magawang maglakad nang walang dala dalang saklay. Isa akong nagmamahal na baldadong hindi makagawa ng paraan para mapuntahan ang minamahal.
Nakakainis yun diba? Dinaig pa ang pagigingbilanggo!!!
Natapos ang buong maghapong hindi na naman ako nakakalabas sa kwarto kaya't naisipan kong lumabas ng kwarto at pumunta nalang muna sa library room para magbasa-basa.
I was about to enter the door of the library room, but suddenly I heard my Mom and Dad arguing.
Nakabukas ng bayagya ang pintuan ng kwarto nila kaya't maririnig mong nagtatalo sila.
Ngayon kona lang ulit silang narinig na magtalo, simula nung mangyari sa amin ni Dean ito ay para bang lagi nalang maiinitin ang ulo ni Dad.
"Hindi mo maililihimhabambuhay sa mga bata na kapatid mo siya!"
"Hindi ko siya kapatid!!!!"
"Kapatid mo siyaAlfred, hanggangkailanmobadadalin yung hinanaing mona yan ha??! Napakatigas ng puso mo!!"
"That's impossible Alfred! You're being unreasonable!!! You are being selfish, pati ang mga anaknatin ay nadadamay sa pagigingmakasarili mo!!!"
Nagulat ako nang biglang bumukas ang pintuan at bumungad si Mom. Ni hindi niya ako nagawang pansinin sa sobrang sama ng loob niya.
Sino yung tinutukoy ni mom na kapatid ni Dad??? Bakit ang sabi niya samin noon ay wala siyang kapatid?
Ngayon kolang narinig si Mom na sumigaw sa harap ni Dad. At ngayon kolang din nakitang ganito ang Daddy ko.
Hindi ko alam ang pinag aawayan nila pero kung ano man iyon ay natitiyak kong seryoso at mabigat 'yun.
Kaya kahit na may tanong sa isip ko ay binalewala ko nalang muna iyon at pumasok na ng tuluyan sa library. Habang nagbabasa ay nanumbalik sa alaala ko si Dean... Mahilig siyang magbasa ng mga libro gaya ko. Kung papasok ka nga ng kwarto niya ay aakalain mong library room iyon. 'Diko namalayang nakatulugan ko pala ang pagbabasa. Nagising na lang ako nang magring ang phone ko ...
"Hello?" Pangunguna ko.
"Jenson!!!! How are you? Maayos kana ba???" si robert sa kabilang linya
