#Unicode
အဆောင်ပြန်ရောက်တာတောင်မှ ရင်တေကခုန်နေတုန်း ဘသူထင်မှာ ခုလိုကောက်ခါငင်ခါကြီး ချစ်သူတေဖစ်ကုန်မယ်လို့ တွေးနေတုန်းဝင်လာတဲဖုန်းcallလေး ကျိလိုက်တော့ အစောနကမှအဖြေပေးလိုက်တဲ့ ပူပူနွေးနွေးရီးစားလေးဆီက
ဘေးဘီကိုကျိလိုက်တော့ ဟိုနှစ်ကောင်ရှိတာနဲ့ အပြင်ထွက်လာလိုက်တယ်"Jiminna Taehyungထူးဆန်းနေတယ်မထင်ဘူးလား ကျောင်းကပြန်ရောက်ထဲက"
"အေးငါလည်း အက်လိုဘဲထင်တယ် အရင်လည်း ဖုန်းပြောရင်အခန်းထဲမှာ ပြောနေကြကို ခုမှဘာထဖစ်"
.
.
.
"Baby Hyungလေးလို့""ဘာလဲကွာ ခနခနခေါ်နေတာ"
"ချစ်လို့လေဗျာ ဘေဘီလေးကိုချစ်လို့"
"ဘာဘေဘီလည်း ငါမင်းထက်အသက်ကြီးတယ်"
"Hyungကအသက်ဘဲ ကြီးတာပါဗျာကျန်တာ ကျနော်ပိုကြီးတယ်"
"ဘာjungkookမင်းနော်"
"ဟာHyungကလည်း ကျနော်ပြောတာက ခန္ဓာကိုယ်ပြောတာလေ သူ့ဘာသာသူမှောင်နေပြီးတော့"
"ဘယ်မှာမှောင်လို့လဲ"
"ကဲပါHyungကလည်း ဒီနေ့မှရီးစားဖစ်တာကို အက်လိုကြီးရန်တွေ့နေတော့မှာလား ပြီးတော့Jungkook jungkookနက်သူစိမ်းဆန်လိုက်တာ"
"အာ့ဆို ငါကဘလိုခေါ်ရမှာလဲ အုန်းသီးကောင်လို့ခေါ်ရမှာလား"
"ဟာ Hyungနော် ဘာအုန်းသီးကောင်လဲ မောင်လို့ခေါ်"
"မောင် ဟင့်မခေါ်ဘူး လျှာယားတယ် Kookieလို့ခေါ်မယ်"
"Omm baby hyungလေးစိတ်ချမ်းသာရင်ပြီးရော ပြီးတော့ခန ပြောစရာရှိသေးတယ် မနက်ဖြန်လျှောက်လည်မယ်"
"ဟင် မနက်ဖြန်ကျောင်းဖွင့်တယ်လေ"
"သိတယ်လေ ကျောင်းဖျက်ပြီး သွားမှာလေ ဘာလဲbabyကမသွားချင်ဘူးလား ရီးစားပထမဆုံးနေ့လေးကို လုပ်ပါကွာနော် နော် တရက်ထဲပါ"
"အာ့ဆိုလည်း ပြီးရော ညဉ့်နက်နေပြီ ဒါဘဲ"
"နေအုံး တခုမေ့ကျန်နေသေးတယ်"
"ဘာကြီးလဲ "
"ချစ်တယ်လို့ပြော"
"ဟာ jungkookကလည်း"
YOU ARE READING
Your Aren't My First But My Last💜(Completed)
FanfictionVkook Yoonmin Namjin Yoai (Unicode+Zawgyi)