Words from a broken Heart

65. E V E R Y N I G H T

Karamihan sa mga tao gustong pagmasdan ang pagsapit ng umaga but me? Mas gusto kong pagmasdan ang ulap kapag gabi lalo na pagmalaki any buwan at napakarami ng bituin sa ulap kaya sa pagsapit ng hating gabi makikita mo akong nakadungaw sa bintana habang masayang nakatingin sa ulap.
"Anak matulog kana"
"Opo ma"
I lied. Ang totoo niyan nandito parin ako sa bintana at nakatanaw sa ulap. Nadinig ko ang pagtahol ng mga aso sa kaharap na bahay namin kaya napatingin ako doon and then i see a man. He was also staring at the moon while smiling that's why I can't help myself but is to stare on him. Tumama yung liwanag ng buwan sa mukha niya kaya mas naanigan ko lalo ang mukha niya. I think he is the definition of perfect. He have those tantalizing eyes, a red lips and a pointed nose.
"Shit"
I cursed when he looked at my direction that's why I quickly hide.
_________
On the next day, exited akong umuwi sa bahay at kumain, matapos nun ay agad akong pumunta sa kwarto ko at tumambay sa bintana habang nakatingin sa bahay nung Mr. Perfect na nakita ko. Akala ko maanigan ko siya piro I was wrong, its almost 11 pm piro wala parin siya kaya nakatulog nalang ako habang nakadungaw sa bintana.
-12:00 am
Nagising ako dahil sa tahol ng mga aso kaya kasabay ng pagbukas ko ng mata ay siyang pagtama ng paningin namin. He was smiling while looking at me nagulat nalang ako ng kumaway siya that's why I also wave on him.
"I'm Dark Evardo"
"Twingkle, Twingkle Abanes"
Nagpakilala kami sa isat-isa kahit na napakahina lang ng boses namin.
_______
"Good night ma"
"Good night anak"
Sabi ni mama at agad siyang lumabas sa kwarto ko kaya dali dali akong pumunta sa bintana at dumungaw.
"Bakit kaya wala pa siya?" tanong ko sa sarili at agad na pinagmasdan ang bahay niya na nasa harapan lang namin. Walang ilaw, siguro wala pa siya kaya ganun.
Malungkot akong humiga sa kama at agad na natulog.
"Twingkle"
"Twingkle"
Nagising ako ng madinig ko ang malambot na boses na nagmumula sa labas kaya agad akong napatingin sa bintana at nakita ko siyang nasa labas ng bahay habang nakangiti. Dahan dahan akong lumabas ng kwarto at lumabas ng bahay upang malapitan ko siya. Paglabas ko, agad niyang inabot saakin ang red rose kaya palihim akong napangiti.
"You didn't change" he said kaya napakunot noo ako.
"You're still beautiful, just like a star" sabi niya kaya kinilig ako.
"You're blushing"
Napaiwas ako ng tingin dahil sa sinabi niya at agad na yumuko.
"No I'm not" i deny but he just laugh. 
_________
Nakangiti lang ako habang inaalala ang unang pag uusap namin. Omg! this is it! Baka siya na talaga yung para sa akin. Masaya akong umuwi sa bahay at agad na nag ayos. 8pm na ng pumasok ako sa kwarto at tulad ng dati agad akong dumungaw sa bintana at nagbabakasakali na nandiyan na siya piro wala pa kaya tutal e wala naman akong pasok bukas ay nagpasya nalang akong mag movie marathon.
*aw! Aw! Aw! Aw!*
Dahil sa tahol ng aso ay agad akong dumungaw sa bintana at nakita ko siya sa labas ng bahay na may hawak na tatlong rose. Agad kong pinatay ang TV at dahan dahang lumabas ng bahay. Agad niyang inabot ang rose sa akin kaya napangiti ako. Nagpasya kaming tumambay sa labas ng bahay at tahimik lang kamk habang nakatingin sa ulap.
"Dream come true"
Sabi niya habang nakatingin sa akin.
" I wish I can hold you're hands and say the words that I want to say"
sabi niya at nakita ko ang pagkalungkot ng mga mata niya.
"I wish, I can kiss your lips in front of the Altar...... And I wish I can stay with you forever"
He said as I realize that he was crying.
"But always remember, I LOVE YOU Twink, noon paman minahal na kita kahit hindi mo pa ako kilala"
I was shock piro hindi ko nalang yun pinansin at agad ko siyang nilapitan at hinawakan ang kamay.
"Oh? You're so cold" 
I said as he walk away. 
__________
Saturday night.
"But always remember, I LOVE YOU Twink, noon paman minahal na kita kahit hindi mo pa ako kilala"
"But always remember, I LOVE YOU Twink, noon paman minahal na kita kahit hindi mo pa ako kilala"
Pa-ulit ulit kong nadidinig ang boses niya sa utak ko kaya hindi ako makapag focus sa ginagawa kong project.
"Ugh!" Sabi ko at agad na dumapa sa kama hanggang sa hindi ko namalayan nakatulog na pala ako.
*tiw tiw tiw tiw*
Nagising ako dahil sa lakas ng tunog ng ambulansiya na nagmumula sa labas ng bahay at nadinig ko rin ang pagkakagulo ng mga tao sa labas.
"Anak!"
Nalalingon ako kay mama at nakita ko ang malungkot niyang mukha.
"M-ma ano ang nangyayari?" Kinakabahan kong Tanong at napatingin sa bintana at nakita ko na sa bahay ni Dark ang may kaguluhan kaya mas lalong kumalbog ang puso ko.
Sasagutin na sana niya ako ng mapatigil siya dahil sa sunod sunod na pagkatok. Agad naming binuksan ang pinto at nakita ko ang tatlong pulis.
"Ikaw na si Twingkle Abanes?" Tanong ng pulis kaya mas lalo akong kinabahan.
"O-opo, b-bakit po?" Tanong ko.
" Kaano ano niyo po na ang biktima?" Nagulat ako sa tanong niya.
"Ano pong biktima? Sino?" Tanong ko at nagdadasal na sana mali ang naiisip ko.
"Dark Evardo"
Tuluyan na nanlambot ang paa ko kaya napatumba ako.
"Pinuntahan namin kayo dito dahil sa Diary na to" sabi ng pulis at agad na inabot ang isang Diary. "Natagpuan namin siyang patay sa kanyang kwarto at basi sa inbistigasyon, mag lilimang araw na siyang patay mabuti nalang at may nakatuklas sa bangkay niya. Nahuli narin yung pumatay sa kanya at napag alaman namin na ninanakawan la---"
Hindi ko na pinakinggan ang sinabi ng pulis dahil agad akong tumakbo papunta sa gitna ng daan at doon umiiyak. Nahulog yung Diary na hawak ko at doon ko nakita na ako pala ang laman nito.
"4 years na pala diary piro hito umaasa parin ako na sana mapansin niya ako. Palagi ko siyang nakikitang nakatanaw sa bintana tuwing gabi kaya simula nun nakahiligan ko narin ang tumanaw sa ulap. Sana dumating yung araw na habang hawak ko yung kamay niya ay sabay naming pagmamasdan ang ulap na puno ng bituin"
Iyak lang ako ng iyak hangang sa tuluyan na akong nakalapit sa katawan niyang nakabalot. Agad ko itong yinakap ng mahigpit at nagbabakasakali na sana panaginip lang ang lahat ng ito.
Bakit? Bakit ganito ang nangyari? Bakit siya pa? Bakit maaga siyang nawala? Bakit ganun si tadhana? Minsan lang naman akong magmahal ah? Bakit kailangan pang humantong sa ganito?
"Anak, nandito lang ako para sayo"
Sabi ni mama kaya agad ko siyang yinakap at umiyak.
"Ma wala na pala siya, yung lalaking nagpasaya sa akin, yung lalaking nagparamdam na mahalaga ako at higit sa lahat yung unang lalaking inibig ko"