Why Can't It Be?

Chapter 2 (Instant jowa)

Rovee's POV

BEEEPP BEEEEP BEEEEP

"Uurrgghh!" I groaned as I heard the annoying sound of the alarm clock. Mabilis akong bumangon at pinatay ito.

Humiga ulit ako at kumipit. I was planning on sleeping again nang biglang may bumato sakin ng isang malaki at malambot na bagay.

I just sigh as I realize that its Samantha, at sinong gagawa non? Si Marcello. Hayy. Good morning Roberta.

Ito ang pinakaayaw ko sa lahat. Kapag nasisira ang tulog ko, at alam na alam yon ni Marcello. Maybe this is his way of getting back dahil winax ko ang legs niya kahapon.

Hindi ako katulad niyang tulog mantika na maaga ring nagigising sa umaga. Sensitive ako kapag natutulog kaya kahit konting ingay or galaw lang, nagigising agad ako.

Yung alarm clock? Matagal ko nang tinanggal ang battery non nang magsimula ang bakasyon, pero dahil nambabadtrip nanaman si Marcello, ayan. Binalik niya ang battery at sinet ang alarm nito ng 6:00 am. Napaka-aga diba?

Bumangon narin ako dahil alam kong wala naman ako choice. Pinipigilan ko rin ang inis ko dahil alam ko ring wala akong choice.

Kapag nainis kasi ako sakaniya, alam kong sasabihin niyang 'bakit ako kahapon, nasaktan ako kasi winax mo legs ko pero hindi naman ako nainis pagkagising ko'

Tsaka iisipin niyang panalo siya kapag nainis ako and I am not gonna let that happen.

"Good morning Roberta!" I saw his irritating face while irritatingly smiling.

Madali lang naman magfake ng smile e. C'mon Roberta! smile at him.
"Good morning Marcello!" I greeted back then faked a smile. Nakita kong natawa siya.

Why what's wrong? Is it obvious?

"Drop the act Roberta. Ur not good at faking things" He said and chuckled.

Unti-unting nawala ang peke kong ngiti at inismidan siya. "Don't talk to me." naglakad na ako papuntang C.R. at nilagpasan siya.

Sinundan niya ako sa C.R. "Oh c'mon! Ginanyan mo rin ako kahapon. Nasaktan pa nga ako kasi winax mo yung legs ko pero hindi naman ako nain—"

"I knew that ur gonna say that" I cut off his words while pointing at him. "Marcello kasi. Alam mong ayaw na ayaw kong pinapakialaman yung tulog ko" dagdag ko pa habang nakasimangot. Antok na antok pa'ko.

"Aww. Di na di na di na" he awwed me na parang nagpapatahan siya ng baby.  Hinaplos-haplos niya pa ang dalwa kong pisngi. Tss. It's still a part of his teasing.

"Tss. Stop that. Mukha kang tae" I said and crumpled his face. Pareho nalang kaming natawa. Wala na. Wala na yung bad trip ko.

Kinuha ko na yung toothbrush niyang pink at sakin naman yung blue. Yeah. Opposite.

Pareho ko itong nilagyan ng toothpaste at iniabot sakaniya yung pink. He just looked at me, raising an eyebrow.

"Based on my estimation, 30 minutes ka nang gising pero hindi ka parin nagtotoothbrush, am I right?" he opened his mouth na parang may sasabihin, but no words came out. He just sigh at kinuha na sakin ang toothbrush. Sabi ko na e.

Natawa nalang ako habang nagtotoothbrush kami. "pano mo nalaman?" tanong niya sakin.

"I can smell it while ur awwing me earlier. Toothbrush kasi muna bago mangasar oki?" I said then chuckled.
I just saw him twitch the side of his lips.