Beni Güzel Hatırla (GAY)

''Bahadır azgın şu an."

Bana azıcık değer veriyorsanız multiye koyduğum OST'u dinleyin. Hayatımda duyduğum en güzel melodidir. 2 senedir manyak müptelasıyım. Düğün şarkım olacak kendileri.

Hayat dişini hep farklı olanlara gösterirdi. Eğer herkes gibiyseniz hayat size bulaşmazdı, dertler hep aynı dert sıkıntılar hep aynı sıkıntıydı. Geçim derdi, anne baba boşanması, kariyerini planlarken çektiğin sıkıntı. Bunların bir çoğu 10 kişiden 8'inde vardı. Zengin olanın boşanma derdi, fakir olanın mesleğini elinde tutmaya çalışması, yetenekli olanın ise yeteneğini gösterecek alanı bulamaması.. bunun da ucu paraya dayansa da bambaşka, çekilmez bir dertti işte.

Fakat eşcinselliğin bir dert olup olmadığı tartışılırdı. İçimdeki bu duyguyu ölene kadar saklamak, ona garip bakmayın demek istiyordum. Mesela elmanın adının aslında elma olmadığını öğrensek bize değişik ve saçma gelirdi. Ne demek elmanın adı aslında leman? elmaya leman mı denir canım?

Ama elmayı ilk gören andaval ona elma demek yerine leman demiş olsaydı, hepimiz markete ya da manava gittiğimizde bana bir kilo yeşil leman derdik. Bunu hangimiz garipseyip ulan leman ne demek acaba? diye düşünürdü? sanıyorum ki benim gibi birkaç salaktan başka kimse böyle bir şeyi düşünmezdi.

Dünya bile bu kadar büyük bir sosyal algı ağı içerisinde dönerken, heteroseksüelliğin acaba doğru olup olmadığını nerden bilebilirdik ki? kim bize gelip erkekler kadınlara soksun, aynı cinsteki insanlar birbirleriyle o açıdan ilgilenmesin demişti? hepimiz dünyayı işimize geldiği gibi algılıyorduk.

Kısa bir süre dünyayı kadınlarla kadınların, erkeklerle erkeklerin evli olduğu bir yer gibi düşünmeye başladım. Kadınlarla erkekler sadece arkadaş olup doğal bir aktivite gibi çocuk yapıyorlar ardından doğan çocuklarına isim olarak arkadaşlık bilekliği gibi kendi isimlerinin birleştirilip kısaltılmış halini koyuyorlardı. Kendi düşüncelerime küfrederek gözlerimi incelediğim halıdan kaldırdım. Hayatımın neredeyse tüm gergin anları bu halıyı izleyerek geçmişti. Bahadırların salonundaki halıyı inceleyerek ve garip düşüncelere dalarak.

''Bizde kalmalısın.'' gözlerimi kaldırarak bir iki saniyeliğine Bahadır'ın annesinin gözlerine bakıp tekrar kaçırdım onları. Üzerine şık bir takım elbise giymiş, gözleri iki de bir yanındaki iş evraklarını inceliyor, böyle mühim bir teklifi yaparken bile işinden ayrı kalamıyordu. ''Malısın değil direk bizde kal. Zaten beraber büyüdük, bizim yanımızda yabancılık çekecek en son kişi sensin!'' Ecem'in atılmasıyla beraber yutkunarak gülümsedim en yakın arkadaşıma. Annesinin yanında utanacağımı, hayır diyecek olsam bile diyemeyeceğimi bildiği için olayları öğrenir öğrenmez evi ayağa kaldırmıştı. Babası elini Ecem'in omzuna atarak içten bir şekilde gülümsedi. ''Evimizde boş oda var, maddi durumumuzu da dert etme. Ecem'le de Bahadır'la da iyi anlaştığına göre bizim için hiçbir sorun yok. Seni ne kadar çok sevdiğimizi de biliyorsundur umarım.'' kafamı hızlı bir şekilde sallayarak içten gülümseyişine karşılık verdim. ''Ben de sizi çok seviyorum, küçüklükten beri hep sizin gibi bir aileye sahip olmak istemişimdir. Fakat size yük olmak istemiyorum, hayır dersem de gidebilecek yerim yok, kabul ederseniz sizinle kalma sürem bir ayı bile geçmez. En kısa sürede bir çözüm bulacağım. Teklifiniz için minnettarım.'' ensemden akan soğuk terlerle beraber cümlemi bitirmek adına sustum. Biraz daha konuşursam büyük ihtimalle dilimden çıkan her kelime boğazıma düğümlenecek ve savunmasız bırakacaktı beni.

''Ne kadar istersen kalabilirsin oğlum, bizim biraz işimiz var. Ecem'le ikinizin halledebileceğini düşünüyorum oda ayarlama işini.'' kafamı hızla sallarken bir yandan da Bahadır'ın bu anlara şahit olmadığına şükrediyordum. Kendimi rezil hissediyordum. Şu an Ecem'in kucağına kapanıp ağlamıyorsam iki sebebi vardı. Birincisi artık kendi ayaklarımın üzerinde durma yaşımın gelmiş olması, ikincisi de kenarda birikmiş paramın olmasıydı. Aslında bir sebep daha vardı fakat onu düşünmek bile tadımı kaçırıyordu. Hiçbir yerde babamın yanında olduğum kadar rahatsız olamazdım ve yine hiçbir yerde kendimi babama olduğum kadar yük hissedemezdim.