Ailemin baskılarına rağmen Kore'deydim. Her şeyin bittiğini ve artık özgür olduğumu hatırladığım her an gülümsüyordum. Saat akşam 8 gibi dışarıya çıkmaya karar verdim. Yoruluncaya dek yürüdüm. Nereye gittiğimi bilmeden, neden böyle olduğumu bilmeden, ne zaman mutlu olacağımı düşünerek... Ta ki bir kadın sesi duyana kadar. Yardım istiyor gibiydi. Biraz daha yürüyüp sağıma döndüğümde sesin kaynağını bulmuştum. Kendini bilmez bir adam bir kadına dokunmaya çalışıyordu. O an o kadar sinirlendim ki kendimi kaybedeceğimden korktum. Kenarda duran bir sopayı kaptığım gibi adamın üstüne koştum. Son gücümle kafasına vurdum. Adam eliyle kafasını tutarak geriye sendeledi. Bir hamle yapmasına izin vermeden sopayla bacağına vurdum. Yere düştüğünde sopayı bir kenara bırakıp üstüne çıktım ve yüzüne yumruk atmaya başladım. Bir kaç yumruktan sonra ayağa kalktım ve arkamı dönüp kadına doğru yürüdüm. İyi olup olmadığını bilmek istiyordum. Daha bir kaç adım atmıştım ki kadın dikkat et diye bağırdı. Arkamı dönmemle adamın bana vurması bir oldu. Elini bir kez daha vurmak için kaldırdığında eğildim ve karnına dizimle vurdum. Tökezleyip eğildiğinde yüzüne yumruk attım. Tekrar yere düştüğünde tekme atmaya başladım. Bir yandan bağırıyor bir yandan tekme atıyordum.
-(Ben)- AŞAĞILIK ŞEREFSİZ SENİ! SEN NE HAKLA BİR KADINA DOKUNABİLİYORSUN!? YEMİN EDİYORUM SENİN CANINI BURADA ALACAĞIM! ÖLDÜRECEĞİM LAN SENİ!
Ben adama tekme atmaya devam ederken biri arkamdan gelip beni belimden yakaladı ve geriye doğru çekti. Ben bırakması için çırpınırken bir anda kendine çevirdi ve omuzlarımdan tuttu.
-(...)- SAKİN OL! YETERİNCE VURDUN!
Ancak o zaman kafamı kaldırıp beni tutan adama bakabilmiştim. Bu Yoongi'ydi. Yoongi beni tutarken Jungkookla Namjoon Hoseok'u tutuyordu. Bıraksalar adamı parçalayacak gibiydi. Gerçekten hiçbir şey anlamıyordum. Şaşkınlıkla etrafı izlemeyi bırakıp Yoongi'nin kollarından kurtuldum.
-(Ben)- Tamam bırakabilirsin.
Daha sonra kadına doğru yürüdüm. Gerçekten çok genç ve güzeldi. Başına böyle bir şeyin gelmiş olması çok üzücüydü. Ellerimi omuzlarına koydum ve biraz eğilerek;
-(Ben)- İyi misin?
Zaten ağlayan kadını söylediğim şeyle daha da ağlamıştım. Salak mıyım neyim tabi ki iyi değil. Sorduğum soru üzerine hızlıca bana sarılmıştı. Ben de ona sıkıca sarıldım. Bir kaç dakika sonra polisler gelip adamı aldı. Sonradan anladım ki o kadın aslında Hoseok'un ablasıymış. Adamı almaya geldiklerinde Hoseok gerçekten çok sinirliydi. Daha sonra koşarak ablasının yanına geldi ve gözündeki yaşlarla sıkıca ablasına sarıldı.
-(Hoseok)- Çok özür dilerim abla. Çok özür dilerim. Aradığında gelseydim, gecikmeseydim böyle bir şey yaşamayacaktın. Gerçekten çok çok özür dilerim. Lütfen beni affet...
İkisi de bir yandan hıçkıra hıçkıra ağlıyor bir yandan birbirlerine sarılıyorlardı. Ayrıldıklarında Hoseok yanıma geldi ve ellerimi tutarak:
-(Hoseok)- Sana ne kadar teşekkür etsem az. Eğer sen olmasaydın...
Sözünü keserek konuşmaya başladım:
-(Ben)- Yine olsa yine yaparım. Ve artık bunu bir önemi yok çünkü ona bir şey olmadı. Daha fazla üzülme tamam mı? Bu senin suçun değil. O ****** çocuğunun suçu.
Küfür ettiğim için bir anda herkes bana dönmüştü.
-(Ben)- Özür dilerim ama o adam(!) kelimenin tam anlamıyla bu yani.
Bu söylediğim şey üzerine Yoongi gülmeye başlamıştı.
-(Yoongi)- Haklı sanırım.
-(Hoseok)- Sana da vurmuş galiba..
-(Ben)- Anlamadım?...
-(Hoseok)- Dudağın..
Diyerek baş parmağıyla dudağıma dokundu. Bir anlık acıyla kafamı geri çektim. Parmağının kan olduğunu görünce:
-(Ben)- Sen söyleyene ve dokunana kadar kanadığını fark etmemiştim.
Diyerek elimle dudağıma dokundum.
-(Ben)- Ama önemli bir şey değil.
-(Yoongi)- En azından pansuman yapalım yani... yaptıralım.
-(Ben)- Gerçekten gerek yok teşekkür ederim. En iyisi ben artık gideyim.
Dedim ve Hoseok'un yanından geçmeye yeltendim. Ama Hoseok kolumdan tuttu ve bana dönerek:
-(Hoseok)- En azından pansuman yapmamıza izin ver. Böylece teşekkür etmiş olurum.
-(Ben)- Dedim ya--
Hoseok söyleyeceklerimi söylememe izin vermeden üyelere döndü:
-(Hoseok)- Hadi gidelim.
Kolumu bırakıp ablasının yanına gitti ve sol koluyla omzundan tutup yürümeye başladı. Ben de artık ısrar etmemin bir anlamı olmadığını anlayıp peşlerinden gitmeye başladım.
~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~
💋Beğenmeyi ve yorum yapmayı 💋
💋unutmayın💋
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BTS İle Hayal Et
FanfictionBazen insan öyle yalnız hisseder ki kendini sanki dünyada tek başına kalmış gibi düşünür. Halbuki dünyadaki en yalnız insan; yanında kimsesi olmayan değil, hayalleri olmayan ve umudu kalmamış olandır. Bir insanın eğer hayalleri ve bu hayalleri gerçe...
