A Friends that ended up to Lovers

IS

Nung pagkadating na pagkadating niya agad siyang sinermonan ni Coach. Sakto pa naman na kinabukasan noon eh game two na namin against La Salle kaya kailangan naming bumawi. Awang awa kami sakanya dahil mukha siyang lantang gulay, paniguradong late nanaman siya nakatulog at paniguradong umiyak nanaman siya. Tas nabigla kami ng sumigaw si Coach O. Apat na reps daw sa oval tuloy tuloy. Never pa naming nagawa yon, hanggang tatlong reps lang tas nagpapahinga pa. Pagkatapos sabihin ni Coach O yun tumingin lang sya saamin at ngumiti ng nahihiya at naglakad na sya ng mabilis papunta sa Oval. 

Agad naman kaming sumunod dahil break naman. Nakakaisang ikot palang siya pero parang mamatay na siya dahil hindi siya makahinga ng maayos, hanggang sa malapit na siya sa pangatlong reps ng bigla namin marinig si Dani at Vanie na sabay sumigaw ng " Coach we'll get the last two reps" Lahat kami naulat dahil silang dalawa pa naman ang may pinakaayaw na tumatakbo. " I can do it just take your break" sigaw ni bei kaya wala ng nagsalita.

Nasa kalahati na siya ng oval ng bigla namin siyang nakitang nahimatay kaya agad kaming tumakbong lahat papunta sakanya. Dinala na namin siya sa Moro, Na over fatigue daw siya kaya siya nahimatay. Mga thirty mintues lang nung nagising siya ulit, ang una niyang ginawa lahat kami pinakiusapan niya na wag na sabihin kila Tito Elmer at lalong lalo na kay Thirdy, alam niya na sasabihin namin kay Thirdy kaya agad niya kaming kinausap. Tas halos lumuhod na siya kay Coach O na maglaro siya against La Salle kaya pinayagan na siya. ---

Naputol yung pag iisip ko ng dumating sila Tita Det.

THIRDY'S POV

Wala ng nagsalita nung umalis na si Wacky. Halos hindi mag sink in sa utak ko yung mga sinabi niya. Ni hindi ko alam na ganon na yung dinadanas ni Bea. I didn't know that Bea is in depression a few years ago. We don't ever talk about that. Hindi ko na nararamdaman yung sakit nung pagkasuntok saakin dahil nararamdaman ko na lang ay konsensya at awa para kay Bea. Hindi ko alam kung paano ako makakabawi, o makakabawi pa ba ako. Ang gulo gulo ng utak ko ngayon, lahat nagsabay sabay.

Nakaupo lang kami dito ng biglang nakita namin sila Tito Elmer at Tita Det na tumatakbo papunta saamin, Kasama nila yung iba pa. Baka naiwan na lang doon yung iba kasi lasing na. Hindi ako makatingin ng diretso kila tita, wala na akong mukhang maihaharap sa kanila. Naririnig ko na lang na sinasabi na lahat ni Maddie kila Tita. Ang hirap pala, ang hirap makitang nasasaktan sila ng dahil sayo. Halos iyak na lang namin yung naririnig sa buong hallway.

Lahat kami na patayo nung may lumabas na na Doctor halos magdadalawang oras na din kami naghihintay dito, panigurado siya yung tumingin kay Bea dahil konti lang yung tao ngayon dito sa Hospital.

"Relative of the patient?" The doctor asked.

Tito Elmer and Tita Det immediately went in front of the doctor then we are just in their back. The Doctor started to tell something that made us cry more.

"I feel so sorry for saying this but your daughter has Traumatic Brain Injury because of the hit, called concussion that can affect a lot to your daughter. But we don't know at this moment what type of concussion she has. So we will wait for her to be awake before 24 hours when she didn't awake before that this will lead to comatose or...... to death...We will also make some tests. Thank you. You can enter now." The doctor said.

Tita and Tito already entered the room then Kuya Loel is just here sitting. Arghh this is all my fault.

~Saturday~

It's already 5 in the morning. All of us saw Bea already. Nung nakita ko siya hindi ko alam kung anong gagawin ko. Nakatingin lang lahat kami sakanya kanina dahil hindi siya pwedeng hawakan. Ang daming nakakabit sa kanya, kung titignan siya parang yun na lang bumubuhay sa kanya. Hindi ko na makita yung maamo niyang mukha at hindi ko na makita yung matapang na Bea. Sobrang putla niya. Nalipat na din siya a ICU pagkatapos namin siyang tignan.