"Sa lahat ng pagkakataong magkasama kami ay puro sakit lang ang nararamdaman ko, Beka. Sasaya ako ng panandalian pero kinabukasan ay nanakawan na naman ako ng ngiti. Mahal ko si Dean, pero kung hindi talaga kami ang para sa isa't isa, ngayon palang...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Jenson's POV.
"Hello, Jenson?? Kamusta??" si Robert sa kabilang linya.
Nanatili akong tahimik dahil wala parin talaga ako sa mood kausapin siya. Ang dahilan ay hindi ko maipaliwanag..
"Hey!! Are you okay?? Do you want me to visit you there??"
"No!! May gagawin ako... Bye!!!"
"W-wai-----" pahabol niya pero binaba kona agad.
Fuck!!! Bakit ako nagkakaganito???
Gamit ang saklay na gamit ko, bumangon na ako sa kama at nag ayos ng sarili..
"Hijo??? Mag almusal kana sa baba at nakaluto na ako." ani manang Celia.
Pinagbuksan ko ito ng pintuan at napangiti ako sa bumungad sa akin. Isang napakaganda at napakatamis na ngiti mula sa kanya ang natanggap ko ngayong umaga..
Haay...
"GoodmorningManang Celia!!" bati ko dito at hinalikan sa pisnge.
"Ay!! Ano kaba namang bata ka.. Biglabigla kana lang nagnanakaw ng haliksa akin!! Os siya, goodmorneng din saiyo!! Halika na at tutulungankitangmakababa.."
Nginitian ko si Manang at tuluyan nang lumabas ng kwarto..
"Nasaan sila Mom???"
"Hijo, umalis ang Mommy mo at ang Daddy mo.. May aasikasuhindawsilangparehosatrabaho..."
"Hmm, okay po..."
"Oh-- dahandahan... Tinanghalikaata ng gisingngayon ha??"
"Hindi po ako nakatulog ng maayoskagabiManang..."
"Ah ganun ba?? Dahil ba iyonsanangyarikahapon??"
Natahimik ako saglit. Napatingin ako sa buong bahay.
"Opo.."
Medyo natagalan kaming makababa ng hagdan dahil sa kalagayan ko kaya madami dami din kaming napag usapan ni Manang...
"Magigingmaayos din ang lahathijo.. Basta ikaw,,, mag aral kanangmabuti at magpakabaitsakanila..."
