The Vampire's Hybrid

Chapter 15: The Sister

Chapter 15: The Sister

Lauren

I have less than a week until I can finally transform into a full-grown hybrid. Everyday gets a little more vampire-like for me. Marami na akong naa-adapt na katangian sa kanila. My senses are enhancing, my bloodlust is getting out of control, my body feels so light. Pakiramdam ko ay hindi ko kailangang mag-exert ng lakas kapag naglalakad ako. Para akong lumulutang.

It has been 5 days since Victoria died. Verona has been treating me badly lalo na 'nung inamin kong ako ang dahilan kung bakit lumabas ng mansion si Victoria. Vladimir continued being Vladimir, hindi niya hinahayaang may makasakit sa akin. Mas nagiging mahigpit na rin siya sa Loxar.

Paano ba naman kasi, walang nakapansin na may nakapasok na hybrid sa Loxar 'nung gabing namatay si Victoria. Vladimir killed the guards during that night which instilled fear to other vampires who are in-charged of Loxar's security. Kaya ngayon ay mas maingat na ang mga bantay sa borders ng Loxar.

I put on my cardigan as I stepped out of my room. Dumiretso ako sa baba kung nasaan si Verona at Victoria ay nasa hapag na. Umupo ako sa tapat ni Verona habang nasa dulo naman si Vladimir na pinagigitnaan naming dalawa ni Verona. I feel thirsty. As usual, I can't satisfy myself with plain drinks. What satisfies me is blood.

I'm getting used to it. In fact, I don't feel hesitant every time I'm starting to feel one of 'em vampires. Wala na ito para sa akin ngayon, parang normal nalang lahat simula 'nung sumunod na araw na wala na si Victoria. I admit it, alright. There's a part of me that I am to be blamed for her death. Kahit ano pa man ang pagtatanggi nito ni Vladimir sa akin.

It made me feel helpless at first, sad and overwhelmed. Pero kalaunan naman ay unti-unti akong nasasanay sa aking nararamdaman. All these people. Victoria, my aunt, my family... they all died. They all died because of me.

"Lauren, are you alright?" Tanong bigla ni Vladimir.

Hindi ko namalayang nakatulala na pala ako habang nag-iisip at umiinom. Napatingin naman kaagad ako kay Vladimir at ngumiti.

"I'm getting better as the days go by." Muli kong tinungga ang aking baso na naglalaman ng dugo pero nahagip ng mga mata ko ang masasamang tingin sa akin ni Verona.

She still can't forgive me because of what happened to her sister. She blames me and who am I to defend myself for that? Totoo namang ako ang dahilan.

Hindi ko nalang 'yun inisip. It's morning at sumisilang na ang araw. It has been 5 quiet days since we lost Victoria. There was no bloodshed in these 5 days. Everything was like so peaceful. Like the world was at pause.

I wonder if it would still be the same today.

"Lauren, alam kong lahat ng nangyayari sa iyo ngayon ay hindi mo pa napapamilyar." Nagsalita bigla si Verona kaya nabaling ang atensyon namin ni Vladimir sa kanya. "When a rogue attacks or when Sandro attacks. You have to know how to defend yourself nang hindi ka matulad sa kapatid ko." She smiled but the tone of her voice screams sarcasm. Tumaas din kalaunan ang kilay niya ngunit hindi napapawi ang ngisi sa mga labi niya.

"What are you implying, Sister?" Kalmadong tanong ni Vladimir at nilapag ang baso niya.

Hindi ko siya tiningnan, bagkus ay nanatili ang mga titig ko kay Verona na siya ring paglapag ng kanyang baso. Lumapit ang mukha niya sa akin at bumuka ang bibig niya.

"I can train you, teach you how to be one of us." Umangat ang gilid ng kanyang labi. "Are you up for it? O baka naman gusto mong sumabak sa labanang walang dalang armas na siyang magdadala ng iyong kamatayan?" Tanong niya ngunit may idinagdag siya. "Like my sister." Bulong niya at nakita ko ang pagkamuhi sa mga mata niya.