Ο Φύλακας Άγγελός Σου

Κεφάλαιο 15ο

Δήμος:

Ξύπνησα πριν το ξυπνητήρι χτυπήσει και κατέβηκα " Δήμο ο μπαμπάς της Δανάης θα σας πάει σήμερα σχολείο " είπε ο πατέρας μου και τον κοίταξα με απορία " Δεν θέλουμε να αργήσετε " είπε η μαμά μου όταν είδε το ύφος μου και πήρα την Έλενα να πάμε στους γείτονες " Καλημέρα " είπα στην κ. Κατερίνα την μητέρα της Δανάης και στον κ. Γιώργο που μας άνοιξαν την πόρτα " Καλημέρα " μου απάντησαν με μια φωνή " Δήμο σε παρακαλώ μπορείς να πας να πεις στην Δανάη ότι ο Γιώργος θα σας πάει σήμερα σχολείο; " με ρώτησε η κ. Κατερίνα και δεν μπορούσα να αρνηθώ ανέβηκα πάνω τρέχοντας χτύπησα την πόρτα του δωματίου της αλλά τίποτα μάλλον κοιμάται ακόμη μπήκα μέσα για να την ξυπνήσω και είδα πάλι εκείνο το μαύρο μουσικό κουτί που πείραξα την τελευταία φορά που ήρθα εδώ και την έκανε έξαλλη " Τι θες εδώ; και δεν σου μάθανε οι γονείς σου να χτυπάς πριν μπεις; και γιατί πειράζεις τα πράγματά μου; " άκουσα την Δανάη να μου μιλάει αλλά δεν έδωσα σημασία απλώς χάζευα εκείνο το κουτί " Καλημέρα και σε εσ... " είπα σταματώντας απότομα όταν την είδα μόνο με την πετσέτα θεέ μου αυτό το κορίτσι θα με κάνει καρδιακό " Άσε τις καλημέρες και βγες θέλω να ντυθώ " μου είπε σπρώχνοντάς με και κρατώντας την πετσέτα της για να μην πέσει " Η μαμά σου μου είπε ότι θα μας πάει ο μπαμπάς σου σήμερα σχολείο " είπα και με μια κίνηση την στρίμωξα στο γραφείο μύριζε τόσο ωραία δεν μπορούσα να σταματήσω να την κοιτάω απλώς ήθελα τόσο πολύ να την φιλήσω " Μήπως πλησίασες πάρα πολύ; " μου είπε ενοχλημένη " Μπορώ να πλησιάσω και περισσότερο " είπα χαμογελώντας πονηρά και κάνοντας ένα βήμα ακόμη πιο κοντά της καλύπτοντας ακόμη και το πολύ μικρό κενό ανάμεσα μας " Δήμο σταμάτα " ψέλλισε χαμηλώνοντας το βλέμμα της και αμέσως απομακρύνθηκα καθώς κατάλαβα πόσο ανόητο ήταν αυτό που έκανα φαντάζομαι για πόσο ηλίθιο θα με περνάει αυτήν την στιγμή " Συγγνώμη αλήθεια συγγνώμη " είπα σοβαρός και έφυγα αμέσως, κατέβηκα στην κουζίνα όπου ήταν η αδερφή μου και η οικογένεια της αλλά ένιωθα υπερβολικά άβολα λες και μας είδε κανείς στο δωμάτιο της όχι ότι κάναμε και τίποτα. Μπήκε στην κουζίνα και την κοίταξα ήταν τόσο όμορφη κάθε φορά είναι όμορφη προσπαθώ να μην καρφωθώ αλλά δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στο κόσμο.

Μόλις τελείωσαν με το πρωϊνό τους και εμείς με τον χυμό που μας πρόσφερε η μητέρα της, ο πατέρας της μας πήγε σχολείο " Ευχαριστούμε κύριε Γιώργο " είπα καθώς έβγαινα από το αυτοκίνητο και έτρεξα μέσα στο σχολείο πραγματικά τα τελευταία λεπτά που καθόμουν δίπλα της ήταν άβολα και δεν ήξερα πως να φερθώ μετά από την τεράστια χαζομάρα που έκανα το πρωί. Πήγα να βρω τον Αλέξη που ήταν με την Μαρία κολλημένη πάνω του μα καλά μια μέρα έλλειψα τι στο καλό έχασα πια; " Καλημέρα " τους είπα και απλώς μου έγνεψαν " Ρε παιδιά έγινε κάτι; " ρώτησα βλέποντας την περίεργη συμπεριφορά τους " Έγιναν πολλά! Αν έβλεπες τα μηνύματα θα καταλάβαινες αλλά δεν σε παρεξηγώ, βασικά κοίτα με τρόπο διαγώνια και πίσω σου " μου είπε ο Αλέξης και είδα την Δανάη να μιλάει με την Βίκυ μισό τι;; τι κάνει αυτή εδώ πότε ήρθε και κυρίως γιατί ήρθε; " Τι στο καλό κάνει με την Δανάη; " είπα και ήμουν έτοιμος να πάω να την πνίξω για να την αφήσει ήσυχη αλλά είδα τον Στέλιο να τις πλησιάζει και η Βίκυ να φεύγει με γοργά βήματα " Δήμο είσαι καλά; " με ρώτησε η Μαρία " Ναι γιατί; " της απάντησα έχοντας πάντα καρφωμένο το βλέμμα μου στην Δανάη μέχρι που απομακρύνθηκαν "Γιατί φέρεσαι λίγο περίεργα " μου είπε εκείνη και αμέσως γύρισα να την κοιτάξω " Πάμε στην τάξη; " πρότεινα για να αλλάξω θέμα και η Μαρία με τον Αλέξη με κοίταξαν περίεργα " Τι με κοιτάτε έτσι θα έρθετε ή όχι; " τους είπα και ξεκίνησα μόνος προς την αίθουσα.