Maviliğin İçinde Kaybolmak

6.Bölüm

Donakalmış bir şekilde yerde yatan Deniz'e bakıyordum.Arabaya gidip telefonumu aldıktan sonra ambulansı aradım.Bir yandan ağlıyor bir yandan da ellerimle Deniz'in başını tutmaya çalışıyordum.Yüzüne yakınlaşıp

"Lütfen ölme"diye fısıldadım.Aklıma onca güzel anımız geldi.Yüzümüzün yakınlaşıp beni öpeceğini zannetmem,utanmam,birlikte denizin dalgalarını izlemek,dinlemek veya geçirdiğimiz her anı gözlerimden geçirdim.Ağlayarak her saniye

"Ölme,ölme...sen ölemezsin.Deniz sen ölmemelisin."Diyordum.Ambulans geldiğinde onu sedyeye yatırıp içeri götürdüklerinde ben de hemen arkasından bindim.Ağlamamı durdurduğumda bacağımı sallıyor Deniz'e bakıyordum.

Hastaneye geldiğimizde aşağı inip Deniz'i götürdükleri yere doğru koşmaya başladım.Ameliyathaneye  götürdüklerinde korkudan çıldıracaktım.Onu içeri aldıklarında kapının önünde delirmiş gibi bekliyordum.Dua edip ağlıyordum,ona bir şey olursa asla kendimi affedemezdim.

"Oğlum nerede?Oğlumu verin bana"diye bağıran adama baktığımda gözleri Denizinkine benzediğini farkettim.Babası olmalıydı uzun ve zayıftı.Tekrardan önüme dönüp başımı eğmeye devam ettim.Babası yanıma yaklaşarak 

"Oğlum iyi mi?"diye sorduğunda gözlerimi kaçırarak

"Bilmiyorum"diyebildim.Kelimelerimi yutmuştum çünkü nasıl olduğundan haberim yoktu.

"Bu nasıl oldu?"diye sorduğunda sessizce

"Arabada giderken yolumuzu birkaç adam kesti ve Deniz'i vurdular."Dedim.Adam elini saçına koyup

"Hassiktir,şey pardon kızım"dedi.Galiba düşündüğümüz gibi amcasının yakalatmaya çalıştığı adamlar yapmıştı.Başımı kaldırıp

"Aslında ben de biliyorum."Dediğimde adam panik olmuş gibi gözlerini kaçırdığında sırıtarak

"Kimseye söylemem"dediğimde adamın rahatladığını hissedebilmiştim.

Aklımı kaçıracaktım.İki saat olmuştu ve daha kimse çıkmamıştı.Sonunda bir doktor geldiğinde Deniz'in babası oturduğu yerden kalkarak 

"Oğlumun durumu hakkında bilgi alabilir miyim?"diye sorduğunda dokor,

"Oğlunuza gelen kurşun kalbinin yakınına denk gelmiş.Bu yüzden şu an hala doktorlarımız çok uğraşıyorlar"dediğinde  gözlerim tekrar dolmuştu.Aklıma bana "senin için atan kalbim"dediği gelmişti.Ya bir daha o kalp atmazsa?O zaman benim de kalbim dururdu.Ben de biterdim ve bir daha nefes dahi alamazdım.

Burada hiç pencere olmasa da havanın karardığını hissedebiliyordum.Şu an tek istediğim birinin kalbimi söküp alıp atması,belki o zaman biraz bile olsa onu anlardım.Beklerken ara sıra ağlıyor bitirdiğim tırnaklarımın etini kemiriyordum.Kanamasına aldırmadan kopartıyordum. Kalbimin acısından hiçbir acıyı hissedemiyordum.Bir doktor daha geldiğinde kulaklarımı kapattım.Duymak istemiyordum.Omzuma bir el dokununca dolu gözlerimle başımı kaldırınca Deniz'in babasını gördüm.Ellerimi kulaklarımdan çekince onu dinledim.

"Deniz..."dediğinde nefesim kesilmişti.Korkarak,

"Deniz?"dediğimde nefes almaya çalışırken gözlerinin dolduğunu görebiliyordum.

"Kısa süreliğine komaya girmiş."Dediğinde o anda nefes almayı unutmuştum.Gözlerimin karardığını görebildim bir de kalbimin acısından yere düştüğümü

Gözlerimi yavaşça araladığımda nerede olduğumu anlamak için etrafa baktım.Hastanenin bir odasına yataktaydım.Ellerimi saçlarımın arasına daldırıp en son ne yaşandığını algılamaya çalıştım.Deniz...