Too late to say I LOVE YOU

PROLOGUE

Prologue

My man is crying in front of me, and I couldn't do anything about it. Ang sakit palang makitang umiiyak ang mahal mo ngunit mas masakit marinig yung katagang lumabas sa kanyang bibig.

"Mag hiwalay na tayo"

Shit! Isang pangungusap na labis na nag pa durog sa puso ko. Pero ano nga ba magagawa ko yun yung gusto nya eh. Yun yung gusto ng taong mahal na mahal ko.

"B-Bakit? What's w-wrong?" Sabi ko habang pinipigilan kong umiyak. Ayokong ipakitang sobrang nasasaktan ako kasi baka masaktan din sya.

"I'm sorry, pero meron na akong bago" sabi nya. bakit ganon? Bakit di ko naramdaman na meron na syang iba. Ganon ba ako kamanhid o ganon lang sya kagaling mag tago?

"M-mas masaya k-ka ba s-sakanya?" Oo ako na tanga. Ako na bobo para magtanong ng ganon pero ano gagawin ko? Mahal ko sya eh. Mahal na mahal na kahit nasasaktan na ako ay ayos lang.

" oo babe im so sorry" sabay hawak nya sa magkabilang balikat ko na para bang nahihirapan syang makita na nasasaktan ako. Hinayaan ko lang syang ganon para naman kahit sa huling sandali na to maramdam ko pa yung joshua na minahal ko.

" p-p-pwedeng bang i-ikwento mo sakin kung pa-paano ka n-nahulog sa-sakanya?" Gusto kong malaman kung paano sila nagsimula, kung kagaya ba nung amin. Kung paano ba sya nahulog sa babaeng iyon habang kami pa.

Nung una parang nag aalinlangan pa syang ikwento pero nung tinignan ko sya, nagsimula na rin sya mag salita.

" she was my seat mate, at first im not interested at her. But, one day i am preoccupied thinking about my surprise to you, because it is our 7 anniversary" so it is my fault huh? Kasalanan ko ba? Pero hindi naman diba? He continued the story of how they've met.

" then, may quiz pala kami noon hindi ako nakinig sa prof kaya kinabahan ako kase wala akong kaalam alam. Tinulungan nya ako, pag may hindi ako naiintindihan sa klase lagi nya akong inaalalayan" patuloy nya sa kwento. Halatang mahal na mahal nya na yung babae, kumikislap pa yung mata nya habang nagkwekwento. Bat ganon? Kasi matalino sya eh, honor sya nung high school kami kaya paanong hindi nya maiintindihan ang turo ng prof?

" one time, nagkaroon ako ng problema, malaking problema at andyan sya tinulungan akong masyolusyunan yung problema na yon. hindi nya ako iniwan kahit isang segundo" kung ganon, asan ako nung mga panahon na yon? Bakit wala ako sa tabi nya? Bakit hindi ko alam? Ang daming tanong sa isip ko na gusto kong masagot pero natatakot akong magtanong kasi baka mas masaktan lang ako sakanyang isasagot.

"As-asan ako? Asan a-ako nung mga pa-panahon na i-i-iyon?" Lakas loob kong tanong sakanya sabay hagulgol dahil hindi ko matanggap na wala ako sa tabi nya nung mga panahon na iyon.

"Asa batangas ka non, remember nung 2 weeks kang wala dahil may family bonding kayo?"

" bakit di mo sinabi sakin? Alam mong lagi akong nandyan para sayo isang tawag mo lang?!!!" So yun pala yung panahon na yon. Yung panahon na nakasama ko yung family ko sa maikling panahon. Niyugyog nya ako sabay sabing

" ayokong istorbohin ka nung panahon na yon dahil alam ko kung gaano kahalaga yung panahon na yon para sayo! Diba?! Yun lang yung panahon na nakumpleto kayo ng pamilya mo na matagal mo ng pangarap. Kaya hindi ko naisip na tawagan ka kase gusto kong mag saya ka sa mga oras na yon at ayaw kitang bigyan ng problema" tuloy tuloy na sabi nya. Pati sya naiiyak na din, ramdam ko yung sakit na nararamdaman nya. Pero bakit sya masasaktan? Hindi naman na ako yung mahal nya.

" pero kahit na!!! Sana sinabi mo pa din. Im sorry joshua. Please baka maayos pa to?" Pagmamakaawa ko sakanya.

" im sorry andrea pero hindi na kita mahal" unti unti nya akong binitawan. Wala na akong magagawa hanggang dito nalang talaga siguro kami.

" kung ganon maari ka bang mangako sakin? Maari bang pag hindi ka na masaya kanya ay bumalik ka saakin? Pangako mag hihintay ako kahit gaano pa katagal lagi mo tatandaan yan" sabay yakap ko sakanya ng mahigit

"Pangako babalik ako sayo, babalik ako sayo. Paalam andrea" sabi nya sakin sabay kalas sa yakap ko at unting unting lumakad palayo saakin.

Napaluhod ako sa sakit, ang sakit makita na unting unti naglalakad palayo sayo yung taong mahal na mahal mo. Yung taong nakasama mo na ng sobrang tagal. Yung taong laging nandyan sayo.

" p-please co-comeback t-to mee!!! I-i will wa-wait for y-you" sabi ko na halos hindi makahinga.

"M-mahal na m-mahal k-kita jo-joshua dela cruz" huling salitang lumabas sa bibig ko bago magdilim ng tuluyan ang aking paningin.