8K olduk. ☺️ Teşekkür ederim herkese🎊🎉🎈Ben bölümü atana kadar 9K olmuşuz🤭🤭
İyi okumalar 💜
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hamile Jungkook'umuz tabi saçları biraz daha uzun. 4 bölümdür atmayı unutuyorum. Özür dilerim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-1 buçuk ay sonra -
Yavaş adımlarla yaklaştım. İşte yine dalmıştı. Yine de güldüm. Artık onu daha fazla görmek istemiyordum çünkü tükeniyordum cidden. Cidden dayanamıyorum. Abimle konuştuktan sonra daha fazla kapanmıştı içine. Ona eskiden dokunurken şimdi dokunamıyordum bile. Uzaktı fazlasıyla. Artık konuşursam kendi kendime gülersemde deli gibi sadece ben gülüyordum. O oturduğu yerde put gibi kalıyordu ve kendini dünyaya kapıyordu. Bir kaç kere abimin ne dediğini eğer kötü bir şey dediyse inanmamasını söyledim. Sadece başını salladı.
Artık her gün o camın önüne oturup ağlamaktan bıkmıştım. Artık içim acıyordu. Canım yanıyordu. Daha da kötü olmaya başlamıştım. Bazen sebepsiz ağrılarım yada öksürmelerim tutuyordu ve bu beni korkutuyordu.
Adımlarımın dahi farkında değildi. Bütün gün nasıl söyleyeceğimi düşünmüştüm ve dudaklarımı dişlemekten yara yara yapmıştım. Yanına geldiğimde sessizce o tapıcağım ismini dudaklarım arasından çıkardım. "Yoongi." öyle kısıktı ki sesim duyduğundan emin değilim. Hareket etmedi. Parmağını dahi oynatmadı. Güldüm. Sessizce güldüm.
"Tamam biliyorum beni dinlemiyorsun. Tınlamıyorsun da. Anlıyorum seni. Teşekkür ederim. Bu güne kadar her gün beni çektiğin için. Bebek gibi olabiliyorum bazen. Ne kadar türüm bir alfa olsada. Seni sıktım boğdum. Özür dilerim." dediğimde göz yaşlarımı daha fazla tutamadım. Sessizce akıp gidiyorlardı. Benim günden güne yok olduğum gibi onlarda yüzümden yok oluyorlar.
"Hmm. Abim istedi diye yanımdaydın hep. Keşke kendi isteğinle kalsaydın. Ama olsun... Olsun ya ben çok güzel günler geçirdim fakat Yoongi." demişrim ve ardından tekrar sustum. Boğazım acıyordu. Yanıyordu hatta. Öyleydi ki bu acı nefesim kesiliyordu her kelimemden sonra. Sakin kalmak istiyordum fakat beni hala görmemezlikten gelerek dinlememesi sinirlerimi bozuyordu.
