The dentist & the Sweets lover

အပိုင်း(၂)

(Unicode)
ကျောင်မသွားရတဲ့ပိတ်ရက်မို့ ကျန်းချန် အိပ်ရာထဲ၌ နှပ်နေသည်။မဖွင့်တပွင့် မျက်လုံးနဲ့ တိုင်ကပ်နာရီကို လှမ်းကြည့်တယ်။
"9နာရီ 9နာရီ ....."

"Arr!..9နာရီ!!!!!!!!"

ကုတင်ဘေးကခုံပေါ်မှာတင်ထားတဲ့ ဖုန်းကကြောက်စရာကောင်းလောက်အောင် တုန်ခါနေသည်။

"အားချန်!!!!! နင်အိပ်နေတုန်းလား!!?"

"မားမားကလည်း မအိပ်ပါဖူး ထွက်လာနေပြီ ကားပိတ်နေလို့"

‌"နောက်နာရီ၀က်အတွင်း ရောက်အောင်လာ အားချန်!!!!"

ကျန်းချန် ကဗျာကယာ အကျီ လဲပြီး မျက်နှာ သစ်ကာ အ ပြင်ထွက်ဖို့ သုတ်ခြေတင်ရန် တံခါးကို ခပ်မြန်မြန် ဝုန်းခဲနဲ ဆွဲဖွင့်လိုက်သည်။မထင်မှတ်ပဲ လူတယောက်က လူခေါ်ဘလ်နှိပ်ဖို့ လုပ်နေတာတွေ့သွားတယ်။
"ကျွန်တော်အပြင်သွားစရာရှိလို့ ဘာကိစ္စ ရှိလို့လဲ?"

မော့ကြည့်လာတဲ့ အဲ့လူရဲ့မျက်နှာကိုမြင်ရမှ ကျန်းချန်အံဩသွားသည်။

"ကိုယ်က ဟိုဖက်က အခန်းကိုပြောင်းလာတာပါ ဒီမုန့်ကလေး လာပေးတာပါ"

"အင်း ကျေးဇူး.. ကျွန်တော်ယူသွားလိုက်မယ် စိတ်မရှိပါနဲ့ အလျင်လိုနေလို့ပါ.."

သူပေးတဲ့ မုန့်ကို ယူလိုက်ပြီး ကျန်းချန် သုတ်ခြေတင်ရသည်။မနက်စာမစားရ‌ေသးတာလည်းမို့အဆင်‌ေပြတာ‌ေပါ့ ..။ခုအချိန်မှာ အရေးကြီးဆုံးက မားမားရဲ့လက် ကျော်‌ပြင်ပေါ်မရောက်ဖို့ပဲ!!

"ဟုတ်ကဲ့ ကောင်းကောင်းသွားပါ.."

အနောက်မှလှမ်းပြောတဲ့ သူ့ရဲ့ အသံကိုကျန်းချန်ကြားလိုက်သည်။ကမ္ဘာကြီးကကျဉ်းကျဉ်းလေးပဲ။ကိုယ်ချိုချဉ်ဗူး လု၀ယ်ဖူးတဲ့ သူက ကိုယ့်တိုက်ခန်းဘေးပြောင်းလာမယ်လို့ ဘယ်သူထင်မလဲ??

🍬🍬🍬 🍬 🍬

"မားမား !!"
ကော်ဖီဆိုင်ရဲ့ ‌ထောင့်တနေရာမှထိုင်နေတဲ့ မားမားကို ဆိုင်ပေါက်၀ကနေ လက်ယမ်းပြမိသည်။တော်ပါသေးရဲ့ နာရီ၀က် အတွင်းရောက်လို့!
စိတ်အလိုမကျမှု ပေါ်နေတဲ့ မားမားဆီကို ခပ်‌ေြဖး‌ေြဖးသာ လျှောက်သွားမိသည်။ဂုတ်ကိုမသိမသာပွတ်ရင်းမားမားရဲ့ရှေ့ခုံမှာ ၀င်ထိုင်လိုက်သည်။
"နာရီ၀က်အတွင်း ရောက်တယ်လေ!!မားမ.."