#Unicode
ကျနော်လည်း စာအုပ်ရွေးတာ စျာန်ဝင်နေတာနက် အချိန်ဘလောက်ကြာသွားမှန်းတောင်မသိလိုက်ဘူး ခနနေနေတော့ ငနဲတကောင်ကျနော့ကိုလာပြီး ရိသဲ့သဲ့လုပ်နေတယ် ကျနော့လည်း စိတ်ညစ်လာပြီး ကူညီမယ့်သူရှာနေသေးတယ်
ကျောင်းဆင်းချိန်ဆိုတော့ ဘသူမှမရှိတော့ဘူး ထိုအချိန်ဘယ်ကမှန်းမသိရောက်လာတဲ့ ထိုကောင်လေး ပြီးတော့ ဟိုလူ့လက်ကို ဆွဲဖြုတ်ပြီး ကျနော့ကို စာကြည့်တိုက်အပြင် လက်ဆွဲပြီးခေါ်လာတယ် သူကတော့ ဘလိုနေမှန်းမသိပေမယ့် ကျနော့ရင်ထဲမှာတော့ ြေဗာင်းဆန်နေပြီ"ဟို ဟိုလေ အပြင်ရောက်နေပြီဆိုတော့ လက်ကလေး ဖြုတ်ပေးလို့ရမလားဟင်"
ထိုအခါမှ ကျနော့လက်ကို လွှတ်ပေးပြီး
"Hyung ဘာလို့ တျောက်ထဲ လာရတာလဲ Hyungသူငယ်ချင်းတေကကော ဒီအချိန်မှာသာ ကျနော်ရောက်မလာရင် ဘလိုလုပ်မလဲ Hyungကိုအဲ့လူ ဘာလုပ်ပစ်မလဲတောင်မတွေးရဲဘူး"
ကျနော့ရှေ့မှာ ကျနော့ကို ဒေါသတကြီး အော်ပြောနေတဲ့ ကောင်လေးကို ကျနော်ကြောင်ကြည့်နေမိသည် သူကျွန်တော့ကို စိတ်ပူနေတာလား
ကျနော်ပြောချင်ရာပြောပြီးမှ သတိပြန်ရသွားသည်က ကျနော်နက်Hyungနက်က ခုမှသိတာလေအရင်ကလဲ ဆုံဖူးတာရှိတယ်ဆိုပေမယ့် စကားတခါမှ မပြောဖူးဘူးလေ ကျနော်ဘာတေပြောနေမိတာလဲ သေလိုက်ပါတော့Jeon jungkookရယ် Hyungကိုကျိပြန်တော့လည်း ကြောင်စီစီရုပ်လေးနက်
"ဟို ဟိုလေ ကျနော်က စိတ်ပူလို့ ဒီအတိုင်း..."
"ရပါတယ် jiminနက်Hoseokကိုက စာအုပ်ရှာစရာရှိလို့ ကြာမှာဆိုးလို့ ပြန်ခိုင်းလိုက်တာ ပြီးတော့ မဟုတ်ရင်တောင် လာတောင်းပန်မလို့ပါ ဟိုနေ့ကကိစ္စအတွက်"
"Aww ကျနော်ကသက်သာနေပါပြီ
ဒါနက်လေ အခုHyungပြန်တော့မှာလား""Omm"
"ကျေနာ်လိုက်ပို့လို့ရလား"
ထိုအခါHyungကပြူးကြောင်ကြောင် ရုပ်လေးနက်ကျိလာပြန်တော့ ကျနော့မှာပြာပြာသလဲနှင့်
"ဟို ဟိုလေ ကျနော်က အစောကလူ လိုက်လာပြီးHyungကို ထပ်နှောင့်ယှက်မှာဆိုးလို့လေ အဲ့ဒါ.."
YOU ARE READING
Your Aren't My First But My Last💜(Completed)
FanfictionVkook Yoonmin Namjin Yoai (Unicode+Zawgyi)