CHAPTER SEVENTEEN: A lesson

87 2 0
                                    

Lea's POV:



Nasa bahay lang ako. I don't wanna go out. Sige, kayo. Lumabas kayo knowing that allof your friends knows that Aga's courting you. 


Sige. Malamang sa malamang, panunukso lang ang aabutin mo. Which is pinaka ayo'ko.


It's been THREE DAYS na natutulog ako ng may sama ng loob sa lalaking 'yun!!!Aaaargh!!!!



I need to talk to someone na hindi siya kilala. Para naman ma-judge siya. Charrrot!



Hindi, I need to talk to someone who can understand me. Pero, hindi ko namankailangang i-swallow pride ko, 'di ba? In the first place, kasalanan naman niya 'yun.He's not saying sorry after all.



Kapag ito umabot pa ng one week, meaning hindi ko na talaga 'to sasagutin. Buti nalang talaga nagpaligaw ako. Ay!!! Nakakainis siya talaga.



Me: Hi, Mommy! Busy ka ba?


*Message sent*


Mommy Carmen: Hindi naman, anak. Why?


*Message received*


Me: I just need someone to talk sa nararamdaman ko. If okay lang, Ma?


*Message sent*


Mommy Carmen: Sure! Come here sa rooftop namin. Nandito ako.


*Message received*


Hindi na ako nag-reply kay Mommy dahil alam ko naman na nasaan siya it's just twohouses away para makapunta sa kanila. Kila Aga naman, katapat lang ng Balconynamin 'yung balcony din nila. 


So, PAANO RIGHT?!?!

Anyway, papalapit ko na ma-reach 'yung rooftop nila Mommy Carmen. Grabe din kasi'yung bahay ng mga 'to.



Kami hanggang fourth floor lang bahay namin. Isang theatre floor and isang rooftop.Tapos 'yung second floor is kuwarto ko na na parang bahay. Kaya 'di niyo ako masisisikung bakit parang halos hindi ako lumalabas and also lalaki ata akong introvert.



Because my friends right now are enough for me.



Anyway, nandito na ako sa roofotop. Mabuti naman. Napagod ako doon.



Mommy Carmen: Anak!


IN ANOTHER LIFE.Where stories live. Discover now